Telling stories for a living

Tag: Schrijven

Mijn iPhone 3G en ik zijn ondertussen iets meer dan twee weken dikke vriendjes en aangezien ik dat heel graag zo zou houden, is de bescherming van mijn digitale assistent van groot belang.
Bij de aankoop had ik er een clamshell van Griffin bijgekocht, maar de meegeleverde screenprotector trekt eerlijk gezegd op niet veel (komt los door de druk van de clamshell en toont vingersporen dat het niet mooi meer is).
Op aanraden van een collega en tevreden gebruiker (en ook wel door online reviews na te lezen) heb ik “The Invisible Shield” van ZAGG gekocht. Het ding kan je enkel als screenprotector kopen, maar ook een “bundle” waarbij ook protectors zitten voor de achterkant en de zijkanten van je iPhone. Zo gezegd, zo gedaan en via eBay (scheelt 25€ met de retail shops) mijn full body protection kit van ZAGG besteld.
Check trouwens hun site, waarop ze een toestel met en zonder shield molesteren om aan te tonen hoe stevig hun product is. Volgens ZAGG bestaat de shield uit hetzelfde product als hetgene men op de rotors van helicopters aanbrengt om deze te beschermen tegen stenen en andere gevaarlijke objecten!
Eerst en vooral valt het op hoe simpel dat ding aan te brengen is (en ik ben daar meestal niet handig in!). Een beetje van de meegeleverde spray op de shield spruiten en aanbrengen. Op een klein kwartiertje was mijn iPhone geshield en ready for action. ZAGG raadt aan om je toestel 24u niet aan te zetten, maar ongeduldig als ik ben heb ik dat advies in de wind geslagen. Voor de zekerheid heb ik mijn iPhone langs alle zijden gedurende 2 minuten met de haardroger op “full blast” bestookt met koude lucht.
Hier en daar waren er nog luchtbelletjes (zelfs na het wegwerken van deze ondingen met de bijgeleverde spatel) maar volgens de manual verdwijnen die vanzelf na enkele uren / dagen. En effectief, na twee dagen was de bescherming volledig luchtbel-vrij!
U hebt het misschien al begrepen aan mijn manier van schrijven, maar er is geen happy end aan dit verhaal. En de schuld ligt volledig bij me, myself and I.
Twee dagen na het aanbrengen van de shield, kreeg ik het schitterende idee om mijn Griffin clamshell er ook nog eens rond te klippen. Per slot van rekening is meer bescherming beter dacht ik! Niet dus. De beschermfolie heeft een soort anti-slip effect waardoor de kans dat je iPhone uit je hand dondert (richting vloer) verminderd wordt, maar dit houdt ook in dat je iPhone serieus tegenwringt wanneer je deze in een clamshell wil proppen. Alhoewel, erin proppen ging goed tot de laatste milimeter… en dus besloot ik de clamshell er maar terug af te halen. En laat nu net dat laatste een zo goed als onmogelijke taak zijn! Wegens de structuur van de clamshell VS de shield, zaten de twee hermetisch aan elkaar vast!
Een uur later had ik mijn iPhone vrij! Resultaat: clamshell in stukken van elkaar (had geen keus, heb ze minitieus moeten openknippen/snijden) en is mijn Invisible Shield aan de voorkant een beetje beschadigd. Gelukkig is er aan de iPhone totaal geen schade, dus op zich heeft het perfect gewerkt.
Conclusie: nooit een shield en een clamshell tesamen gebruiken! Ondertussen verwacht ik mijn nieuwe Invisible Shield vandaag in de brievenbus zodat ik de voorzijde kan vervangen met een nieuwe protector. De acter- en zijkanten zijn zo goed als intact gebleven en mogen dus blijven tot ze nog wat meer gehavend zijn (wat normaal echt extreme acties vereist zoals ik gedemonstreerd heb).
Laat dit een les/waarschuwing zijn voor andere bezorgde iPhone eigenaars out there!
Ik heb trouwens gezien dat ze ook een versie hebben voor mijn nieuwe Nikon D60 – kwestie van het LCD schermpje ook te beschermen he.
Update: ik heb mijn screenprotector voor de Nikon D60 bij deze besteld en aangezien ik nog 20% korting kreeg als ik nog een artikel kocht, heb ik ook een Invisible Shield voor mijn Macbook besteld. Hij is voorlopig nog volledig krasvrij en ik wil dat zo houden.

