Het “groot verlof” is alweer een verre herinnering… maar aan alle mooie liedjes komt een eind (anders zouden ze niet mooi blijven, geef toe). C’est la vie.
Soit.
Mijn drie weken vakantie vielen dit jaar ook samen met het einde van de zomer en die werd dit jaar extra leuk afgesloten met een snoepreisje op The Ark samen met vrienden. Of het meegevallen is?
De TL;DR versie: het was alles wat ik er van verwacht had en meer! Goeie beats, toffe locaties, goeie ambiance en lekker eten. Als ik een puntje van kritiek mag geven: volgend jaar Belgische bieren serveren en geen Heineken – pretty please!
Neen serieus. Het was super leuk! Toegegeven: aankomen in Barcelona met het vliegtuig en moeten schuilen voor geschifte regenbuien geeft niet direct goeie moed, maar na regen kwam de spreekwoordelijke en daadwerkelijke zonneschijn.
Bij het inchecken op Freedom Of The Seas – ons vervoer voor de daaropvolgende dagen – braken de eerste stralen al door het wolkendek en ze zijn niet meer weggegaan. Goed weer: check.
Eenmaal aan boord het schip ben je het eerste uur wel serieus flabbergasted: zo gigantisch groot, pracht en praal, de sfeer aan boord,… het moet allemaal inzinken en het duurt nog enkele uurtjes extra vooraleer je niet meer verdwaalt van het restaurant naar je kajuit ;-). Transport: goedgekeurd!
Op gebied van eten en drinken was er geen enkele reden tot klagen (behalve dan dat Heineken foutje…): alles in buffervorm en dat wil zoveel zeggen als overdaad, meer dan genoeg keuze en 24/7 hongerkes ;-).
Al het eten en niet-alcoholische dranken waren inbegrepen in de prijs (het is te zeggen: hun water, limonade en ice-teas – voor een Cola softdrink moest je wel nog betalen).
Op zaterdagavond gingen we dineren in De Oesterput, een van de pop-up restaurants, en de kreeft en wijn die we daar geserveerd kregen waren van hetzelfde niveau als het eigenlijke restaurant. Op gebied van prijs (uiteraard was dit niet inbegrepen in het basispakket) viel dat ook goed mee en waren de prijzen in lijn met wat je hier op restaurant zou betalen. Kortom: food was top, drinks waren ok maar met ruimte voor verbetering.
Op musicaal vlak was het ook allemaal in orde. Ze hadden niet superveel grote namen, maar eigenlijk maakt dat ook niet zo heel veel uit vind ik. De sfeer zat er goed in en vaak zijn die iets mindere goden veel gemotiveerder dan de gevestigde en overbetaalde namen.
Feestje van de trip was voor mij zonder enige twijfel Yves De Ruyter zijn set: een uur vroeger begonnen en tot op de laatste minuut alles blijven geven en duidelijk geen goesting om de draaitafels af te staan. Het publiek was erg dankbaar en daardoor kreeg je een fantastische wisselwerking tussen de DJ en het gepeupel. It was EPIC.
Elke dag maakten we ergens een tussenstop waar je aan land kon om te shoppen, chillen, bootjes kijken of gaan clubben in een lokale club die speciaal voor The Ark open was.
Wij hebben het clubben laten passeren en genoten van de zon, cocktails en het uitzicht. Opladen voor het feestje ‘s avonds is een andere manier om het te verwoorden ;-).
Hoogtepunt voor mij was Ibiza en de lekkere cocktails met zicht op gigantische jachten van rijke Russen, maar ook het strand van Barcelona was een toppertje.
De Ramblas in Barcelona deden me dan weer helemaal niets. Samen te vatten als “tourist trap” en zeker geen reden om nog eens naar Barcelona voor af te zakken. The Ark had nog een dagje langer mogen duren. Het was plezant, ik heb me geen moment verveeld en als ze mij volgend jaar vragen of ik terug mee vaar, ben ik erg geneigd om volmondig “JA” te zeggen. Voor veel meer foto’s en filmpjes verwijs ik je naar mijn Instagram account.
Ik lag de voorbije week in de lappenmand. Met andere woorden: ik heb geen kilometer kunnen hardlopen!
Hoe komt het hoor ik je denken?
