Augustus was een heel erg rustige maand. Het is te zeggen: rustig op sportief vlak, want ik heb slechts één of twee keer mijn sportschoenen aangetrokken. Shame on me :-(.
Waarom? Een nieuwe job, vakantie en dus niet veel thuis, te warm om te lopen en als ik heel eerlijk ben ook niet altijd evenveel goesting. Eigenlijk allemaal excuses waar een mouw aan te passen valt natuurlijk.
Maar ik heb me herpakt! No more excuses!
Het schooljaar is terug begonnen, het verlof is een verre herinnering en mijn lievelingsseizoen staat voor de deur: allemaal goede redenen om mezelf op te rapen en terug de baan op te sturen. Lopen verdorie!
Ik ben gestart met twee trainingen per week en ben aan het opbouwen naar nummer drie. Als het wat meezit met de professionele activiteiten, moet het me zelfs lukken om er op regelmatige basis een vierde sessie in te murwen.
Als dat geen motivatie en ambitie is :-)?
Dat doet mij er trouwens aan denken dat ik eens wat nieuwe loop events in mijn kalender moet zetten, want niets geeft een betere motivatie om te gaan trainen dan een nakende loopwedstrijd waar je je ticket al voor op zak hebt…
Tag: Rennen
Ik weet het. Ik loop zwaar achter de feiten aan, maar dat is wat er gebeurt wanneer je het professioneel superdruk hebt en in je persoonlijke agenda weinig lege plaatsjes kan vinden.
Neen, ik klaag helemaal niet. Ik geef gewoon een onderbouwd excuus waarom ik achterloop met updates op mijn blog ;-).
In ieder geval: de Urban Trail van Gent was de moeite waard. Ik overweeg zelfs om dit mijn leukste Urban Trail tot nu toe te noemen! Het lopen ging vlotjes, het weer was alles wat je kon vragen en het parcours was afwisselend en plezierig. Toegegeven, de bezienswaardigheden waar je doorliep in Antwerpen waren van een hoger niveau, maar de stukken weg tussen die plaatsen vond ik af en toe aan de saaie kant.
In Gent vond ik het geheel gewoon beter, maar ik twijfel nog of Gent mijn ervaring in Mechelen vorig jaar kan overtreffen. Misschien blijft Mechelen speciaal omdat dat ook mijn allereerste Urban Trail was…
Enfin soit. Naar goede gewoonte heb ik mijn trail met de GoPro vastgelegd kan je dat hieronder checken.
De Urban Trails zijn nu effe voorbij (de volgende is ergens in juni als ik me niet vergis), maar ik loop in tal van andere events mee dus de flow blijft komen ;-).
Give or take a few days liep ik een jaar geleden voor het eerst 5KM en was ik apetrots! Nooit had ik durven dromen dat ik 5KM zou willen / kunnen hardlopen.
In de zomer van 2016, goed vier maanden later dus, werd de 10KM mijlpaal afgevinkt en zocht ik een nieuw doel dat enerzijds niet evident was om mij te verplichten te trainen, maar anderzijds met de nodige toewijding wel haalbaar zou zijn.
Dat doel werden de Antwerp 10 Miles en ik schreef me vastberaden doch naïef in.
No way back now!
Prepwork!
De 10 Miles vinden eind april plaats wat wil zeggen dat er nog ongeveer 8 weken zijn om klaar te zijn.
Fysisch was ik er al een tijdje van overtuigd dat dat geen enkel probleem zou zijn, ook al had ik tot dan nooit verder dan 12KM aan één stuk gelopen. Mentaal was het een ander paar mouwen en om innerlijke rust te krijgen en zonder stress aan de start van de 10 Miles te verschijnen, wou ik die afstand minstens een paar keer gelopen hebben.
Vorige week was het zo ver. Ik zat een paar dagen bij onze buren in Duitsland waar er een op wandelafstand van de verblijfplaats een gigantisch meer lag met daarrond zowel asfaltwegen als onverharde ondergrond. En helemaal autovrij. Ideaal voor een hardloopsessie!
Op dinsdag deed ik mijn eerste rondje en bleek het een toertje van iets meer dan 7KM te zijn. Perfecte omgeving om te rennen met zowel vlakke stukken als af en toe een helling om “lös te gehen” ;-). In totaal 81 hoogtemeters om precies te zijn.
Diezelfde avond wist ik het.
De combinatie van muziek door de koptelefoon met gedachten die door mijn hoofd maalden: over twee dagen was het D-Day en zou ik het toertje twee keer doen en voor de 16KM gaan. Ik was er fysisch en mentaal klaar voor. Het was nu of nooit. Het werd NU.