Mits een beetje vertraging wegens zo goed als geen tijd gehad om te bloggen, volgt hier mijn laatste bijdrage aan mijn TechDays ’09 blogposts. De tweede dag was bijna in de soep gevallen door een ongeval onderweg waardoor we (ik ging mijn twee andere collega’s elke dag oppikken aan het station van Mechelen) bijna te laat waren. Bijna, want we waren al bij al nog netjes op tijd, maar besloten toch de eerste sessies te skippen wegens niet interessant voor ons of wel interessant maar al eerder gezien op een andere sessie of event.
De rest van de dag verliep vlot en opnieuw met een berg interessante sessies van onder andere Rhonda J. Layfield, een serieus gemotiveerde vrouw die het nog is goed kan uitleggen ook (ik zag haar sessie rond SYSVOL replicatie, een op het eerste zicht niet zo interessant onderwerp (saai?) maar de manier waarop zij dat vertelde, deed me echt zin krijgen om in de replicatie-problemen te vlienge :-). Om maar aan te tonen dat een goede spreken een sessie kan maken (en omgekeerd, een slechte kan ze kraken, maar dat heb ik niet mogen meemaken op dit event). Rhonda schrijft trouwens techboeken met Mark Minasi, een serieus gekend schrijven van techboeken  (o.a. de Mastering Windows 200x boeken die hun gewicht in goud waard zijn). Een tech-celebrity dus ;-).
Een andere sessie die me bijgebleven is, is de sessie van Kurt Roggen over group policies. Tevens een boeiende en ook wel belangrijke sessie voor sysadmin’s me dunkt. Kurt doet dat goed, hij brengt het met veel enthousiasme en in mijn ogen is hij een van de betere Belgische presentatoren (of hoe heet je zo een mensen die keynote’s geven?).
Daarna zat TechDays ’09 er op voor mij, want de laatste sessies vielen minder in mijn interessegebied en aangezien ik later op de avond nog naar de ICT Networking Drink te Brussel ging, kon in de extra tijd om daar te geraken goed gebruiken.
TechDays ’09 was een gigantisch succes, zowel voor de aanwezigen als voor Microsoft en hun partners. Het event is niet gratis, maar het is elke euro meer dan waard in mijn ogen. En aangezien de meeste IT’ers de entrance fee kunnen verhalen op hun bedrijf, zou geen enkele Microsoft techguy hier mogen ontbreken. Je wordt op twee dagen bijgebracht wat er nu allemaal mogelijk is, maar ook wat de komende 12 maanden in te pipeline zit en waar je misschien meer aandacht moet aan geven. En al dit zonder te vervallen in marketing-keynotes, want de sessies zijn wel degelijk technisch en onderbouwd met live demo’s.
Voor mij was het een succes en bij leven en welzijn zal ik er volgend jaar opnieuw bij zijn. En laat ons hopen dat er dan wat meer mensen Twitter kennen ;-).
PS: Katrien De Graeve was zo vriendelijk om mij via Twitter (jep, again Twitter) te laten weten dat de prijzen van de Microsoft Surface 12000€ voor de consumer edition en 13000€ voor de versie met SDK zijn. Thanks @Katriendg voor de feedback!

Het is er niet meer van gekomen om een tweede verslag te schrijven gedurende de reis, want sinds gisterenavond – na een rit van ongeveer negen uur – ben ik terug thuis. De snowboardreis zit er weer op en het was alweer een superweek: plezante bende, op uitzondering van twee dagen mistig weer na, zeer goede sneeuw en zonneschijn, lekker gegeten en goed gedronken, knap logement,… kortom, het was af.
Foto’s en videomateriaal genoeg, maar ik moet er nog eens grote kuis in houden en hier en daar wat zaken rechtzetten. Daarna zal ik wat beeldmateriaal achter laten om jullie te doen watertanden ;-).
Verder alles rustig verlopen hier?