Blaren op mijn voeten na de Great Brewery Marathon! Ik wist dat ik erg gevoelig ben aan mijn voeten, maar die 25KM Walk (we deden met een groep vrienden mee) in combinatie met de extreem warme temperaturen en hoge vochtigheid waren dus dodelijk voor de voetjes… Gemiddeld 5 blaren per voet, netjes verspreid over de tenen, hielen en onderkant van de voeten… maar ik heb die medaille wel verdiend en ben na zes uren wandelen (inclusief tussenstops) over de finish gegaan!
Ondertussen zijn we een week verder en met uitzondering van de exemplaren op mijn hielen, is de schade al zo goed als hersteld. Het heeft wel een dag of vier geduurd alvorens ik gesloten schoenen kon verdragen en kon stappen zonder ingehaald te worden door de gemiddelde bejaarde op een slome zondag :-).
Die Great Brewery Marathon was trouwens wel plezant: leuk parcours met de nodige verfrissing op de baan, alleen was het iets te warm voor mij met alle gevolgen van dien. Of ik volgend jaar opnieuw mee doe durf ik niet te zeggen. Op dit moment ben ik geneigd om neen te zeggen, maar als de weersvoorspellingen volgend jaar wat gunstiger zijn, zou ik het misschien alsnog overwegen. Misschien kan ik dan de 25KM Run doen ipv de Walk ;-).
Enfin, deze week de draad terug oppikken dus!
Vanavond staat er een squash sessie op het programma en hopelijk gaat dat goed met de voeten. Morgen ga ik het hardlopen hervatten en begin ik aan de tweede week van mijn Slimmer Trainen schema.
Wordt ongetwijfeld vervolgd… PS: Compeed for the win 😀 #blaren.
Vorige zondag was het D-day. 23 April 2017 was de dag waar ik meer dan een jaar naartoe gewerkt heb.
De onhaalbare kaart waar ik nooit of te nimmer van had durven dromen toen ik eind 2015 voor het eerst langer dan 1 minuut ging hardlopen. Het wapenfeit waar niemand uit mijn directe omgeving nog maar van geloofde dat ik dat zou halen (muahaaa, in your face mother****ers 🙂).
Het werd mijn “lifegoal” die me bleef motiveren om te blijven trainen en het onmogelijke toch mogelijk te maken.
Of om het met de befaamde woorden van wijlen Steve Jobs te zeggen:
Here’s to the crazy ones, the misfits, the rebels, the troublemakers, the round pegs in the square holes… the ones who see things differently — they’re not fond of rules… You can quote them, disagree with them, glorify or vilify them, but the only thing you can’t do is ignore them because they change things… they push the human race forward, and while some may see them as the crazy ones, we see genius, because the ones who are crazy enough to think that they can change the world, are the ones who do. Steve Jobs
Wat er nu volgt is een omgekeerde tijdslijn van de aanloop naar D-day…
T-7 Dagen: 16KM gemoedsrust
Pasen. Nog zeven dagen voor het moment van de waarheid.
Tot op vandaag heb ik welgeteld één keer 16KM gelopen en dat was ergens in februari in Duitsland. Ik liep mijn 10 mijl toen uit, maar door een gigantische blaar op mijn voet waren die laatste kilometers puur op karakter en doorzettingsvermogen. Ik wist dus dat ik het kon, maar uiteraard zou ik het liever doen zonder kwetsuren. Het was toen ook een graad of drie Celsius en ook al is het nog geen zomer, voor mijn gemoedsrust zou ik graag nog eens 16KM lopen zonder pech onderweg en met een temperatuur die dichter bij de temperatuur van volgende week ligt.
Strava opengooien, een route mappen doorheen de dorpjes rondom me en een half uur later stond ik met mijn loopschoenen klaar om die 16KM er effe door te jagen.
Dat ging prima en zoals ik al eerder schreef, maakte ik van de gelegenheid gebruik om mijn nieuwe accessoires nog eens te testen. De 10 mijl werden goed verteerd en het hoofd had rust. Check.
T-4 Dagen: een laatste keer hardlopen
Vier dagen voor de jaarlijkse hoogmis had ik graag nog een laatste hardloop sessie ingepland. Geen 16KM maar een vlotte 6-8KM om de benen los te gooien en om een laatste keer die eeuwige twijfelaar in mijn hoofd het zwijgen op te leggen.
Spijtig genoeg sprak de agenda er zich anders over uit en werd het uitstel naar morgen. En morgen kwam er weer iets tussen waardoor uitstel overging in afstel en ik dus pas op zaterdagochtend tijd had om te lopen.
Een dag voor D-day nog gaan rennen? Naaah. Dat gaan we niet meer doen… Ik weet dat ik het kan en ik moet gewoon op die wetenschap vertrouwen.
