Mijn iPhone 3G en ik zijn ondertussen iets meer dan twee weken dikke vriendjes en aangezien ik dat heel graag zo zou houden, is de bescherming van mijn digitale assistent van groot belang.
Bij de aankoop had ik er een clamshell van Griffin bijgekocht, maar de meegeleverde screenprotector trekt eerlijk gezegd op niet veel (komt los door de druk van de clamshell en toont vingersporen dat het niet mooi meer is).
Op aanraden van een collega en tevreden gebruiker (en ook wel door online reviews na te lezen) heb ik “The Invisible Shield” van ZAGG gekocht. Het ding kan je enkel als screenprotector kopen, maar ook een “bundle” waarbij ook protectors zitten voor de achterkant en de zijkanten van je iPhone. Zo gezegd, zo gedaan en via eBay (scheelt 25€ met de retail shops) mijn full body protection kit van ZAGG besteld.
Check trouwens hun site, waarop ze een toestel met en zonder shield molesteren om aan te tonen hoe stevig hun product is. Volgens ZAGG bestaat de shield uit hetzelfde product als hetgene men op de rotors van helicopters aanbrengt om deze te beschermen tegen stenen en andere gevaarlijke objecten!
Eerst en vooral valt het op hoe simpel dat ding aan te brengen is (en ik ben daar meestal niet handig in!). Een beetje van de meegeleverde spray op de shield spruiten en aanbrengen. Op een klein kwartiertje was mijn iPhone geshield en ready for action. ZAGG raadt aan om je toestel 24u niet aan te zetten, maar ongeduldig als ik ben heb ik dat advies in de wind geslagen. Voor de zekerheid heb ik mijn iPhone langs alle zijden gedurende 2 minuten met de haardroger op “full blast” bestookt met koude lucht.
Hier en daar waren er nog luchtbelletjes (zelfs na het wegwerken van deze ondingen met de bijgeleverde spatel) maar volgens de manual verdwijnen die vanzelf na enkele uren / dagen. En effectief, na twee dagen was de bescherming volledig luchtbel-vrij!
U hebt het misschien al begrepen aan mijn manier van schrijven, maar er is geen happy end aan dit verhaal. En de schuld ligt volledig bij me, myself and I.
Twee dagen na het aanbrengen van de shield, kreeg ik het schitterende idee om mijn Griffin clamshell er ook nog eens rond te klippen. Per slot van rekening is meer bescherming beter dacht ik! Niet dus. De beschermfolie heeft een soort anti-slip effect waardoor de kans dat je iPhone uit je hand dondert (richting vloer) verminderd wordt, maar dit houdt ook in dat je iPhone serieus tegenwringt wanneer je deze in een clamshell wil proppen. Alhoewel, erin proppen ging goed tot de laatste milimeter… en dus besloot ik de clamshell er maar terug af te halen. En laat nu net dat laatste een zo goed als onmogelijke taak zijn! Wegens de structuur van de clamshell VS de shield, zaten de twee hermetisch aan elkaar vast!
Een uur later had ik mijn iPhone vrij! Resultaat: clamshell in stukken van elkaar (had geen keus, heb ze minitieus moeten openknippen/snijden) en is mijn Invisible Shield aan de voorkant een beetje beschadigd. Gelukkig is er aan de iPhone totaal geen schade, dus op zich heeft het perfect gewerkt.
Conclusie: nooit een shield en een clamshell tesamen gebruiken! Ondertussen verwacht ik mijn nieuwe Invisible Shield vandaag in de brievenbus zodat ik de voorzijde kan vervangen met een nieuwe protector. De acter- en zijkanten zijn zo goed als intact gebleven en mogen dus blijven tot ze nog wat meer gehavend zijn (wat normaal echt extreme acties vereist zoals ik gedemonstreerd heb).
Laat dit een les/waarschuwing zijn voor andere bezorgde iPhone eigenaars out there!
Ik heb trouwens gezien dat ze ook een versie hebben voor mijn nieuwe Nikon D60 – kwestie van het LCD schermpje ook te beschermen he.
Update: ik heb mijn screenprotector voor de Nikon D60 bij deze besteld en aangezien ik nog 20% korting kreeg als ik nog een artikel kocht, heb ik ook een Invisible Shield voor mijn Macbook besteld. Hij is voorlopig nog volledig krasvrij en ik wil dat zo houden.
Tag: Simpel
Vandaag was de grote dag! Na gisteren een paar telefoontjes gepleegd te hebben, heb ik een Apple Store gevonden die de Apple 24″ LED Cinema Display op voorraad had, namelijk Lab9 te Aalst. Ik had via Gwen van Dolcesque.org al gehoord dat die gasten goede service bieden en aangezien de Apple Stores in mijn buurt (lees: Easy-M – vroeger beter gekend als Easyware) er geen hadden en ook niet konden zeggen wanneer ze zouden binnenkomen, was de keuze snel gemaakt.
Deze namiddag in de auto gesprongen voor een dertig minuten durende rit over de E40 en een anderhalf uur later stond ik alweer thuis (ik ben eerst nog een lekkere pannekoek gaan eten, vandaar het tijdsverschil). Zoals gewoonlijk heeft Apple er weer zijn werk van gemaakt om de verpakking zo simpel mogelijk, doch met de nodige finesse te regelen. Doos open – boekje – piepschuim (of zo iets) aan de kant en daar staat het Cinema Display te wachten, veilig ingepakt in een soort stoffen enveloppe. Het enige dat je moet aansluiten is de stroomkabel (die een mooi afgewerkt kopje heeft, waardoor het veel minder lomp oogt dan zo een zwarte kabel die er nog 5cm uit steekt) en je bent ready for action.