Ik weet het, het is vandaag nog maar dinsdag dus ik kan “de week” niet echt in beeld zetten daar de nog aan het begin zit. Laat het er ons dan maar op houden dat ik de voorbije drie dagen “in beeld” zet ok?
Zondag:

  • Windows 7 en Windows 2008 opzetten en mee experimenteren – bolt allebei zeer goed, zelfs de béta van 7 is goed te noemen.
  • Veldrijden – BK – Sven Nys alles zien geven om Niels Albert nog nipt voor te blijven en kampioen te worden. Mooi!
  • iWork ’09 eens binnenstebuiten keren en zien of ik de verschillen met ’08 kan spotten, wat niet evident is daar ik nog maar een kleine maand “Mac’er” ben. Een meer in-depth bespreking van iWork ’09 staat op de todo lijst.
  • Schrijven aan mijn “Why I switched to Mac” artikel.

Maandag:

  • Werkdag vol meetings en nog meer meetings. Op zich wel nodige meetings, maar soms krijg ik dan het gevoel dat ik niet gewerkt heb en dat openstaande issues blijven staan (wat in feite ook zo is :-)).
  • ‘s Avonds de C.V. de final touch gegeven qua layout en hier en daar nog een paar zaken toegevoegd / verwijderd en daarna doorgestuurd naar de wachtenden.
  • Een paar afleveringen van Cops (opgenomen) bekeken – no brainer television waar ik vaak mee kan gieren en lachen (that cocaine is NOT mine, who the heck did that end up in my wallet???!).
  • Veel te laat gaan slapen wegens bovengenoemde redenen…

Dinsdag:

  • Meer meetings – wederom nodig, maar toch… not my favorite activity.
  • HP Blades servers voorzien van oren en poten (lees: CPU’s, SAS hdd’s en extra geheugen) en daarna in de blade enclosure gestoken en gezien dat het goed was. ILO passwords nog effe noteren, alsmede de serial numbers – kwestie dat we daar remote op kunnen connecteren hé.
  • Rackspace gaan opmeten om de installatie van vier HP Director SAN switches voor te bereiden – can you say 14U per piece?
  • Door regen en wind van datacenter A naar datacenter B gespurt – sporten is gezond?
  • Door al dat gedoe nog een meeting moeten missen (niet dat ik dat zo erg vond).
  • Een zeer constructief gesprek gehad dat mogelijk leuke toekomstperspectieven met zich meebrengt.
  • Op café gaan hangen (maar niet te lang).
  • Thuis eten.
  • MacBook opstarten en bloggen, twitteren, het net afschuimen, RSS feeds inhalen (+150 unreads), mails beantwoorden, Adium proberen te negeren terwijl dat ding mij langs alle kanten bestookt met chattende medesurfers en daartussen nog wat administratie in orde proberen te brengen.

Zou u mij geloven als ik zei dat het al een vermoeiend weekje is geweest? Maar ik klaag niet hoor, no sir! Actie actie en nog is actie. Let’s get this show on the road!
PS: en dan heb ik nog niet gezegd hoe verslavend Fieldrunners op mijn iPod Touch wel niet is… nog maar twee dagen mee kunnen spelen en al “Endless Enemies” op beide mappen verkregen met een recordscore van Round 140 of zo, als ik me niet vergis… straks nog is een nieuw record proberen neer te zetten.