T-1 Dagen: me & my running squad
Om zondag iets of wat haast en spoed weg te nemen, werd er maanden terug al door de “running squad” besloten om dichtbij Antwerpen te logeren. En wat is een betere plaats dan het mooie Mechelen? Ik heb er een paar jaar gewoond, de stad heeft altijd een leuke nasmaak voor me gehad en dus was dit de ideale gelegenheid om er nog eens wat tijd te spenderen.
Zaterdagmiddag aankomen in het hotel, de loopuitrusting direct uitladen en voor de vierde keer dubbelchecken dat ik niks vergeten ben om dan geduldig te wachten tot de rest van de crew toekomt. ‘s Avonds werden de eiwitten stevig bijgevuld met wat lekkers van bij M-Eatery om tegen een uur of elf onder de wol te kruipen. Niks beter dan een goede nachtrust om daags nadien grenzen te verleggen toch ;-)?
Nog een uurtje of 10 en dan vertrekken we richting Linkeroever! De gedachten gieren door mijn hoofd waardoor ik ondanks vermoeid te zijn, moeite heb om de slaap te vatten.
Tijd om op mezelf in te praten dus! Dit is waarom ik die andere loop events afgewerkt heb. Ze gaven me race-ervaring. Ik weet wat er komt en hoe zo een event in zijn werk gaat. Ik ben voorbereid. I got this!
T-0 Dagen: D-day!
Mijn wekker roept me uit bed rond een uur of negen. Het plan is om 10u ontbijten en tegen een uur of twaalf richting onze eigenste wereldstad vertrekken. Goed op tijd, want we moeten onze startnummers nog afhalen.
Vooraleer ik uit bed rol en de douche in spring, heb ik op de Facebook pagina van de Antwerp 10 Miles de start van de marathon bekeken. Wat een kick! Stiekem droom ik al van de volgende uitdaging! Ik ben écht een “runner” geworden denk ik bij mezelf als ik die gedachte door mijn hoofd hoor knallen.
Aan het ontbijt treffen we nog andere deelnemers. Ik zal zelfs meer zeggen: ik denk dat er slechts een enkeling was die niet naar Antwerpen zou afzakken die ochtend! De eerste gezonde zenuwen steken op!
Om iets na twaalven zaten we met de squad in de auto richting Antwerpen met een strak plan voor ogen: parkeren aan de slachthuislaan en dan met de tram richting Linkeroever. We spreken nu twee en een half uur voor de start van Wave 1.
Ruimschoots op tijd dus. Not.
Om de slachthuislaan te bereiken hebben we een dik kwartier file gedaan aan het Sportpaleis. Daarna richting tramhalte en daar nog eens een kwartier wachten en meerdere trams laten gaan wegens volgepropt als sardienen in blik. Ik schat dat we ergens rond twintig voor twee op de site toekwamen en toen moesten we onze startnummers nog bemachtigen.
Op eerdere events zoals de 10KM Van Brussel of de verschillende Urban Trails die ik al deed was dit allemaal erg vlot en snel geregeld. Niet zo op de 10 Miles…
Een tent gevuld met winkels en sponsors met achteraan in die veel te warme tent lange rijen mensen die hun nummer kwamen halen. Hier hebben we ook nog zeker een half uur moeten aanschuiven waardoor het al kwart na twee was voor we terug uit de tent waren en dan moesten we ons nog ontdoen van jasjes en onze rugzakken inleveren… de start van Wave 1 zou niet lukken, maar gelukkig zijn er drie waves en mag je altijd in een latere wave van start gaan.
Opnieuw hel, want ook voor je rugzak af te geven moest je een goede portie geduld hebben en als je daarna nog langs het toilet wou mocht je weer de nodige wachtrijen respecteren. Concreet: we stonden in de startbox voor Wave 3 met slechts een kwartier overschot! Een geluk dat we in Wave 1 zouden starten, want anders waren we grandioos te laat geweest en hadden we onze start letterlijk en figuurlijk gemist.
Antwerp 10 Miles
Eens in de startbox kwam er innerlijke rust. Ik had hier voor getraind, ik had alles bij wat ik bij moest hebben, de beats knalden vrolijk door de speakers en iedereen was positief geladen en klaar voor de start!
As usual ging de GoPro mee en het resultaat daarvan kan je hieronder bekijken:
De start ging goed en na verschillende events heb ik het ondertussen afgeleerd om vol enthousiasme aan een razend tempo weg te schieten. Hartslag in de gaten houden en vooral de eerste twee kilometer een oog op de tijd houden zodat ik niet in overdrive ga door me met de massa te laten meesleuren.
