Telling stories for a living

Tag: Race

Als trouwe fan van de Formule 1 races, zat ik vanmorgend natuurlijk achter mijn TV om te grote prijs van China te volgen. Met een verschil van minder dan tien punten tussen de twee kansmakers blijft het natuurlijk spannend, al hoop ik natuurlijk dat Lewis Hamilton het kampioenschap op zijn naam mag schrijven. In feite is alles goed, zolang het maar niet Ferrari is die de titel binnenhaalt. Ik weet niet waarom, maar ik kan niet om met die gasten hun mentaliteit en ingesteldheid van wij zijn de beste en voor ons zijn de regels altijd net iets breder dan voor al de rest (denk maar eens terug aan de tijden van Schumacher, de maneuvers die Kimi R. al uitgehaald heeft, Massa zijn maneuver van vorige GP,…).
Hamilton is ook een beetje “zot” achter het stuur, maar toch… het zal wel persoonlijk zijn denk ik, maar ik heb veel meer sympathie voor die gast dan voor de Ferrari-boys. Ach ja. 
Anyway: Lewis heeft gedaan wat hij moest doen – winnen. Volgende week moet Massa dus al winnen en mag Lewis het niet beter doen dan een zesde plaats om zijn titel nog te verliezen! Een goede kans dus, tenzij een andere rijder hem (per ongeluk?) van de baan knalt? Hmm. We zullen zien.
Het grappigste was de persconferentie waar Lewis eerst zei dat hij wist dat Kimi R. zijn teamgenoot zou voorlaten, waarna Massa daarop repliceerde tijdens zijn speech dat hij alles gegeven heeft om Kimi in te halen enz enz waarna Kimi zelf doodleuk zei dat hij Felipe M. had voorgelaten met het doel van het team voor het oog (het WK winnen met Ferrari). Grappig! 
Dat zo een zaken gebeuren begrijp ik. Dat doen alle teams. Maar dat je dan met een flauw excuus afkomt van “ik heb alles gegeven en ik was beter naar het einde toe” … daar moet ik toch goed om lachen hoor. Zeg dan gewoon dat je teammaat je voorlaat hé…. fair gewoon.
Swat. Binnen twee weken Brazilië en ik sta achter Mclaren Mercedes en Lewis Hamilton.

Gisteren een karting cup gaan rijden met het werk. We zijn uiteindelijk derdes geworden (wegens dat we totaal ongeoefend waren en de teams voor ons zelfs hun eigen outfit hadden enz) en zijn naar huis gegaan met een leuke picknick zak (zo met een koelhouder voor een fles en glazen enz in). Anyway, naar goede traditie waren we de laatsten om naar huis te gaan, na een walking dinner (die eigenlijk zittend was) en veel gepraat (en gezever ook ;-)) die wel lekker was. Tof!
Alleen heb ik nu een beetje pijn aan mijn linker ribben: blijkbaar was dat een circuit met veel stevige bochten naar rechts, waardoor je dus in dat kuipzeteltje gedrukt zit en aangezien ik geen geoefend karting mens ben (wegens te duur) is mijn lichaam dat niet gewoon. Sport is gezond en al! Right.
In ieder geval, zo iets wil ik wel meer doen. Driemaandelijks of zo. Eens lanceren op het werk ;-). Duimen dus.

Het moest er ooit eens van komen niet waar? Voor degenen die Gumball 3000 niet kennen: een bende rijkaards die elk 40000€ betalen om te mogen deelnemen rijden met de meest exclusieve wagens doorheen Europa. Althans, dat is officieel het verhaal. In realiteit “racen” die gasten als zotten over de weg en proberen ze de politie in de armere landen om te kopen met geld. Vorig jaar zijn ze in België voorbijgevlogen en dit jaar deden ze onder andere Nederland aan, waar de bekende hip-hop artiest Xzibit (elk jaar doen er wel enkele bekende zangers, acteurs, … mee aan dit extravagant spektakel) zijn rijbewijs al kwijtspeelde voor overdreven snelheid.

Gumball 3000 Fatality

Dit jaar is het dus niet gestopt bij boetes en decadentie. Neen, dit jaar zijn er doden gevallen. In Macedonië zijn twee Britse deelnemers met hun Porsche Carrera Turbo op een bejaard koppel geknald: één dode en één zwaar gewonde. En het ergste van al, ze zijn nog gaan lopen ook. En de organisatie heeft getracht alles in de doofpot te steken. Degoutant!
Als het een troost kan zijn: die gasten zijn gevat en zitten voor het moment “behind bars”. Spijtig genoeg zal geld wel weer de overhand halen, en laat geld nu net iets zijn waar deze mensen een overvloed aan hebben.

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