Sinds gisteren is Windows 7 voor iedereen beschikbaar (of beter gezegd, voor de eerste 2.5 miljoen geinteresseerden), maar ik heb mijn kopie al een dag eerder kunnen downloaden via Technet. Gelukkig maar, want Microsoft heeft zijn servers zien plat gaan wegens teveel vraag naar de nieuwste versie van hun Windows familie. De vraag die ik me hierbij stel is of het een ongeluk was of een goede PR stunt… we’ll never know.
Anyway. Ik heb mijn Windows 7 x64 gisteren in een virtuele omgeving opgezet (VMWare Workstation 6) en de installatie verloopt net zoals die van Windows Vista vlekkeloos. En snel. Veel sneller dan XP. Na de installatie staan alle drivers netjes geinstalleerd en werkt alles “out of the box”. Geen gefoefel meer met soundcard drivers of videokaart gezever. Vanzelfsprekend kan je na de installatie toch beter je drivers updaten naar een nieuwere versie (zeker als je games speelt).
Op het eerste zicht is er niet zo heel veel veranderd. Windows 7 ziet er uit als Windows Vista maar met een vernieuwde taakbalk en het “libraries” concept waarin je muziek, video’s, documenten en foto’s worden ondergebracht. Zoals de naam aangeeft, een soort bibliotheek dus. Versta me niet verkeerd, libraries vervangt “My Documents” niet. Nope. Libraries is in feite een bestandsysteem dat gebaseerd is op de inhoud van je files. Als je dus voor muziek kiest, dan zie je al je muziekbestanden die op je computer terug te vinden zijn. Het resultaat is in feite zoals een search query doen op muziekbestanden en daarvan het resultaat dan zien. Het grote verschil is dat je naar die libraries ook kan schrijven, waarbij je bij de query geen bestanden kan toevoegen. Lijkt mij in ieder geval een interessante toevoeging.
De sidebar die we ondertussen wel kennen (you either hate it or love it) is verdwenen in “7”. Vanaf nu kan je de gadgets enkel rechtstreeks op je desktop droppen – iets wat ik sowieso al deed.
Qua snelheid zit het allemaal al serieus goed voor een bèta release. Op mijn VMWare omgeving heeft de Windows 7 installatie slechts één CPU core en 1GB geheugen gekregen en dat ding draait serieus vlot. Natuurlijk draait er geen software in buiten Internet Explorer en een paar andere vensters, maar toch is dit al een goed resultaat. In de loop van de komende dagen zal ik er nog wat meer lekkers op loslaten om te zien of het OS ook dan overeind zal blijven. Microsoft heeft dus al een serieus sterk product voorhanden met deze pre-release versie van Windows 7, wat eigenlijk niet zo heel erg raar is, want Windows 7 bouwt verder op Windows Vista SP1. Ze zijn dus niet van scratch begonnen, maar hebben Vista in feite beter gemaakt.
Microsoft plant de release van Windows 7 in de 2de helft van 2009 en ik denk dat die datum zeker en vast haalbaar is. Major mission voor Windows 7 is Windows Vista zijn slechte reputatie (die niet helemaal terecht is naar mijn mening) te doen vergeten en met een propere lei te beginnen. Tot dan volg ik het verloop met interesse op en zal ik het niet nalaten om hier af en toe wat gedachten en ervaringen achter te laten.
En nu verder spelen met “7” en mijn virtuele machines.

