Anderhalve week terug trok ik de sportschoenen weer aan om de start van de Brusselse loopzomer mee in te luiden met de 10KM Van Brussel.

Net als al mijn voorgaande loopafspraken, was het ook hier mijn eerste keer en tevens ook mijn eerste keer dat ik überhaupt in onze hoofdstad liep! Om direct met de deur in huis te vallen: onze hoofdstad heeft veel meer te bieden dan grijze gebouwen, schimmige figuren en vunzige dreefjes! Ik zag enorm veel groen, wijde vlaktes vol met mensen die genoten van het schitterende weer en een sfeer vol warmte waardoor je je direct thuis voelt! Chapeau Brussel en mea culpa dat ik verkeerd was.

3, 2, 1 Start

Starten deden we om 11u15 waardoor ik mezelf voorgenomen had om ter plaatse te zijn rond een uur of 10. Parking zoeken, borstnummer afhalen, acclimatiseren en jezelf klaarmaken voor alweer een nieuwe uitdaging. Ik doe dat allemaal graag zonder stress zodat ik ontspannen aan mijn wedstrijd kan beginnen.
Het weer was trouwens top: weinig tot geen wind en stralende zon. Ik zou mezelf niet zijn moest ik niets over het hoofd zien: deze keer was ik zonnecrème vergeten. Neen het was geen midzomer dag met temperaturen boven de 30 graden, maar met mijn spierwit vel slaag ik er zelfs in om in de winter een “sun kiss” te krijgen :-).
Gelukkig viel het allemaal mee waardoor ik niet meer dan een gezonde gloed overhield – de ideale opener om daags nadien te vertellen dat ik de 10KM van Brussel liep wanneer men mij op de werkvloer vroeg of ik in het zonnetje had gezeten ;-).

Hulpmiddelen

Borstnummer Troubles

Nu ik mezelf zonder enige schroom een “runner” mag noemen en ik de smaak goed te pakken heb, laat ik mezelf toe om mijn arsenaal aan hulpmiddeltjes uit te breiden. Natuurlijk had ik al aangepaste sportkledij en een degelijke koptelefoon, maar iets waar ik me bij elk event aan ergerde, waren die hatelijke veiligheidsspelden waarmee je je borstnummer vastmaakt aan je T-shirt.
Bij de vrienden van Decathlon kan je een riempje kopen met daarop pinnen waar je je borstnummer op vast kan spiesen. Hoe handig is dat wel niet? Gedaan met de veiligheidsspelden! Gedaan met jezelf prikken! Gedaan met gaatjes maken in je kledij! En het ding kost ocharme vijf Euro. Kan je niet voor sukkelen toch?

Je kan er trouwens ook van die “gelletjes” in vastmaken, maar daar lees ik van dat de riempjes te klein zijn om die tubes er deftig in te krijgen. Zelf nog niet geëxperimenteerd met geltubes dus ik kan er niet over meespreken.
Enfin. Ik ben er heel tevreden mee en kan het dus aanraden als je af en toe een wedstrijd loopt en een haat-liefde relatie hebt met die veligheidsspelden.

Dorst?

Het tweede accessoire dat ik mezelf cadeau gedaan heb, is een riem met daaraan een klein tasje voor bv. je autosleutel plus ook nog eens twee drinkbusjes.
Ik zocht eigenlijk een oplossing voor de autosleutel daar die niet in het armzakje voor de smartphone paste. In de winter heb ik loopkledij met opbergzakjes, maar mijn loopshorts en T-shirts hebben geen zakjes die veilig afgesloten kunnen worden en het laatste waar ik op zit te wachten is het verliezen van mijn autosleutels tijdens een loopwedstrijd.
Tijdens de zoektocht naar een klein tasje dat me niet zou hinderen, viel mijn oog op het Kalenji (huismerk van Decathlon) exemplaar dat naast een opbergtasje ook beschikt over twee 115ml drinkflesjes.
Op alle events die ik tot nu toe liep, waren er één of meerdere bevoorradingsposten, maar als het wat warmer is heb je misschien soms toch nog dorst op een moment dat er geen drank voorhanden is. Ook wanneer ik alleen ga lopen tijdens een training is er uiteraard geen bevoorrading en dan heb ik ook al eens dorst en dus kocht ik de riem met het tasje inclusief de drinkbusjes.
Ik ging voor het 2 x 115ml exemplaar omdat dat relatief klein is en dus niet veel hinder veroorzaakt en omdat ik op dit moment geen afstanden overbrug waar meer extra vloeistof noodzakelijk is. Weet dat er ook exemplaren met 2 x 250ml en zelfs 2 x 500ml bestaan moest je daar nood aan hebben. Kostprijs van dit hebbeding: vijftien Euro.

