Met de start van het nieuwe schooljaar krijg je er als dagelijkse pendelaar met traject Deinze-Gent-Brussel-Leuven weer een hoop mobiele miserie bij.
Feest. En dat het al goed begon met een enkele rit van twee uur en vijftien minuten om welgeteld 98km af te leggen.
Thuisonderwijs en thuiswerken verplicht maken voor iedereen waar het enigszins mogelijk is. Ik denk dat ik daar serieus voor zou stemmen, voor de politieker die dat op zijn agenda zet.
Tag: File
De grote vakantie staat voor de deur en iedereen die veel pendelt weet wat dat betekent: het wordt kalmer op de baan, want veel mensen zijn met vakantie (schoolgaande kinderen enzo).
Nu hopen dat onze wegenwerkers niet teveel roet in het eten strooien met slecht op elkaar afgestemde werkzaamheden en ik ga een serieus tevreden reiziger zijn.
Vandaag alweer iets meer dan drie (!) uur in de file gestaan om op de bestemming te geraken. De eerste afspraak al mogen annuleren wegens onherroepelijk te laat met andere woorden.
Ik zag trouwens geen ongelukken, geen overdreven weersomstandigheden,… niets van al dat. De ring verbreden lijkt me een goed begin (al hadden ze daar 10 jaar terug al moeten aan beginnen IMHO), maar voer voor mijn part ook de “wegenvignetten” in waardoor mensen die een andere optie hebben, niet mee de wegen verzadigen.
Ze hadden het gezegd. We mochten ons verwachten aan 5-30cm sneeuw en dat een week nadat je buiten rondliep bij 19 graden en dacht dat de lente haar intrede had aangekondigd. Preventief van home office gedaan (met gans de familie zelfs) en gezien dat dat een strak plan was.
Vorig jaar maakte ik deel uit van die 1200km file. Dit jaar was het er 1600km. Mijn gedacht dat ik daar niet vrijwillig in ga rondrijden, ook al heb ik winterbanden. En nu mag het ophouden met koud zijn en sneeuw zaaien. Lente, nu!
Ik had het moeten weten toen ik gisteren schreef dat regen beter is dan sneeuw. Vandaag heb ik maar liefst drie uur gedaan over een traject dat ik bij normaal file verkeer (zot dat ik dat al normaal vind eigenlijk…) afleg op ongeveer een uur en een kwartier.
Ongevallen, accordeonfiles, mensen die af en toe remmen om te testen of de remmen nog werken (?)… oh en dan heb ik het nog niet over mensen die mistlampen aansteken vanaf dat de zichtbaarheid onder de 3km zakt. En ja, dat was sarcasme.
Prutsers. Dat zijn het. Ik ben voorstander om elke X jaar het rijbewijs te herevalueren. Dat zal het kaf van het koren scheiden en misschien ook wat geld in het laadje brengen van de overheid.
Hoor ik daar een win-win situatie?
Eureka! Er is licht aan het einde van de tunnel, denk ik. Het voorbije weekend heb ik nog wat zitten prullen met de instellingen van de iOmga NAS en als bij wonder wil het ding terug een “propere” shutdown uitvoeren.
De “search” functie uitgeschakeld (dit laat toe om vanuit de iOmega console de interne storage te doorzoeken naar een file – ik gebruik dat niet dus weg ermee), de UPNP server uitgeschakeld (dit gebruik ik wel en laat bv. iTunes, AppleTV, Eminent media player,… toe om de NAS automatisch te herkennen in een netwerk als media server), rSync gecheckt (stond al uitgeschakeld) en de FTP server ook afgezet (deze wil ik ook gebruiken, de MFP upload netwerkscans in PDF naar de NAS…).
De IX4-200D nog eens proberen uit te schalen en BOEMMM! – succes. De features die ik wil gebruiken (UPNP en FTP) terug ingeschakeld en nog eens getest – BOEEEEMMMM! – nog altijd succes. De search en de rSync staan nog uitgeschakeld (ik gebruik ze toch niet) dus vermoedelijk is één van die twee services de schuldige (ik gok op de search), maar dat ga ik binnenkort nog eens trachten te staven met een authentieke try & fail / win testje ;-).
