Unexpected.be

Telling stories for a living

Tag: Digitaal

Het Nieuwsblad – Tablet Editie

16 October, 2013 / / 3 Comments

Sinds enkele weken heeft Het Nieuwsblad, waar ik abonnee ben voor alle duidelijkheid, een nieuwe tablet editie van zijn krant.
Voordien was de digitale versie van de krant eigenlijk gewoon identiek aan de papieren versie en kon je inzoomen om te lezen of op het artikel in kwestie “klikken” (je hebt geen muis om mee te klikken, maar ik vond duwen met de vinger een rare verwoording – dit geheel terzijde) om dan de desbetreffende tekst voorgeschoteld te krijgen.
Akkoord, dat zag er wat ouderwets uit, maar het werkte wel prima, snel en zonder problemen.
Zoals ik dus al zei: ze hebben nu een tablet editie van de krant. En laat ons direct met de deur in huis vallen: die trekt op niets!
Een goede poging, maar slecht verwezenlijkt en het ergste van al – de klant is er NIET beter van geworden:

  • Het werkt gevoelig trager dan de vorige versie! Mogelijk gaat het net zo vlot als vroeger als je over een iPad 4 beschikt, maar op mijn iPad Mini merk ik vertraging en dat is toch nog altijd een erg recent toestel?
  • De layout is wel goed gevonden en daarover niets dan lof.
  • Als je de app opent, krijg je de voorpagina te zien van de krant van vandaag. Dan moet je op “download” drukken en dan download de app de volledige krant. Hier loopt het zo goed als elke keer verkeerd. Na het downloaden van de krant merk je dat de app bezig is met verwerken. Op het moment dat de eigenlijke krant dan zou moeten openen, crasht de app en staar je naar het home-screen van je iPad. De app dan terug openen geeft je dan toegang tot de krant zelf.
  • Waar je vroeger een artikel volledig in tekst kon openen, is die mogelijkheid nu verdwenen (of toch heel goed verstopt). Ze zijn dan ook nog zo “dom” (of moet ik zeggen “geslepen” / “leep”) om bij momenten 1/5de van je scherm te gebruiken voor een artikel en 4/5de voor een advertentie weer te geven! En je moet dus scrollen in dat artikel om alles te kunnen lezen, waarbij de advertentie dus netjes het grootste deel van je scherm blijft innemen. Om dit te verduidelijken heb ik een screenshot gemaakt en die hieronder ingevoegd… oordeel zelf.

nieuwsblad
Conclusie: de niewe tablet editie van Het Nieuwsblad is goed geprobeerd, maar op vele vlakken net niet wat het moet zijn.
Traag, onstabiel en helemaal niet zo gebruiksvriendelijk.
Gelukkig kan je nog kiezen voor de oude, klassieke weergave, maar dat is volgens mij toch ook niet de bedoeling denk ik?
Berichtjes naar hun Twitter account leveren zelfs geen feedback op, dus ik hoop dat er iemand bij de krant deze blog opmerkt en er iets mee doet om de klanten tevreden te maken.

