Telling stories for a living

Tag: Soort

Vorig weekend wou ik na een goede week van “Mac Only” werken, mijn eigenste Windows 2008 Server computer opstarten om wat verder te experimenteren met de nieuwe Hyper-V release. Naar goede gewoonte duw ik simpelweg op de powerknop en terwijl ik wacht, doe ik andere nuttige zaken op mijn Macbook. Tot zo ver allemaal goed.
Groot was mijn verbazing wanneer ik mij omdraaide (mijn Windows machine staat achter mij, ik heb in mijn bureau namelijk een bureaublad dat de volledige vier muren volgt (en dus enkel stopt voor de deuropening) en niet mijn vertrouwde wallpaper zag, maar een zwarte achtergrond met andere icoontjes en een foutmelding van één of andere service die niet meer wou opstarten wegens missing files! Mayday! Mayday! Houston, we’re going down??
Na wat vluchtig Google-werk had ik gevonden dat het een “gekend” probleem was, maar toch niet zo gekend dat ik er heel veel over terugvond. Wel een hotfix gevonden, maar die had geen enkel effect. En dan moet je weten dat explorer en zo starten, geen optie was. Zelfs niet in safe-mode!
Bon. Op zich geen probleem, want ik heb een dagelijkse backup (alweer een voorbeeld waarom backups belangrijk zijn) die via de Windows Home Server wordt afgehandeld, dus dataverlies was geen issue. Maar die computer herinstalleren, daar had ik nu precies toch niet veel zin in… Windows 2008, VMWare Workstation, zevenendertig tooltjes, settings alhier en aldaar,… pffff. Op zijn minst vier uren noeste arbeid dus.
Maar dat was buiten Windows Home Server gerekend natuurlijk! Dat systeem kan namelijk volledige systemen restoren over het LAN! Gewoonweg booten vanop de restore cd op “trouble-maker”, zien dat gans dat proces (dat via een soort Vista GUI werkt) zelfs de WHS server lokaliseert (en voor de veiligheid het paswoord afcheckt) en dan ook nog is ziet om welke PC het hier gaat (in geval je er meerdere hebt in je netwerk) en je dan de keuze laat om al je partities (of specifieke partities, zoals ik enkel de C-partitie wou) te restoren. Indien gewenst kan je ook backups van andere computers restoren naar je PC, bijvoorbeeld een muziek-partitie of zo.
Eenmaal je aangeduid hebt wat je wil, druk je op Finish en dan zie je een progressbar vollopen tot aan de vertrouwde 100%. Daarna reboot je het systeem en voila, daar is die vertrouwde omgeving terug! Jihaa. En dat allemaal op een goed half uurtje restoren (afhankelijk van de grootte van de partitie en de snelheid van je LAN).
En eerlijk gezegd, je moet geen techneut zijn om deze functionaliteit te benutten. Een paswoord onthouden en weten welke partitie van en naar welke computer je wil restoren is genoeg.
Jep, die Windows Home Server biedt echt wel een serieuze meerwaarde voor thuisnetwerken. Ik ben fan! U toch ook?