Zowel het borstnummer riempje als het tasje met de drinkflessen werden voor de leeuwen gegooid tijdens de 10KM Van Brussel en beide voldeden helemaal aan de verwachtingen. Ik had helemaal geen last van de riemen noch van het extra gewicht, terwijl het toch wel aangenaam was om te kunnen drinken wanneer ik dorst had.
Mogelijks zou ik de 2 x 250ml overwegen als ik mijn aankoop opnieuw zou doen, vooral voor de runs die ik op eigen houtje en dus zonder bevoorrading afwerk.

De Wedstrijd Zelf

De 10KM Van Brussel ging dit jaar van start op de piste van het Koning Boudewijn stadium en ik moet zeggen dat dat toch speciaal is! Mogen lopen waar normaliter alleen de sportgoden van onze planeet hun sportschoenen op verslijten geeft toch een kick!
De nu al “legendary” foto van 2017 voor mij:

Een andere “first” voor mij waren de pace runners. Dit zijn getrainde lopers die een vlag op hun rug dragen met daarbij hun streeftijd bv. 5min/km, 6min/km en zo verder.
Als deelnemer kan je op die manier aansluiten bij het team dat jouw streeftijd als doel heeft en vanaf dat moment moet je gewoon je karretje aanhangen en volgen. Geen nood aan je tempo monitoren, gewoon zorgen dat je in de buurt van je groep blijft en alles komt goed.

Ik had me aangesloten bij het team met de zwarte vlag met als einddoel 1u10′ oftewel een tijd van 7min/km.
Toffe mannen die pace runners! Ik zag er eentje stoppen bij iemand die aan de kant stond met krampen om te checken dat alles ok was, op een ander moment zag ik hen lopers motiveren die het moeilijk hadden. Mooi en plezant om die “together we can do it” mentaliteit te zien. Bedankt heren van het zwarte team!
Spijtig genoeg ben ik niet samen met hen over de finish gegaan: iets voorbij kilometer acht was er een opeenvolging van extreem steile heuvels waar ik mijn tempo naar beneden heb moeten bijstellen omdat ik mijn hartslag in overdrive zag gaan.
Achteraf bekeken had ik de eerste vier kilometer een hoger tempo aangekund waardoor ik die opgebouwde marge had kunnen gebruiken om aan kilometer acht wat gas terug te nemen en alsnog binnen de vooropgestelde tijd van 1u10′ over de finish te gaan, maar zonder parcourskennis zijn dat uiteraard “wat als” en “had ik maar” scerario’s van het eerste uur ;-).
Mijn eindtijd was uiteindelijk 1u13′ met een gemiddelde van 7min19 per kilometer – een tijd waar ik zeker tevreden mee ben en die volgend jaar alleen maar beter kan ;-).

GoPro Natuurlijk!

Naar goede gewoonte had ik ook deze keer mijn GoPro op de chestmount bevestigd zodoende een timelapse te kunnen opnemen van mijn ervaring. Het resultaat kan je hieronder checken:

Als afsluiter een foto waar ik sta te blinken met mijn 10KM Van Brussel medaille (gekregen bij het over de finish gaan in het Koning Boudewijn stadium, where else?).

See you at the 10 Miles of Antwerp!