Macbook opstarten – stroom, USB en displayport kabels erin en “tada”. Done. Geen hassles met drivers of zo. It just works. Dual screen setup gaat perfect en met de rode randen kan je perfect zien waar de overlapping tussen de twee schermen plaatsvindt. Maar ik gebruik die mogelijkheid voorlopig niet. Nah. Ik heb genoeg aan de 24″ oppervlakte om mijn ding te doen, dus zit de Macbook netjes toegeklapt naast het scherm.
De eerste indrukken zijn “wow” en “super”. De beeldkwaliteit is echt heel erg goed en ik durf te zeggen dat ik nooit eerder zo een degelijke monitor heb gezien. De ingebouwde 2.1 speakers spelen voor ingebouwde speakers serieus goed, al gaat mijn voorkeur vanzelfsprekend uit naar mijn Logitech THX certified setje dat eveneens een 2.1 configuratie heeft, maar in totaal wel 400W RMS aan uitgangsvermogen heeft. In combinatie met de woofer die op de grond staat, is de Apple Cinema Display logischerwijs de gedoodverfde verliezer als het op soundquality aankomt ;-). Maar voor standaard zaken – lees wanneer ik geen luide muziek wil of wanneer ik geen film kijk – is de ingebouwde speakerset zeker in orde!
De iSight camera die er eveneens bij zit doet net zoals zijn broertje in de Macbook perfect zijn werk. Noteer wel dat ze hem iets of wat naar beneden gericht hebben, in tegenstelling tot de Macbook waar de iSight rechtdoor kijkt – om te vermijden dat je hooft er net op zit (ah ja, dat scherm staat hoger dan mijn hoofd).
Als ik dan toch een minpunt moet aanhalen, dan is het het ergonomisch aspect. Dit scherm kan je niet in de hoogte verstellen. Voor mij is dit niet nodig, maar ik kan mij voorstellen dat sommigen hier wel een probleem mee gaan hebben. Horizontaal kan alles en je kan het scherm wel “tilten” indien nodig. En nu ik toch bezig ben, de stroomkabel is niet van de langste.
Ah ja, en er is natuurlijk ook geen powerknop aan het scherm. Het ding detecteert zelf wanneer er activiteit is en past zich aan. Tof.
Het enige dat ik vergeten ben, is een extern Apple keyboard meebrengen. Gewoon niet aan gedacht! Voorlopig hangt er dus een slimline model van Dell aan, wat ook wel goed gaat, maar maandag ga ik toch effe shoppen voor een wired Apple keyboard. Alleen al om het design plaatje compleet te maken ;-). Waarom wired hoor ik u denken? Simpel: het wireless model is een laptop editie, dus zonder numeriek klavier. En het lijkt me handig om aan het bureau te beschikken over net dat extra aantal toetsen. En het klavier zal toch niet verhuizen, dus waarom voor wireless gaan…
Ik heb mijn oog laten vallen op een eReader, een toestel dat eruit ziet als een tablet-pc maar in feite niets meer kan dan een ebook weergeven op een scherm dat in alle omstandigheden goed leesbaar zou moeten zijn (zwart-wit weliswaar), dat dagen op één batterijlading kan overleven, dat goed in de hand ligt (geen 2kg zwaar dus) en dat simpel in gebruik is.
Amazon heeft de Kindle (met DRM als ik me niet vergis, waardoor je niet zomaar eender wel ebook erop kan gooien) maar die is hier niet te krijgen. Sony heeft de PRS-505 en die heb ik hier ook nog niet gevonden, maar Waterstones wil die wel versturen vanuit de UK en met de lage Pond kan dat een zaakje zijn. Ik heb namelijk nogal veel techbooks in digitale vorm, en ik denk dat dat vlotter zal lezen dan op de laptop. En zo een eReader is ook minder fragiel denk ik (hoop ik).
In ieder geval, nog eventjes over denken en dan afwegen of ik het ga kopen. Ah ja, het heeft 512MB intern geheugen, je kan het expanden met sd-kaartjes en USB sticks en je krijgt er 100 ebooks gratis bij.
Zoals gezegd, Fedora en Ubuntu gedownload in het kader van meer hands-on met *NIX OS’en en vandaag is het er eindelijk van gekomen om beide system te installeren. In VMWare natuurlijk. Mijn main OS blijft Windows (zeker sinds ik Home Server heb draaien) maar daarmee bedoel ik zeker en vast niet dat ik contra Mac of NIX ben. Zeker niet.
Wat me steeds meer opvalt, is de simplicity om die dingen te installeren. Vroeger moest je sowieso nerd of geek zijn om nog maar door het tweede installatiescherm te geraken, maar tegenwoordig is dat dus zo simpel (of nog simpeler?) als Windows Vista installeren. Knap werk!
En met de nieuwe VMWare Workstation 6.5 wordt het er nog beter op! Als hij de distributie van Linux herkent, dan vraagt VMWare mij direct welke user ik wil aanmaken enz en dan doet hij de volledige configuratie voor mij in plaats van dat ik dat zelf allemaal moet regelen! Fedora kende hij niet, maar onder Ubuntu ging dat perfect en daardoor was de installatie nog sneller dan anders klaar. Super! Ik heb gezien dat hij bij de installatie een tweede image had ingeladen (mirror of zo iets) waarmee hij volgens mij een soort automated installatie uitvoert van het betreffende OS. Moet ik van naderbij bestuderen, genoteerd op de reeds veel te lange todo-lijst.
Bon. De OS’en staan er op. Alles is up & running. Nu er nog mee “knoeien”. Really feel the need for 72h days…
Recente Comments