Telling stories for a living

Tag: Evaluatie

Being A Runner: Eén Jaar Later

Ongeveer een jaar geleden besliste ik rond deze tijd dat ik een “runner” zou worden. Genoeg luilekker geweest voor de rest van mijn bestaan en tijd om de spreekwoordelijke koe bij de horens te vatten.
Een week later stond ik Decathlon voor mijn allereerste loopband ever te kopen en was er geen weg meer terug. Ik moest en ik zou mijn zelfopgelegde challenge aangaan en overwinnen!

Evy en ik

Mijn eerste 5KM heb ik samen met Evy gelopen, maar na die 5KM gingen onze wegen uit elkaar. Niks tegen Evy, maar ik was de app beu: te ouderwets, te saai. Ik ging over op de apps van Fitness22 en die gebruik ik vandaag nog steeds zowel voor het hardlopen als voor andere oefeningen waarover later meer.
De oude sportschoenen werden aan de haak gehangen en nieuwe brothers in arms onder de vorm van Nike Pegasus 33 werden geïntroduceerd, samen met T-shirts, singlets, shorts, sokken, jasjes en zelfs tights! Alles in Dri-Fit stof van Nike en ja dat kost wat meer, maar dat is écht aangenamer om te sporten.
Verder schreef ik nog mogelijks interessante stukjes over mijn koptelefoon of choice voor het hardlopen, over de apps die ik gebruik om mijn eetgewoontes te volgen en nog veel meer.

From Zero To 5K

De race naar 5KM heb ik afgerond na ongeveer 2 maanden trainen. Soms drie keer per week rennen, andere weken maar één keer. Niet super intensief dus, maar wel zonder veel moeite en vooral zonder kwetsuren.
Die eerste milestone deed ik trouwens volledig “indoor” oftewel op mijn loopband. De belangrijkste redenen waren dat ik in den beginne geen zin had om buiten te gaan hardlopen als ik met moeite 2 minuten effectief kon hardlopen. Wat zouden de mensen wel niet denken weet je wel ;-)?
Een andere reden was dat een loopband me tegelijkertijd vrijheid gaf om te lopen wanneer ik wou zonder aangepaste kledij (donker, regen, wind, te warm, te koud,…) en anderzijds een enorme pressure gaf om effectief te hardlopen: dat ding staat er en heeft geld gekost dus no more excuses en sporten maar!
Als derde hefboom heb ik gekozen om iedereen die het wou horen in te lichten over mijn ambitie en om mijn updates uitvoerig te delen op sociale media (vooral Facebook en Instagram) en mijn blog. Hierdoor kreeg ik regelmatig vragen van vrienden en collega’s waardoor ik een sociale peer pressure kreeg om vooral niet op te geven!
En dat heeft allemaal prima gewerkt en mij door de momenten gesleurd dat ik zin had om ermee te stoppen. Dus als je zelf ambitie hebt weet je nu wat gedaan :-).

Next Steps: A New Challenge

Na die 5KM had ik mijn eigen doel eigenlijk bereikt en alle negatievelingen lik op stuk gegeven.

I did it my way. I fucking did it! Eat that. 

Tot mijn eigenste verbazing ben ik ergens op dat moment een “runner” geworden. Ik had plezier in het lopen en betrapte mezelf er op dat ik zin had om te rennen of dat ik een soort van tinteling in mijn benen voelde wanneer ik al een paar dagen niet meer gaan lopen was. Amazing I tell you! Had ik zelf nooit gedacht als ik zo eerlijk mag zijn…
En dus werden er zotte plannen gemaakt en opnieuw gedeeld: die 10 Miles Of Antwerp in 2017 zouden mooi staan op het palmares! Op het moment dat ik dat dacht en zei, was 5KM mijn maximaal resultaat en was 16KM (10 miles) echt een hele grote en lange brug te ver, maar het doel was gezet en de uitdaging stond op het bord. En dus moest er verder getraind worden.