Vandaag was de grote dag! Na gisteren een paar telefoontjes gepleegd te hebben, heb ik een Apple Store gevonden die de Apple 24″ LED Cinema Display op voorraad had, namelijk Lab9 te Aalst. Ik had via Gwen van Dolcesque.org al gehoord dat die gasten goede service bieden en aangezien de Apple Stores in mijn buurt (lees: Easy-M – vroeger beter gekend als Easyware) er geen hadden en ook niet konden zeggen wanneer ze zouden binnenkomen, was de keuze snel gemaakt.
Deze namiddag in de auto gesprongen voor een dertig minuten durende rit over de E40 en een anderhalf uur later stond ik alweer thuis (ik ben eerst nog een lekkere pannekoek gaan eten, vandaar het tijdsverschil). Zoals gewoonlijk heeft Apple er weer zijn werk van gemaakt om de verpakking zo simpel mogelijk, doch met de nodige finesse te regelen. Doos open – boekje – piepschuim (of zo iets) aan de kant en daar staat het Cinema Display te wachten, veilig ingepakt in een soort stoffen enveloppe. Het enige dat je moet aansluiten is de stroomkabel (die een mooi afgewerkt kopje heeft, waardoor het veel minder lomp oogt dan zo een zwarte kabel die er nog 5cm uit steekt) en je bent ready for action.
Macbook opstarten – stroom, USB en displayport kabels erin en “tada”. Done. Geen hassles met drivers of zo. It just works. Dual screen setup gaat perfect en met de rode randen kan je perfect zien waar de overlapping tussen de twee schermen plaatsvindt. Maar ik gebruik die mogelijkheid voorlopig niet. Nah. Ik heb genoeg aan de 24″ oppervlakte om mijn ding te doen, dus zit de Macbook netjes toegeklapt naast het scherm.
De eerste indrukken zijn “wow” en “super”. De beeldkwaliteit is echt heel erg goed en ik durf te zeggen dat ik nooit eerder zo een degelijke monitor heb gezien. De ingebouwde 2.1 speakers spelen voor ingebouwde speakers serieus goed, al gaat mijn voorkeur vanzelfsprekend uit naar mijn Logitech THX certified setje dat eveneens een 2.1 configuratie heeft, maar in totaal wel 400W RMS aan uitgangsvermogen heeft. In combinatie met de woofer die op de grond staat, is de Apple Cinema Display logischerwijs de gedoodverfde verliezer als het op soundquality aankomt ;-). Maar voor standaard zaken – lees wanneer ik geen luide muziek wil of wanneer ik geen film kijk – is de ingebouwde speakerset zeker in orde!
De iSight camera die er eveneens bij zit doet net zoals zijn broertje in de Macbook perfect zijn werk. Noteer wel dat ze hem iets of wat naar beneden gericht hebben, in tegenstelling tot de Macbook waar de iSight rechtdoor kijkt – om te vermijden dat je hooft er net op zit (ah ja, dat scherm staat hoger dan mijn hoofd).
Als ik dan toch een minpunt moet aanhalen, dan is het het ergonomisch aspect. Dit scherm kan je niet in de hoogte verstellen. Voor mij is dit niet nodig, maar ik kan mij voorstellen dat sommigen hier wel een probleem mee gaan hebben. Horizontaal kan alles en je kan het scherm wel “tilten” indien nodig. En nu ik toch bezig ben, de stroomkabel is niet van de langste.
Ah ja, en er is natuurlijk ook geen powerknop aan het scherm. Het ding detecteert zelf wanneer er activiteit is en past zich aan. Tof.
Het enige dat ik vergeten ben, is een extern Apple keyboard meebrengen. Gewoon niet aan gedacht! Voorlopig hangt er dus een slimline model van Dell aan, wat ook wel goed gaat, maar maandag ga ik toch effe shoppen voor een wired Apple keyboard. Alleen al om het design plaatje compleet te maken ;-). Waarom wired hoor ik u denken? Simpel: het wireless model is een laptop editie, dus zonder numeriek klavier. En het lijkt me handig om aan het bureau te beschikken over net dat extra aantal toetsen. En het klavier zal toch niet verhuizen, dus waarom voor wireless gaan…

Sinds gisteren is Windows 7 voor iedereen beschikbaar (of beter gezegd, voor de eerste 2.5 miljoen geinteresseerden), maar ik heb mijn kopie al een dag eerder kunnen downloaden via Technet. Gelukkig maar, want Microsoft heeft zijn servers zien plat gaan wegens teveel vraag naar de nieuwste versie van hun Windows familie. De vraag die ik me hierbij stel is of het een ongeluk was of een goede PR stunt… we’ll never know.
Anyway. Ik heb mijn Windows 7 x64 gisteren in een virtuele omgeving opgezet (VMWare Workstation 6) en de installatie verloopt net zoals die van Windows Vista vlekkeloos. En snel. Veel sneller dan XP. Na de installatie staan alle drivers netjes geinstalleerd en werkt alles “out of the box”. Geen gefoefel meer met soundcard drivers of videokaart gezever. Vanzelfsprekend kan je na de installatie toch beter je drivers updaten naar een nieuwere versie (zeker als je games speelt).
Op het eerste zicht is er niet zo heel veel veranderd. Windows 7 ziet er uit als Windows Vista maar met een vernieuwde taakbalk en het “libraries” concept waarin je muziek, video’s, documenten en foto’s worden ondergebracht. Zoals de naam aangeeft, een soort bibliotheek dus. Versta me niet verkeerd, libraries vervangt “My Documents” niet. Nope. Libraries is in feite een bestandsysteem dat gebaseerd is op de inhoud van je files. Als je dus voor muziek kiest, dan zie je al je muziekbestanden die op je computer terug te vinden zijn. Het resultaat is in feite zoals een search query doen op muziekbestanden en daarvan het resultaat dan zien. Het grote verschil is dat je naar die libraries ook kan schrijven, waarbij je bij de query geen bestanden kan toevoegen. Lijkt mij in ieder geval een interessante toevoeging.
De sidebar die we ondertussen wel kennen (you either hate it or love it) is verdwenen in “7”. Vanaf nu kan je de gadgets enkel rechtstreeks op je desktop droppen – iets wat ik sowieso al deed.
Qua snelheid zit het allemaal al serieus goed voor een bèta release. Op mijn VMWare omgeving heeft de Windows 7 installatie slechts één CPU core en 1GB geheugen gekregen en dat ding draait serieus vlot. Natuurlijk draait er geen software in buiten Internet Explorer en een paar andere vensters, maar toch is dit al een goed resultaat. In de loop van de komende dagen zal ik er nog wat meer lekkers op loslaten om te zien of het OS ook dan overeind zal blijven. Microsoft heeft dus al een serieus sterk product voorhanden met deze pre-release versie van Windows 7, wat eigenlijk niet zo heel erg raar is, want Windows 7 bouwt verder op Windows Vista SP1. Ze zijn dus niet van scratch begonnen, maar hebben Vista in feite beter gemaakt.
Microsoft plant de release van Windows 7 in de 2de helft van 2009 en ik denk dat die datum zeker en vast haalbaar is. Major mission voor Windows 7 is Windows Vista zijn slechte reputatie (die niet helemaal terecht is naar mijn mening) te doen vergeten en met een propere lei te beginnen. Tot dan volg ik het verloop met interesse op en zal ik het niet nalaten om hier af en toe wat gedachten en ervaringen achter te laten.
En nu verder spelen met “7” en mijn virtuele machines.

