Telling stories for a living

Tag: IT (Page 1 of 13)

Work Hard

Play hard. Zo is het gezegde toch hé?
In ieder geval waren het twee drukke weken. Eigenlijk al een erg druk 2013 als ik er over nadenk. And that’s a good thing! Busy as hell = lots of triggers = challenges = happy me.
Dat gezegd zijnde verwelkom ik met open armen het verlengd weekend om de batterijen bij te laden en te bezinnen over wat nog komen moet.

Recap

Een bondige samenvatting van de voorbije week:

  • Jack Reacher gaan bekijken – aanrader voor iedereen die van een ontspannende actiefilm met een vleugje hunor houdt!
  • DHZ-zaak gedeeltelijk leeggekocht, maar daarover meer elders
  • Ettelijke uren in Powerpoint gespendeerd (o.a. Prezilike maken van slidedecks)
  • Veel te weinig gelezen (doel voor 2013 is 26 boeken lezen trouwens)
  • Verjaardagsfeestje van collega
  • Gezellig getafeld (great food, sweet drinks & lovely company)
  • Opgeruimd (never ending story)

En daarmee was mijn voorbije week erg snel voorbij. En dan heb ik het nog niet over mijn schrijfsels voor mijn blog (die onder meer kaderen in het storage verhaal in mensentaal uitleggen).
Time flies when you’re having fun is een understatement. En volgende week wordt nog gekker. Jihaa!

Link Love

Ik heb een leuke blog in de aanbieding: Stijn’s Thoughts. Stijn schrijft over IT, over muziek, over tech en over alle andere zaken die zijn levenspad kruisen. De man achter het blog is een fijn persoon. Een ex-collega en ondertussen een goede vriend.
Give the man a heads-up zou ik zeggen!

De laatste jaren is er duidelijk een verschuiving gebeurd op gebied van storage  in de IT-wereld (eigenlijk zie je die verschuiving overal hoor, maar aangezien ik zelf in die storage wereld speel, pas ik mijn uiteenzetting daarop toe).
Vroeger ging de discussie over IOPS, over front-end poorten, over FC-disks, over storage processoren,… kortom hardware-technische oplossingen.
Vandaag is dat nog altijd belangrijk, begrijp me niet verkeerd, maar de focus is verschoven. Vandaag gaat de discussie over een “file, content & archive” platform. Een manier om al die (ongestructureerde) data die altijd maar blijft toenemen, weg te schrijven. Actieve data op tier-1 storage, statische data naar een archief. De technische specs en features zijn “an end to a mean” – ze moeten de wensen faciliteren, hoe ze het doen is eigenlijk minder belangrijk.
Het resultaat moet zijn dat de primary – en dus dure – storage niet constant uitgebreid moet worden, dat de backup windows naar omlaag kunnen (gedaan met dag & nacht backuppen) en dat de totale kostprijs van al die data retentie naar omlaag kan.
Weliswaar zonder in te boeten aan functionaliteit! Data moet sneller dan ooit toegankelijk zijn, op zo een makkelijk mogelijke manier, liefst van al door de eindgebruiker, zonder tussenkomst van “IT”. TCO en RTO moeten naar omlaag, performance en easy-of-use moeten naar omhoog.
Waar vroeger de discussie gebeurde met “de mannen van den IT” die dan tegen de “business” vertelden hoe hun data bewaard zou worden, gebeurt de discussie nu met de “business”. De applicatieve kant van het verhaal vertelt wat ze verlangen, wat ze nodig hebben en hoe ze het willen en “de mannen van den IT” moeten zich daar naar schikken.
Een uitdaging? Uiteraard. Maar niet onoverkomenlijk hoor. Het moeilijkste stuk is de mind-change. Mensen uit hun comfort-zone halen en out-the-box-thinking toepassen.
Toch?

De eerste (korte) werkweek bij de nieuwe werkgever zit er ondertussen op. Morgen start week 2 zelfs al, dus het gaat vooruit! Het lijkt al een eeuwigheid geleden dat ik de deur achter mij dichttrok, maar eigenlijk is het nog maar een week geleden, en toch zit je al ondergedompeld in een nieuwe sfeer, tussen nieuwe collega’s, met nieuwe opdrachten en “goals” in het vooruitzicht.
Vorige vrijdag trouwens al leuk gaan luchen met een deel van de nieuwe werkmakkers, een vrijdagse traditie blijkbaar.
Benieuwd wat komende week met zich meebrengt!

Er staat verandering voor de deur. Meer bepaald een nieuwe professionele uitdaging. Op 1 oktober gaat mijn opzegperiode bij mijn huidige werkgever van start en kan ik beginnen aftellen naar de nieuwe uitdaging die mij opwacht bij de nieuwe werkgever, zijnde Avnet Technology Solutions – een distributeur van IT oplossingen met merken in de portfolio zoals HDS, Eizo, NEC, IBM, Brocade,…
Gedaan met consultancy en installaties / implementaties. Mijn nieuwe jobtitel luidt officieel “Pre-Sales HDS Hardware”. HDS zoals in Hitachi Data Systems. Enterprise storage dus. SAN en NAS oplossingen. En ja, concurrent van EMC, waar ik de voorbije jaren mee gewerkt heb.
Concreet ga ik meedenken met de klant om een technische oplossing voor hun probleem te vinden, de account managers bijstaan in de technische aspecten van deals, product presentaties en demo’s geven, training organiseren… kortom een waaier van taken en challenges die ik vol spanning tegenmoet kijk!
In de huidige job doe ik zulke zaken ook al sporadisch en eigenlijk doe ik die dingen de laatste tijd liever dan de installaties en implementaties. Het uitdenken van een oplossing ga ik nog steeds doen, de oplossing in een datacenter installeren, met je laptop op je schoot bij een A/C unit die 18 graden Celsius blaast, ga ik aan anderen laten.
Wat ik vooral missen zal, zijn de collega’s waar ik de voorbije jaren mee samengewerkt heb. Een zotte bende. Veel gelachen, maar toch serieus goed werk verzet while we were at it ;-). Gelukkig zijn er tegenwoordig meer dan genoeg manieren om in contact te blijven, dus veel zorgen maak ik me er niet over.
Trouwens, de IT wereld is zodanig klein dat we elkaar zonder enige twijfel vroeg of laat opnieuw tegenkomen.
 