Na de start gingen we rechtsaf richting E17 (direct al een klein kuitenbijtertje die oprit) om dat de snelweg op te gaan richting Kennedytunnel. Wat een belevenis was dat! Cool!
De Kennedytunnel richting Gent is ook best pittig bergop en geeft direct aan dat matigen en overschot houden voor het einde nodig is. Wie de 10 Miles al eens gelopen heeft, weet wat ik bedoel 😉 *kuch* Konijnenpijp *kuch*.
Na de tunnel kwam de eerste bevoorrading bij kilometer 6 om dan verder te rennen richting Justitiepaleis, door de Bolivartunnel zo de Amerikalei op. Een 180 doen op het kruispunt en dan direct rechtsaf richting het Zuid. Hier loop je ettelijke kilometers rechtdoor langs de Schelde en passeer je ook het halfwegpunt op 8.05KM met opnieuw bevoorrading inclusief sportdrank.
Daarna richting binnenstad met een passage over de Meir (best veel supporters hier – feest!) om daarna stilletjes aan richting het sluitstuk te vlammen: de Waaslandtunnel roept! We zijn nu aan kilometer 12 en krijgen nog een laatste keer water aangereikt.
Aangezien dit mijn eerste 10 Miles was, had ik enkel de feedback van eerdere deelnemers gehoord: een lange tunnel waar je het einde niet van ziet en die naar het laatste stuk echt stevig inhakt op de kuiten.
Ik heb hier veel mensen zien wandelen (ik heb hier zelf ook een stukje gewandeld trouwens), maar ik had bij het afdalen in de tunnel een tandje bijgestoken omdat ik wist dat het bergop gedeelte trager zou gaan en ik zo de schade enigszins zou kunnen beperken.
De laatste 100M waren afzien, maar daarna draai je rechts de finale rechte lijn op met om de 100M borden om aan te geven dat je er bijna bent. In de verte duikt de finishboog op en hoor je de mensen roepen en knalt de muziek hard door de speakers. Dit geeft een instant adrenalineboost waardoor ik er alsnog in geslaagd ben om er een laatste sprintje uit te persen richting finish.
How Did I Do?
Goed en niet goed. Mijn doel voor de start was minder dan twee uur onderweg zijn.
Halverwege zat ik op schema met twee minuten overschot, maar die laatste kilometer in de Konijnenpijp heeft me de das omgedaan. Ik kwam over de finish in 2u en 3 minuten wat ineens ook mijn snelste 16KM ooit werd.
Het doel van sub-twee uur heb ik net niet gehaald, maar dat maakt me zeker niet minder trots op mijn prestatie en het feit dat ik mijn persoonlijke mijlpaal met succes heb gehaald!
Zou ik de 10 Miles opnieuw doen? Ja, omdat ik echt onder die twee uur wil duiken. Neen, omdat ik het parcours wel leuk vond voor een keer gedaan te hebben, maar niet zo spectaculair dat ik het elk jaar opnieuw zou lopen. Te weinig afwisseling van het uitzicht voor mij.
De lange wachtrijen overal en de chaos bij het openbaar vervoer (de wachtrijen bij de tramlijnen om huiswaarts te keren waren mogelijks nog erger dan al het voorgaande, gelukkig konden wij op een bus springen die net voorbij kwam) zouden nog een reden zijn om het niet opnieuw te doen.
De sfeer en de kick die zo een groot event geeft is dan weer een reden om er graag terug bij te zijn!
In ieder geval: als ik volgend jaar terug meeloop, dan ga ik nog vroeger richting Linkeroever vertrekken en misschien ook mijn startnummer op voorhand afhalen.
Kwestie van me geen twee keer aan dezelfde steen te stoten ;-).
Now What?
Het knaagt al een tijdje en ik ken weinig mensen die 10KM hardlopen, laat staan 10 mijl lopen, maar ik heb de smaak te pakken en de ambitie reikt verder. Een marathon aan het palmares toevoegen heeft toch nog net iets meer kaliber en steekt mijn ogen serieus uit. Op dit moment is dat echt een mission impossible, maar dat zei ik rond deze tijd een jaar geleden ook over de 10 Miles lopen en we weten hoe dat afgelopen is… Ik denk dat ik volgend jaar dus wel weer opnieuw in Antwerpen zal staan. Time will tell of het voor de 10 Miles zal zijn of dat het dat tikkeltje verder wordt ;-).