Zoals beloofd, een lijstje van al de softwares die ik ondertussen voor mijn Macbook gevonden heb (al dan niet betalend) en die volgens mij een must-have zijn voor iedere Mac gebruiker out there.

  • Transmission – gratis – een zeer handige, snelle en gemakkelijke torrent-client
  • Firefox – gratis – moet ik dit nog uitleggen? Voordeel: werkt met Foxmarks, Safari doet daar niet aan mee. Nadeel: Safari ondersteunt al de trackpad gestures… dillema’s. Maar aangezien bookmarks heilig zijn, is het Firefox.
  • Messenger for Mac – gratis – MSN voor Mac zeg maar, van Microsoft natuurlijk.
  • Twitterific – gratis – Twitter client die ik al kende van op mijn iPod Touch.
  • Parallels – betalend – virtualisatie van bv. Windows XP onder Mac OS X. VMWare Fusion is een volwaardig alternatief, maar ook betalend (even duur, rond de 80€). VirtualBox is gratis, maar biedt minder mogelijkheden en ziet er minder “hot” uit.
  • Quicksilver – gratis – application launcher zoals Launchy dat is voor Windows. Handig.
  • FileZilla – gratis – FTP client die ik al ken van onder Windows. Zeer uitgebreid en zeer goed in zijn job. Een simpeler alternatief is de gratis FTP client Cyberduck.
  • HandBrake – gratis – DVD ripper tool, zoals de naam al aangeeft om DVD’s te rippen.
  • ffmpegX – betalend – tool om AVI’s en allerhande andere videoformaten om te zetten naar DVD’s die je normale DVD speler kan afspelen.
  • LittleSnitch – betalend – firewall die meer mogelijkheden biedt dan de standaard ingebouwde firewall. Aan te raden als je vaak op publieke netwerken connecteert.
  • TaskPaper – betalend – soort “textpad” plus, met zeer simpele layout en handige extra’s die je perfect toelaten om projectplanning te doen, to-do’s op te stellen, lijstjes te maken,…
  • iWork ’08 – betalend – Apple’s eigen alternatief voor Office. Voor dagdagelijkse dingen meer dan voldoende en voor net geen 80€ kan je niet misdoen. Keynote (de presentatietool) is het beste programma van de box.
  • iTunes – gratis – wie kent dit niet?
  • 1Password – betalend – tool om al je paswoorden onder één dak te huisvesten. Met encryptie natuurlijk.

Voila, dat is de voorlopige balans na twee weekjes van Macbook doen. Ongetwijfeld zal deze lijst nog langer worden, maar daar leest u dan wel.
PS: ik had geen zin om al die softwares te gaan opzoeken en hier te linken. U kan dat ongetwijfeld zelf. Naam selecter – plakken in Google – op enter duwen. Easy.

Dit weekend het ik er weer twee films doorgejaagd:

  • Tropic Thunder: een film van Ben Stiller (u welkbekend uit Meet The Parents) die zoals we dat van hem gewoon zijn, in de komedieindustrie zit. Deze film krijgt op IMDB goede punten, maar ik vond het eerlijk gezegd maar een hoop gezever en gezeik en was dus serieus blij toen de ending credits op het scherm verschenen. 
     