Pfff teveel om te schrijven en te weinig tijd om dat te doen! Ik zou kunnen schrijven over de skireis die gepland wordt as we speak of over hoe Brabantia een leuk pakketje in mijn brievenbus heeft gedropt of hoe de eerste werkdag er een was met veel mails en een paar meetings, maar ook over hoe ik morgen in plaats van naar het werk te tuffen naar het huis van de toekomst ga rijden voor een event rond de nieuwste netwerktoepassingen en monitoring tools (en nog andere zaken zoals firewalls,…) waarbij naast het nodige sociaal genetwerk, vaneigens ook drankjes en hapjes horen.
Vorig jaar was het alvast een event om niet snel te vergeten en ik hoop dat het morgen op zijn minst even goed zal zijn. Maar daar hoort u morgen (of overmorgen, als het te laat wordt) meer over.
Misschien kan ik ook wat schrijven over SAN gerelateerde zaken, want daar ben ik tegenwoordig nogal veel mee bezig @ work, maar ook thuis zit ik op regelmatige basis met mijn neus in vaklectuur. Misschien moet ik maar eens een paar boeken bespreken zodat toekomstige geinteresseerden weten welke boeken te mijden zijn en welke absolute must-have’s zijn? Ik zet het in ieder geval op de todo lijst.
Ah ja, en ik heb er nog wat films en series doorgejaagd ook… in mijn verlof dus. Daar moet ik ook nog over schrijven, ah ja want ik deel mijn wel en wee op televisioneel vlak met u. CSI, de nieuwe X-Files film, Gone Baby Gone, What Happens In Vegas,… teveel om hier nu op te noemen, maar ik maak er deze week zeker werk van.
Bref. Tot zo ver alles wat ik de voorbije dagen zo al beleefd heb (of ga beleven) en waar ik u deze week nog mee ga entertainen (of vervelen, maar dan leest u dit nu toch al niet meer denk ik?).
En bij u? Hoe was uw eerste werkdag / weekend?

Als trouwe fan van de Formule 1 races, zat ik vanmorgend natuurlijk achter mijn TV om te grote prijs van China te volgen. Met een verschil van minder dan tien punten tussen de twee kansmakers blijft het natuurlijk spannend, al hoop ik natuurlijk dat Lewis Hamilton het kampioenschap op zijn naam mag schrijven. In feite is alles goed, zolang het maar niet Ferrari is die de titel binnenhaalt. Ik weet niet waarom, maar ik kan niet om met die gasten hun mentaliteit en ingesteldheid van wij zijn de beste en voor ons zijn de regels altijd net iets breder dan voor al de rest (denk maar eens terug aan de tijden van Schumacher, de maneuvers die Kimi R. al uitgehaald heeft, Massa zijn maneuver van vorige GP,…).
Hamilton is ook een beetje “zot” achter het stuur, maar toch… het zal wel persoonlijk zijn denk ik, maar ik heb veel meer sympathie voor die gast dan voor de Ferrari-boys. Ach ja. 
Anyway: Lewis heeft gedaan wat hij moest doen – winnen. Volgende week moet Massa dus al winnen en mag Lewis het niet beter doen dan een zesde plaats om zijn titel nog te verliezen! Een goede kans dus, tenzij een andere rijder hem (per ongeluk?) van de baan knalt? Hmm. We zullen zien.
Het grappigste was de persconferentie waar Lewis eerst zei dat hij wist dat Kimi R. zijn teamgenoot zou voorlaten, waarna Massa daarop repliceerde tijdens zijn speech dat hij alles gegeven heeft om Kimi in te halen enz enz waarna Kimi zelf doodleuk zei dat hij Felipe M. had voorgelaten met het doel van het team voor het oog (het WK winnen met Ferrari). Grappig! 
Dat zo een zaken gebeuren begrijp ik. Dat doen alle teams. Maar dat je dan met een flauw excuus afkomt van “ik heb alles gegeven en ik was beter naar het einde toe” … daar moet ik toch goed om lachen hoor. Zeg dan gewoon dat je teammaat je voorlaat hé…. fair gewoon.
Swat. Binnen twee weken Brazilië en ik sta achter Mclaren Mercedes en Lewis Hamilton.

… in het Unexpected huis:

  • Naar de markt gaan om 9u voor een verse kip aan’t spit (mjam!)
  • DVD’s schrijven voor het neefje
  • Surfen en Google Reader
  • iTunes & iPod Touch verrijken met nieuwe tunes
  • Kip & appelmoes & aardappels & sla & tomaten bereiden en opeten
  • Formule 1 – allereerste nachtelijke GP  (Massa op pole godverdekke! Komaan Lewis!)
  • Richting Gent 
  • Terug richting Brussel
  • TV & lezen
  • Slapen
Jep. Een goed gevuld dagje. En dan heb ik de auto nog niet gekuisd! Zal er vandaag niet meer van komen vrees is… 

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