Tussenstapjes

Een groot onoverkomelijk probleem wordt een veel makkelijker te tackelen iets wanneer je het in deelproblemen kapt. Common sense.
Trainen op 16KM leek (en lijkt vandaag nog steeds) een Mission Impossible en aangezien ik Tom Cruise niet ben, moet dit “Tim-Style” worden aangepakt. Deelproblemen definiëren en actieplannen uitwerken en met een failure is not an option mentaliteit ertegenaan knallen!
Deelprobleem was makkelijk: de afstand verdubbelen tot 10KM en die afstand kunnen uitlopen. Eind augustus ben ik hier met laserfocus op beginnen werken en begin deze maand heb ik die kaap afgerond.: another milestone reached.
Enerzijds deed ik dat met mijn vertrouwde apps op de loopband, anderzijds door af en toe eens buiten te gaan hardlopen, kwestie van te leren een tempo te vinden en aan te houden. Op een loopband is dat namelijk veel simpeler: snelheid ingeven en lopen maar. Persoonlijk was dat iets waar ik vooral in het begin, maar nu soms nog mee sukkel. Gelukkig is dat iets waar mijn Apple Watch me bij helpt door constant mijn gemiddelde tijd/KM te broadcasten zodat ik kan vertragen of versnellen waar nodig.
De truk van de peer pressure was ondertussen iets afgevlakt omdat de ongelovigen ondertussen wisten dat ik het kon. Om alsnog een vorm van pressure te scheppen en mezelf te verplichten om te blijven trainen, schreef ik me in voor loopwedstrijden / loopevents.
Half oktober liep ik de Belfius Ieper Trail van 8KM, deze maand deed ik mee met Run In The Dark 5KM en volgende week staat de Mechelen Urban Trail 10KM op het programma. In maart 2017 is er een Levensloop tvv kankerbestrijding ingepland en net voor de zomer een Caveman Run van 9KM in het verre Nederland.
Daar moet dus nog de 10 Miles Of Antwerp bij komen eind april als ik me goed herinner en naar aanloop van die wedstrijd ga ik nog een stuk of drie andere leuke uitdagingen zoeken ter voorbereiding van mijn bucketlist item.

Yay Or Nay?

Met al het voorgaande denk ik dat het dus een ideaal moment is om achterom te kijken en een evaluatie voor mezelf te maken.
Met trots en fierheid kunnen zeggen dat je een runner, een hardloper bent is een fijn gevoel en alleen daarvoor zou ik het opnieuw doen. Vooral omdat niemand het ooit in mij had gezien, mezelf inbegrepen trouwens!
Ander bijkomend voordeel: die spreekwoordelijke kathedraal die al jaren goed verborgen en geïsoleerd was, komt stilletjes aan piepen aan de oppervlakte ;).
Wanneer zelfs mensen die me dagelijks zien beginnen te zeggen dat ik zienderogen wegsmelt, dan weet je dat je goed bezig bent en ben je nog twee keer zo hard gemotiveerd natuurlijk.
Aan de Sagrada Familia zijn ze ook al vele jaren aan het werken, maar eens ie af is wordt het wel de baas der kathedralen: dat kan tellen als een statement toch ;)?
Sagrada Familia
De motivatie is tegenwoordig zo hoog dat ik mezelf betrap op artikels lezen rond voeding en opwarmingsoefeningen, dat ik ondertussen geabonneerd ben op het Runner’s World magazine, dat ik een fitness abo heb én nog andere sporten aan het schema toevoeg as we speak. Om niet te vergeten dat ik nog altijd de trotse eigenaar ben van een WaterRower en die ook opgenomen heb in mijn training.
Runner
Yay or nay dus? Een dikke vette YAY natuurlijk! Ik ben een hardloper en ik blijf een hardloper.
See you at the finish line…

iPad Mini – Evaluatie

Nu een paar weken aan de slag met mijn iPad Mini en ik kan met het hand op het hart zeggen dat ik nog geen seconde spijt gehad heb van mijn keuze. De iPad 1 weegt precies een ton als ik vergelijk en ook de form factor van de Mini is eigenlijk perfect.
Veel handiger dan een gewone iPad. En dat “Retina” display, dat mis je niet. Misschien een kleine opmerking: die smart covers van Apple zijn de max, maar die beschermen de achterkant van je mooie tablet niet tegen krassen. Spijtig maar ik zie zelf ook niet direct een oplossing daarvoor…
En die 16GB, die volstaat ook ruimschoots hoor. Zelfs met Spotify en offline sync’en van playlists (niet overdrijven natuurlijk) heb ik tot nu toe nog geen capaciteitsproblemen.

Ondertussen heb ik anderhalve week Fibernet 40 van Telenet en is het tijd voor een kleine evaluatie.
In tegenstelling tot de vrees van velen, is alles na de upgrade perfect stabiel gebleven. Inderdaad, gebleven, want alles werkte voordien ook al stabiel.
Over de snelheid kan ik niets anders zijn dan tevreden: gisterenavond nog een testje gedaan en ik behaalde een downloadsnelheid van 4,7MB/s wat zeker goed te noemen is (40Mbit/s komt overeen met 5MB/s) en ook mijn uploadsnelheid voldoet aan de verwachtingen: 1,9Mbit/s haal ik vlotjes, terwijl ik met mijn abonnement een maximum van 2Mbit/s zou moeten halen.
Kortom: aanrader.

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