Wordt vervolgd, maar voorlopig ziet het er rooskleurig uit (al ben ik nog altijd niet te spreken over de problematiek op zich met iOmega en hun support afdeling).
Of toch niet. Van de parkeergarage bij de werkgever tot het einde van de straat van diezelfde werkgever: bijna twee uur! Vanaf daar tot het ouderlijk huis (waar ik de file ging uitzitten): nog eens anderhalf uur (11km). Daar tot 21u45 gewacht en dan nog eens in de file op de E40 richting Oostende ter hoogte van Ternat wegens een kijkfile (er was een ongeval in de andere richting).
Jup. Ik heb genoeg “sneeuwpret” gehad. Let the sun shine!
De laatste jaren is er duidelijk een verschuiving gebeurd op gebied van storage in de IT-wereld (eigenlijk zie je die verschuiving overal hoor, maar aangezien ik zelf in die storage wereld speel, pas ik mijn uiteenzetting daarop toe).
Vroeger ging de discussie over IOPS, over front-end poorten, over FC-disks, over storage processoren,… kortom hardware-technische oplossingen.
Vandaag is dat nog altijd belangrijk, begrijp me niet verkeerd, maar de focus is verschoven. Vandaag gaat de discussie over een “file, content & archive” platform. Een manier om al die (ongestructureerde) data die altijd maar blijft toenemen, weg te schrijven. Actieve data op tier-1 storage, statische data naar een archief. De technische specs en features zijn “an end to a mean” – ze moeten de wensen faciliteren, hoe ze het doen is eigenlijk minder belangrijk.
Het resultaat moet zijn dat de primary – en dus dure – storage niet constant uitgebreid moet worden, dat de backup windows naar omlaag kunnen (gedaan met dag & nacht backuppen) en dat de totale kostprijs van al die data retentie naar omlaag kan.
Weliswaar zonder in te boeten aan functionaliteit! Data moet sneller dan ooit toegankelijk zijn, op zo een makkelijk mogelijke manier, liefst van al door de eindgebruiker, zonder tussenkomst van “IT”. TCO en RTO moeten naar omlaag, performance en easy-of-use moeten naar omhoog.
Waar vroeger de discussie gebeurde met “de mannen van den IT” die dan tegen de “business” vertelden hoe hun data bewaard zou worden, gebeurt de discussie nu met de “business”. De applicatieve kant van het verhaal vertelt wat ze verlangen, wat ze nodig hebben en hoe ze het willen en “de mannen van den IT” moeten zich daar naar schikken.
Een uitdaging? Uiteraard. Maar niet onoverkomenlijk hoor. Het moeilijkste stuk is de mind-change. Mensen uit hun comfort-zone halen en out-the-box-thinking toepassen.
Toch?
Twee weken kerstvakantie. Voor velen betekent dat twee weken verlof op het werk. Voor mij niet. Bewust. Die twee weken is er veel minder verkeer op de baan en is het ook iets kalmer op het werk, waardoor je bepaalde projectjes kan inhalen die anders altijd op de lange baan geschoven worden.
Aanstaande vrijdag heb ik echter wél vakantie. En de eerste drie werkdagen van 2012 ook, gewoon omdat het kan. En omdat ik uitgerust aan het nieuwe jaar wil beginnen.
Kerstvakantie. Love it. Beste vakantie van allemaal.
Morgen is het 1 september and we all know what that means, don’t we? Terug naar school voor alle minderjarigen, terug naar school voor veel meerderjarigen.
Zelf moet ik (gelukkig) niet terug naar school, maar toch heeft die dag een andere implicatie op mijn leven: veel meer files dan in de vakanties! Hatelijk. Terug vroeger opstaan, terug ergernissen onderweg (of laat ons zeggen, meer dan anders ;-)).
Jaja. Het leven komt weer op gang. Gelukkig is dat viaduct klaar en is de E17 ook zo goed als opgelapt. Kunnen we afspreken dat we geen accidenten gaan doen morgen en overmorgen? Kwestie van goed te beginnen. Bedankt!
Recente Comments