In tussentijd rest er mij maar een ding te doen: keep on running!
Alweer een jaar voorbij.
Alweer 365 dagen die voorbij vlogen alsof het niets was. En naar goede gewoonte zit ik dit te schrijven terwijl op de achtergrond #DeTijdloze speelt en ik me eigenlijk zou moeten klaarmaken voor de feestelijkheden van vanavond. Some things will never change zeker? En ik hou wel van dit momentje van zelfreflectie terwijl alles rond me in overdrive staat om op tijd klaar te zijn voor vanavond.
De Lijst Van 2016
Professioneel gezien ging het hard: mijn eerste volledig jaar bij de marktleider van converged infrastructuur is voorbij gevlogen en ik heb keihard gewerkt, al zeg ik het zelf.
Valse bescheidenheid is zwaar overrated en men moet daar dringend mee stoppen. 2016 was ook het jaar dat ik ongewild opnieuw van werkgever ben veranderd, want de overname van EMC door Dell is ondertussen een feit en mijn werkgever is vandaag dus Dell EMC en niet meer VCE / EMC. Mijn job is op zich niet veranderd, er kwamen alleen veel nieuwigheden bij en dat vraagt altijd aanpassing. But change is good. Change is mandatory. Change needs to be embraced. 2017 zal een heftig jaar worden denk ik. Ik ben eerlijk gezegd nu al benieuwd naar mijn recap van 2017 rond deze tijd volgend jaar. To be continued.
Met de nieuwe werkgever kwam er ook een eind aan de professionele Macbook en werd er geswitcht naar een Dell XPS 13 laptop inclusief alle toeters en bellen zoals QHD scherm, touchscreen enz. Maar spijtig genoeg ook met Windows 10 en eerlijk gezegd mis ik MacOS nog een beetje. Ik zal nog wat gewenning nodig hebben mijn gedacht.
Op persoonlijk vlak moet 2016 zowat het meest ingrijpend jaar van de voorbije jaren geweest zijn. Van een cough potato naar een heuse sportman :-)! Ik heb in 2016 meer gelopen dan de 34 voorgaande jaren samen… en dat zegt het helemaal! Dikke duim voor mezelf!
Met al dat lopen is het roeien wel naar de achtergrond geschoven, maar dat is een puntje dat ik meeneem naar de goede voornemens voor 2017.
Op muzikaal vlak had ik het geluk om ook dit jaar tickets voor Tomorrowland te bemachtigen en ook Rock Werchter werd opgenomen in de zomerse festiviteiten. Good memories were made!
Hello Fresh en consoorten werden de deur gewezen wegens niet genoeg afwisseling. Het feit dat ik ook niet zo vaak thuis eet en dan nog vaak last minute tot die constatatie kom, maakt het er niet makkelijker op. Ik voorzie wel een actieplan voor 2017, maar dat lees je bij de voornemens.
Op vlak van lectuur heb ik mezelf teleurgesteld. Ik had mezelf nochtans een haalbaar doel opgelegd van zes niet werkgelerateerde boeken, maar dat aantal is blijven steken op twee… schaamtelijk en een werkpunt voor 2017.
2016 bracht nieuwe vriendschappen met zich mee die ik eerlijk gezegd niet had zien komen. En dat maakt de verrassing en de blijheid des te groter en in the end doe je het daarvoor! You know who you are! *vuistje*
Andere relaties zijn verwaterd of gewoon verdwenen. En eigenlijk is dat helemaal ok. That’s life. Niet piekeren over wat ooit was, maar wel blij zijn om wat geweest is en de mooie dingen daarvan meepakken. Nuchter en rationeel.
Voornemens 2017
Ik heb het eigenlijk helemaal niet begrepen op voornemens omdat ik vind dat je die gewoon per direct moet invoeren en niet wachten op een stereotiep moment zoals 1 januari. Maar omdat het traditie is, ga ik toch mijn lijstje delen en mezelf “accountable” maken.
Paleo komt terug in 2017.#Project30 was drie jaar geleden een succes en ik voel dat dat een goede aanvulling is op mijn sportieve ambities. Goesting in!
Meer lezen! Veel meer lezen! Op zijn minst 12 niet-werkgerelateerde boeken wil ik gelezen hebben in 2017. Om mijn goede voornemens waar te maken heb ik alvast een KOBO Aura H20 gekocht dus ik ben er helemaal klaar voor.