Home Office

15 January, 2013 / / 3 Comments

Of zoals dat ook genoemd wordt: thuiswerken. Ik doe regelmatig van “home office” en dat heeft veel te maken met het feit dat ik op 100km van kantoor woon, maar zeker zoveel met het feit dat ik het nut er niet van zie om mij naar en van kantoor te begeven, in de files te zitten en kostelijke brandstof te verbruiken terwijl ik even goed van thuis uit kan werken. Concreet ga ik enkel nog naar kantoor voor meetings of andere zaken die gewoon beter “in real life” gaan dan over de digitale lijn.
Van thuis werken betekent dus niet alleen tijdswinst (files, verplaatsingstijd,…) maar ook veel efficienter werken! Geen collega’s die je afleiden van je bezigheid, geen telefoons (al dan niet de jouwe) die constant rinkelen,… en ga zo maar door. Ik heb eens in een of ander GTD boek gelezen dat je na een onderbrekening gemiddeld een kwartier nodig hebt om terug in “the zone” te geraken – reken dus maar uit hoe efficient je werkt op kantoor.
Los daarvan werk je thuis ook comfortabeler: hoodie en trainingsbroek (in mijn geval toch), goed gevulde koelkast in de buurt, muziek  naar keuze die zo stil of zo luid staat als je zelf wil (afhankelijk van wat ik doe verandert de muziekstijl en volume) en je eigen vertrouwde omgeving / bureau dat ingericht is om je werk zo aangenaam mogelijk te maken.
Voor de werkgever zijn er dus ook voordelen: ze kunnen de werkplekken “thin provisionen” – net zoals we dat doen op storage, in virtualisatie en zelfs bij internet providers (je dacht toch niet dat bv. Telenet elke klant echt een link van 70/5Mbit kan aanbieden voor de huidige abbonementsprijzen?) – waardoor ze plaats besparen. Ook de bedrijfswagen gaat langer mee en verbruikt minder en de werknemer werkt productiever en brengt dus meer op. En die laatste is ook gelukkiger! Win – win – win.
Ik had de discussie trouwens nog op Twitter een paar dagen terug… over hoe zoiets toch vooral kan in kleine / grote bedrijven (de meningen waren verdeeld) en blablabla. Mijn gedacht: a load of crap!
Al dan niet van thuis uit kunnen  / mogen werken is (wanneer je job het toelaat natuurlijk) puur een beslissing van hogerop de bedrijfshierarchie. Managers die er nee op zeggen zijn volgens mij niet meer “connected” met wat er vandaag de dag leeft en wantrouwen ergens hun personeel – “Gaan ze wel werken thuis, waar ik ze niet in de gaten kan houden?”
Dat soort manager gelooft dat mensen die acht uur per dag aan hun bureau zitten (en waarschijnlijk een groot gedeelte van die tijd niksen) “goede” werknemers zijn. Effectief en efficient zijn, wordt hier dus nog al eens verward.
Ik heb tot nu toe altijd al geluk gehad bij een bedrijf te werken (groot en klein) waar men open-minded was en geen punt maakte van home office praktijken. Het is trouwens een punt dat ik steevast aftoets bij een sollicitatie, want voor mij is het een echte deal-breaker als thuiswerken niet wordt toegestaan.
De “nieuwe” werknemers zijn digitale nomaden. Een laptop en een internetconnectie volstaan om te werken. Papier is outdated (mijn paperless project) en vaste bureau’s zijn hun doel voorbijgestreefd (en zorgen meestal alleen maar voor een hoop “overhead”).
Hou staan jullie hier tegenover? Pro of contra? En als je het zelf doet, hoe doe je het dan? Hoe switch je tussen “werken” en “spelen” als je thuis werkt? Welke tools gebruik je? Wat mis je of juist niet?
Ik denk hier de komende weken wat meer over te schrijven en hoe ik het allemaal beleef, maar laat niet na om feedback of vragen achter te laten!

Doxie Go

3 January, 2013 / / 8 Comments

Exact een maand geleden schreef ik hier een blogpost – Paperless – waarin ik al uitgelegd heb hoe ik zoveel mogelijk “digital native” werk en de ouderwetse, papieren manier van werken probeer te vermijden.
Het is echter onvermijdelijk dat er toch nog papieren “contraband“, want zo noem ik dat tegenwoordig, in mijn systeem sijpelt. Die papieren worden vandaag verzameld en daarna op de scanner gelegd. En in die zin, leest u ook ineens wat de zwakke schakel is van het systeem, of beter gezegd: de zwakke schakels, in het meervoud dus:

  1. De papieren moet verzameld worden wat voor extra werk zorgt + extra “rommel” in de zin van een vergaarbak (meestal in de keuken).
  2. Daarna moeten die papieren tot in het bureau geraken, want daar staan de scanners – ik heb een all-in-one met netwerkaansluiting en een flatbed via USB. Meestal gebruik ik de eerste omdat die een pagefeeder heeft en dus een tijdje voort kan als je hem een hoopje papier geeft.
  3. Mijn Macbook moet opstaan, want ik verzamel al die scans in folders en voeg meta-data toe met bepaalde software.
  4. Als alles gescand is, moeten de papieren versnipperd worden.