  • Quantum Of Solace: de nieuwe Bond film dus. Ik had er veel van verwacht, maar de reviews hebben gelijk gekregen. Dit is geen goede Bond film. De eerste helft gaat zodanig snel dat ik er koppijn van kreeg (al die flitsende beelden, de actie die zo snel over het scherm passeert dat je de film drie keer moet zien om alles gezien te hebben,…) terwijl er serieus weinig plot in zit en het tweede deel komt dan weer over als “shit, we moeten het verhaal een beetje vertellen rap rap doen” met daarbij natuurlijk ook nog wat actie. Versta mij niet verkeerd: de actie is knap in scene gebracht (wel te weinig Aston Martin in beeld en teveel andere Ford afgeleiden vond ik), de Bond girls mogen er zeker zijn, Daniel Craig vind ik een uitstekende Mr Bond… maar het verhaal trekt op niets. Next time better luck? 
     
  • Max Payne: een film gebaseerd op een populair videospel. Soms slecht. Soms goed (Hitman anyone?). Ik heb Max Payne nog ergens origineel liggen en ik vond dat “in den tijd” een bangelijk spelletje. Bullet time en zo. Woohoo. Maar de film vond ik barslecht. Aan de acteurs zal het niet gelegen hebben (we zien onder andere die lekkere Bond girl terug, een van die grieten uit That 70’s Show, Mark Wahlberg), maar het soort film dat ze er van gemaakt hebben, ligt mij niet. Zo wat duister gedoe, veel suggestief gezever, zwarte spoken (doet me zelfs aan Lost denken),… nee. Ik had hier een vlammende actiefilm verwacht met een licht plot en knappe actie, maar het heeft niet mogen zijn. Eveneens te vermijden als kiespijn als het van mij afhangt.
En that’s it voor deze week. Misschien was ik wel in mijn “slechte filmweek”, wie zal het zeggen, maar geen enkele van bovenstaande prenten kon mij boeien. 

Zoals gezegd, Fedora en Ubuntu gedownload in het kader van meer hands-on met *NIX OS’en en vandaag is het er eindelijk van gekomen om beide system te installeren. In VMWare natuurlijk. Mijn main OS blijft Windows (zeker sinds ik Home Server heb draaien) maar daarmee bedoel ik zeker en vast niet dat ik contra Mac of NIX ben. Zeker niet. 
Wat me steeds meer opvalt, is de simplicity om die dingen te installeren. Vroeger moest je sowieso nerd of geek zijn om nog maar door het tweede installatiescherm te geraken, maar tegenwoordig is dat dus zo simpel (of nog simpeler?) als Windows Vista installeren. Knap werk! 
En met de nieuwe VMWare Workstation 6.5 wordt het er nog beter op! Als hij de distributie van Linux herkent, dan vraagt VMWare mij direct welke user ik wil aanmaken enz en dan doet hij de volledige configuratie voor mij in plaats van dat ik dat zelf allemaal moet regelen! Fedora kende hij niet, maar onder Ubuntu ging dat perfect en daardoor was de installatie nog sneller dan anders klaar. Super! Ik heb gezien dat hij bij de installatie een tweede image had ingeladen (mirror of zo iets) waarmee hij volgens mij een soort automated installatie uitvoert van het betreffende OS. Moet ik van naderbij bestuderen, genoteerd op de reeds veel te lange todo-lijst.
Bon. De OS’en staan er op. Alles is up & running. Nu er nog mee “knoeien”. Really feel the need for 72h days…

Het lag gisteren al te blinken in mijn mailbox, maar het is er niet van gekomen om het hier te posten. Bij deze. Leuk concept van een jonge artist. 

Auction Art is een nieuw kunstproject dat ik vandaag lanceer. De naam verklaart al veel vermoed ik: ik veil gloednieuwe schilderijtjes en de hoogste bieder krijgt ze in zijn brievenbus bezorgd. Het doel is om op een of andere manier een soort verhaal te vertellen doorheen de reeks.

Uniek voor jou als koper is dat je precies kan bepalen hoeveel een werkje voor jou waard is. En ik als kunstenaar/verkoper neem het risico om m’n werken veel te goedkoop van de hand te doen.
Maar goed. Als je meer over Auction Art wil weten, lees even de 
About Auction Art pagina.

Het eerste schilderij staat trouwens nu online, wachtend op jouw bod :)”

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