D-Day
De temperatuur lag rond het vriespunt, maximaal 2-3 graden boven nul als ik mijn Apple Watch mag geloven. Ideaal weertje om te rennen dus.
Doseren was de boodschap, want ik wou nog wat reserve hebben voor een potentieel moeilijk moment. Mijn eerste rondje deed ik op 58 minuten en dus aan iets meer dan 8KM/h. Helemaal op schema, het gevoel zat goed en ik ging positief de tweede ronde in.
Tot ergens aan kilometer 13 of 14 ging alles prima. Ik was één met mijn omgeving en kon genieten van het hardlopen. Een zalig gevoel dat elke hardloper herkent!
De laatste 2-3KM waren een ander paar mouwen: niet omdat ik niet meer kon, maar wel omdat ik een pijnlijke blaar op mijn linker voet voelde die bij elke pas meer pijn deed.
De benen waren nog niet kapot en het hoofd wou ook verder en dus ben ik op karakter en pijn verbijten die laatste kilometers in gegaan. Ik moest en zou mijn milestone aftikken. Mijn laatste 2KM lag mijn tempo hierdoor ompgemiddeld 9 minuten 30 seconden, maar ik heb de 16KM wel uitgelopen!
Mijn eindtijd lag op 2 uur en 7 minuten en dat heb ik helemaal te danken aan die gemene blaar. Zonder die pech had ik de 2 uur zeker benaderd en mits een beetje positivisme zonder probleem onder die magische grens gedoken.
Ready For Action!
Na het aftikken van mijn 16KM heb ik die blaar verzorgd en daags nadien had ik er eigenlijk al weinig of geen last meer van. Het nieuwe PR was prima verteerd. Dank u lijf.
In mijn hoofd ben ik nu ook helemaal zen. Ik wéét dat ik die 16KM kan lopen en nog ruimschoots onder mijn vooropgesteld doel van 2u30.
Mits wat geluk met de omstandigheden zit een eindtijd onder de 2u er misschien wel in. De komende weken ga ik nog een keer of vier die 16KM proberen te lopen en de rest van mijn sessies blijf ik gewoon bij de vertrouwde 5-8KM die ik het liefst loop. Tussendoor loop ik trouwens ook nog drie Urban Trails (Brugge, Gent en Antwerpen) die ook telkens 10KM tellen. Training genoeg denk ik dan.
Wat ik geleerd heb?
Dat ik proactief een Compeed pleister ga aanbrengen op die weke plek op mijn linkervoet. En dat ik verdorie goed bezig ben en geregeld grenzen verleg die ik een jaar geleden nooit had durven leggen!
Kudos to me 🙂 !
Vier maanden terug schreef ik hier voor het laatst over mijn ambitie om (hard)lopen aan mijn persoonlijk CV toe te voegen en had ik net het Start 2 Run: 5km programma met succes beëindigd.
Ik ben niet gestopt met de lat te verleggen en bleef trainen en grenzen verleggen!
Ik schreef me in voor een heuse loopwedstrijd (binnen twee weken is het zo ver!) en ondertussen ben ik op het punt dat ik 8km in ongeveer 56 minuten loop zonder in complete overdrive te gaan. De gemiddelde snelheid ligt rond de 8km/h en daar ben ik eigenlijk vanaf dag één niet vanaf geweken: loopband op 8 en gaan. Mét de juiste muziek in de oren natuurlijk ;-).
Af en toe loop ik eens wat sneller, maar mijn primaire doelstelling is 10km kunnen lopen aan 8km/h. Eens die mijlpaal bereikt is, ga ik proberen de tijd naar beneden te brengen met als ultieme doel om aan een gemiddelde van 10km/h te geraken op de 10km. Tegelijkertijd de afstand opkrikken tot het punt dat ik 16km kan uitlopen aan een gemiddelde van 8km/h of beter met als doel om volgend jaar de 10 miles van Antwerpen te kunnen uitlopen.
Kortom: genoeg ambitie en challenges om me de komende zes maanden bezig te houden en jullie van updates te voorzien.
Coming Up
Ondertussen kan ik behalve over koptelefoons voor tijdens het sporten ook al wel iets vertellen over loopkleding en hoe die een wereld van verschil maken, over Finse pistes en hoe dat toch helemaal anders is dan op een harde ondergrond lopen of over het feit dat de volgende wedstrijd ook al concrete vormen krijgt (10km Nocturne loop in Mechelen begin december).
Verder op de planning: apps om je eet- en drinkgewoontes te monitoren, water leren drinken ipv frisdrankjes en helemaal bovenaan staat een uitgebreide bespreking van mijn Apple Watch die sinds dag 1 mijn trouwe compagnon is tijdens het sporten.
Wordt vervolgd…
Recente Comments