Elk van bovenstaande stappen, is er eigenlijk één te veel. Elke stap die je moet nemen, is er één waar je kan “procastrineren” – uitstel gedrag vertonen zeg maar. En laat dat nu iets zijn waar ik best goed in ben ;-).
Om te voorkomen dat de papierhoop te groot wordt of dat ik in een van de eerder genoemde stappen de draad laat vallen, is er maar één oplossing: zoveel mogelijk tussenstappen elimineren op voorhand.
Voor zaken waar je je kan abonneren op digitale exemplaren via ZoomIT ligt de oplossing voor de hand – doen dus! Voor al de andere zaken, moet je dus zelf digitaliseren zonder al die tussenstappen.
Op de smartphone zijn er enkele apps die via de camera kunnen scannen en op zich werkt dat wel goed, maar ideaal is het niet. De batterij gaat sneller leeg, je moet genoeg licht hebben of de flash gebruiken en daarna blijft nog altijd de data op je smartphone staan (tenzij je naar DropBox of een andere cloud storage provider upload als dat kan met de app in kwestie) dus is er nog altijd “werk”. Plus, niet iedereen in huis heeft een smartphone oftewel heeft iedereen er een, maar dan staat de data nog niet centraal toegankelijk.
DoxieGo-Box-specsIk ga proberen bovenstaand probleem te tackelen via mijn meest recente aankoop: een Doxie Go. Doxie is een merk (eigenlijk rebranding van bestaande scanners, maar met eigen software en paar features extra) van handige, compacte scanners met het oog op wat ik hierboven omschreven heb. Het zijn geen scanners voor de gemiddelde amateurfotograaf, daarvoor zijn de specs ontoereikend.
Concreet zijn er drie varianten: Doxie, Doxie One en Doxie Go. De eerste is een basic versie die niet zonder computer kan functioneren. De Doxie One kan wél zonder computer scannen, maar enkel aan 300DPI (de andere twee ondersteunen ook 600DPI) en moet nog wel in het stopcontact zitten. De laatste is een soort kruising tussen de standaard Doxie en de Doxie One en heeft de naam Doxie Go gekregen.
De Go kan scannen zonder computer en zonder stopcontact (hij beschikt over een ingebouwde herlaadbare batterij, zoals een laptop) én kan zowel in 300DPI als 600DPI scannen. Best of both worlds dus. Hij beschikt over een intern geheugen om de ingescande documenten te bewaren (512MB) en kan ook een SD-kaart meekrijgen wanneer dat niet toereikend is. Als je een EyeFi-wifi SD-kaart gebruikt, kan de scanner zelfs rechtstreeks naar een cloud storage device scannen (die cloud kan even goed een interne NAS zijn bijvoorbeeld) waardoor je nieuwe scans automatisch naar een bepaalde folder kunnen gaan! Zo niet, sluit je de scanner bijvoorbeeld eens per week aan op de computer en dan haal je er alle ingescande documenten af.
Doxie levert ook een eigen software suite mee die het mogelijk maakt om meerdere documenten virtueel aan elkaar te nieten, te exporteren naar bv. Evernote of DropBox of om doorzoekbare PDF bestanden te maken dankzij de inbegrepen ABBYY OCR software.
wifi-ss2
Op “papier” belooft de Doxie Go dus te doen waar ik nood aan heb: een manier om papier direct te digitaliseren aan de keukentafel, waar de nieuwe post vergaard wordt. Het verzamelen van papier, dat papier naar het bureau brengen en daar alles inscannen naar de computer wordt hiermee volledig omzeild en het resultaat zou moeten zijn dat alle inkomende papieren, direct en door gelijk wie gedigitaliseerd kunnen worden “on the fly”.
Mijn bestelling is sinds gisteren “shipped” dus ik verwacht mijn Doxie Go ergens volgende week te ontvangen. Wordt zonder twijfel vervolgd dus…