Met de nucleaire ramp in Japan en alle bijkomende miserie, zou je bijna vergeten dat daar ook bedrijven zaten en dat die om hun business te doen, afhankelijk zijn van hun IT-omgeving. vSamurai heeft uit eerste hand als VMware dude ondervonden hoe dat voor problemen kon zorgen.
Ik zeg kon, want zijn klanten hadden een VMware omgeving met SRM (Site Recovery Manager) waardoor de volledige productieomgeving “with the touch of a button” (en ook wel automatisch) gemigreerd werd naar een datacenter honderden kilometers verder, waar nog stroom was en geen waterschade en dergelijke roet in het eten strooide.
Zonder zo een oplossingen, zou een ramp zoals zich nu in Japan afspeelt, nog voor meer collateral damage zorgen. Bedrijven die failliet gaan omdat ze al hun gegevens kwijt zijn en daardoor dus hun personeel moeten ontslagen. Nog meer menselijke miserie en problemen dus.
Nog maar eens een overduidelijk bewijs dat een degelijk Disaster Recovery Plan geen luxe is.

In navolging van mijn blogpost over LinkedIn en headhunters, wil ik met plezier ook een postje wijden aan de befaamde / beruchte “recommendations” op LinkedIn.
Iedereen die LinkedIn gebruikt, heeft ze al zien passeren en zo niet, wees gerust, vroeg of laat is het zo ver. Collega A schrijft over collega B een superduperdeluxe aanbeveling. Collega B is de beste in zijn vak, uniek en zeldzamer dan een eenhoorn, bevat alle skills die een werkgever zich maar dromen kan én heeft eigenlijk helemaal geen minpunten.
Om het met Eddy Wally zijn woorden te zeggen: “Woooww”, “Geeewelllldigghh”.
Na bovenstaande lofzang over collega B moet je je LinkedIn updates pagina goed in de gaten houden. Binnen de kortste keren, meestal zelfs diezelfde dag of daags nadien, zie je een soortgelijke aanbeveling verschijnen van collega B over collega A. Ah ja, of wat had u gedacht?
Onder het motto: ik was jouw rug, was jij dan de mijne?
Het wordt allemaal nog geestiger als je dan bedenkt dat diezelfde collega A de week voordien nog net iets anders getinte opmerking over collega B zat te verkondigen.
Om het met onze goede vriend Leterme zijn woorden te zeggen: “Wie gelooft die mensen nog?”.
Gelooft er überhaubt iemand iets van die recommendations eigenlijk? Voor mij komen die over zoals de speeches in de kerk, bij een begrafenis. Niks dan lof over de doden… “het was zo nen brave, lieve, vriendelijk, *vul zelf superlatieven in*”.
Zucht. Neen dank u, voor mij geen recommendations. Heb ik er dan geen enkele? Natuurlijk wel, de volle vier om precies te zijn. Gekregen zonder reden welteverstaan. Niets van die praktijken hierboven.
Zijn er HR mensen of managers die dat lezen en dan effectief denken dat ze de grootste vis ooit aan hun virtuele haak aan het slaan zijn? Kan toch niet? En indien wel, dan denk ik dat ze het verdienen van die mensen binnen te halen. Dan komt de waarheid wel aan het licht, op hun eigen kosten ;-).
Persoonlijk denk ik dat je een betere indruk maakt als je vol vertrouwen de contactgegevens van een vorige manager of andere leidinggevende kan doorspelen met de bijhorende boodschap dat men altijd contact mag opnemen met die mensen. Veel geloofwaardiger, ook al kan hier dezelfde tactiek toegepast worden… maar die kans is veel kleiner denk ik.
De enige recommendations die ik schrijf, zijn voor (ex-) collega’s waar ik graag en goed mee samengewerkt heb. En dan nog zonder dat ze er komen achter vragen. Dat spreekt voor zich. De waarde is trouwens veel hoger als je een aanbeveling “zomaar” krijgt vind ik.
En nu allemaal naar uw LinkedIn account, op zoek naar zondaars! Let ook op de data van hun aanbevelingen voor elkaar, gegarandeerd liggen die zéér kort bij elkaar ;-). Oh, en voor ik het vergeet. Vergelijk die aanbevelingen eens met wat deze “Recommendations Generator” kan uitspuwen met enkel een naam, geslacht en bedrijf.
Enjoy the show.
PS: vergeet ook niet te letten op de mooie Nederlands naar Engels vertalingen (Google Translate?) en de vele spellingsfouten in de Engelse versies. Naast die geloofwaardige aanbevelingen, gaan schrijffouten en andere soortgelijken zeker en vast een goede indruk maken bij een toekomstige werkgever ;-).
Tip: als je de taal niet machtig bent, stick to Dutch.

« Older posts

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