Paperless

3 December, 2012 / / 6 Comments

Ik ben al een tijdje aan de evolutie bezig om helemaal af te stappen van “papier” en volledig “paperless” te werken. Professioneel lukt dit al erg goed en print ik hooguit 5 bladzijden per week (als het er al zoveel zijn), maar privé was er nog werk aan de winkel.
Ik maak zoveel mogelijk gebruik van ZoomIT om alvast de papiermolen van facturen een halt toe te roepen, maar uiteraard zit niet alles en iedereen in die digitale stroom. Kleinere bedrijven, zelfstandigen,… sturen hun factuur nog steeds als vanouds op via de omslag met postzegel. Die zaken komen hier dan in de “inbox” terecht, worden betaald en blijven dan liggen. Na een paar maanden zit je met een onoverzichtelijke stapel papieren en ben je ettelijke uren kwijt om erdoor te waden en orde te scheppen. Hatelijk! En elke keer opnieuw zeg ik tegen mezelf – no more! Maar elke keer is het terug prijs…
Nieuw plan van aanpak (dat al veel eerder tot uitvoering had moeten komen): elk papier dat in de brievenbus valt, wordt afgehandeld (betalen, lezen, reageren,… whatever) en wordt daarna op de scanner gelegd. De digitale versie wordt digitaal geklasseerd met meta-data (makkelijk doorzoekbaar later) en daarna verdwijnt het papieren exemplaar in de “shredder”.
Hetzelfde verhaal met handleidingen, garantiebewijzen van toestellen, notities/tekeningen die ik op papier gemaakt heb,… allemaal de scanner in en digitaal archiveren.
Concreet zou dit moeten leiden tot veel meer orde, minder rommel en geen stress rond de papiermolen. Ook gedaan met zoeken naar dat ene papier (bijvoorbeeld voor de belastingsaangifte): gewoon een query op de computer loslaten en – BAZINGA! – daar staat het document te blinken op het scherm. Niet onbelangrijk: het milieu zal er op de duur ook wel bij varen.
En u? Hoe pakt u dat aan? Of nu ook van plan over te schakelen?

5 February, 2009 / / 2 Comments

Ik ben nu een dikke twee maanden een heel erg tevreden Mac user in de zin dat ik vermoed dat ik geen andere portable meer zou kunnen gebruiken. Zelfs mijn VAIO kan er niet aan tippen, laat staan van die plastic dozen zoals Fujitsu-Siemens, Packard Bell, Acer,… voor weggeefprijzen verkopen. OK, je hebt in zo een geval voor 700€ een laptop, maar daarmee is alles gezegd. Geen afwerking, veel gewicht, geen design, geen supercrisp scherm, verouderde hardware,…
Vanzelfsprekend is dat aan iedereen voor zich om uit te maken hoe belangrijk het bovenstaande is en of er meer budget wordt vrijgemaakt voor een duurder model. Voor mij is mijn portable een “necessity” en ik zou niet zonder kunnen. Mijn doen en laten is digitaal zeg maar. En dan geef ik graag dat beetje meer voor deftig gerief.
Mijn Macbook gaat dus overal mee naartoe en wordt op zijn minst 8u per dag gebruikt – soms voor echt te werken, andere keren om muziek of films te “serven”. Het is tijdens dat “werken” dat zijn mobiliteit (die serieus in het voordeel is wanneer je on the road bent) soms ook een nadeel met zich meebrengt: 13,3″ schermoppervlak met een bijhorende resolutie van 1280×800 is niet supergroot. Meestal stoort dat niet, maar als je foto’s gaat bewerken of filmpjes wil monteren, dan zou meer beeldoppervlak handig zijn.

Apple is daar zeer goed van op de hoogte en heeft daarom een “add-on” in zijn gamma zitten om aan die vraag te antwoorden: de 24″ LED Cinema Display. Full-HD resolutie van 1920×1200, supercontrast net zoals de andere Mac schermen, USB-hub, powercable om je Macbook tegelijkertijd op te laden, een ingebouwde iSight camera en een 2.1 luidsprekersysteem. Knap pakket denk ik dan. Ik heb ondertussen al van andere tevreden klanten gehoord en gelezen dat de LED display de moeite waard is… het enige nadeel is de prijs: 849€. Niet weinig als je ziet dat er andere 24″ monitors voor minder dan de helft te koop zijn. Maar zonder de extra’s, zonder het design, zonder de voorziene kabels.
De enige vraag die me nog rest: bestel ik online of ga ik er komend weekend zelf om in de dichtsbijzijnde Apple Store. Ik gok op het laatste, dan kan ik er al dit weekend mee “spelen” ;-).

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders Noren — Up ↑