Blijven hardlopen. Maar dat gaat niet echt een probleem zijn, want naast de Antwerp 10 Miles ben ik ook ingeschreven voor een trail of zes. En het jaar moet nog beginnen. Komt helemaal goed.
Terug meer roeien op de WaterRower. Ik blijf verliefd op dat toestel en ik roei echt wel graag, dus mijn enige excuus is tijd en daar kan ik iets aan doen. Minstens eens per week een half uur roeien dus.
Crossfitten! Het is gebeurd! Ik heb dit jaar twee proeflessen gedaan en ook al heb ik het met moeite overleefd, ik heb de smaak om mezelf telkens over mijn eigen beperking te duwen te pakken. In 2017 wordt er dus gemiddeld twee keer per week aan crossfit gedaan.
Minder TV kijken. En ik kijk eigenlijk al bitter weinig TV. Maar het kan nog minder. Elk uur TV kijken is een verloren uur. Een uur dat ik had kunnen lezen, schrijven of sporten.
Nog eens van Hel Week doen. Ik vond dat een hele ervaring en ga dat nog eens doen in 2017.
Meer tijd in vriendschappen steken. In de mensen die ik belangrijk vind. Niet omdat het moet, wel omdat het kan. En omdat dat op het einde van de rit het enige is wat belangrijk is.
Last But Not Least…
En daarmee komt er een eind aan 2016 en rest mij enkel nog eenieder van jullie – familie, vrienden, collega’s en elkeen die een positieve impact op mijn jaar heeft gehad – te bedanken voor 2016 en het allerbeste te wensen voor wat komen zal. Godspeed, hoe het veilig vanavond en heel graag tot volgend jaar!
Het is al sinds 30 december geleden dat ik nog een update gaf over mijn goed voornemen van 2016 waar ik eigenlijk al eind 2015 mee gestart ben.
Negatievelingen dachten misschien dat ik opgegeven had, maar mensen die me op Facebook, Instagram of Twitter volgen krijgen regelmatig foto’s van mijn Apple Watch met “Running Summary” te zien en weten dus dat ik nog altijd bezig ben.
Where Am I At?
Mijn #runningman avontuur is gestart op 14 december, ongeveer iets meer dan een maand geleden dus. Op dat moment was ik veel… maar vooral geen runner. Lopen stond ver onderaan op mijn bucketlist en als ik 5 minuten zou lopen, zou je me ergens half stervend in een goot gevonden hebben… conditie pretty close to zero zeg maar.
Tot ergens 22 of 23 december heb ik dagelijks gelopen. Je weet wel, met het Start 2 Run programma. Pas na een dikke week had ik door dat je niet elke dag hoort te lopen (RTFM deed ik voor een keertje niet aan mee), maar dat je best een rustdag inlast en tijdens het weekend rust.
Omdat ik in het begin super gemotiveerd was en totaal geen last had en dus beter dan verwacht mee kon met de lessen, heb ik mijn running streak aangehouden tot aan Kerstavond. Omdat het kan. En zonder gevolgen of blessures.
Sidenote: als je zelf pas start met lopen, volg het advies van de rustdag. Kwaad kan het niet en ik heb van verschillende meer getrainde lopers hetzelfde gehoord. Er zal wel waarheid in zitten… maar ik ben nogal eigenzinnig ;-).
Na Kerst heb ik een paar zieke dagen gekend, niks ernstig maar toch genoeg om in de zetel te hangen en vooral niet te zot te doen. Een goed advies dat ik online tegenkwam, is de “Below The Neck” regel. Heb je pijn onder je nek (bv. krampen, rugpijn, knie…) dan kan je beter niet lopen en rusten. Alles boven de nek (bv. snotneus, hoofdpijn…) zou geen excuus mogen zijn om niet door te zetten. Easy toch?
Keep Running
Een paar dagen later stond ik terug op de loopband en sindsdien heb ik wel rustdagen ingelast. Niet perse omdat ik last had, maar omdat de looptijden ergens halverwege het programma toch gevoelig begonnen te stijgen, waardoor het me niet onverstandig leek om het lichaam te laten recupereren en de spiermassa te laten toenemen.
Meestal liet ik één dag tussen, soms twee en per uitzondering al eens drie of vier dagen. Dat laatste eigenlijk alleen als ik voor het werk in het buitenland zat en dus geen loopband ter beschikking had. Bummer.
Ik vreesde dat ik na zo een lange rustpauze moeite zou hebben om de volgende les aan te kunnen, zeker als de looptijd dan ook net steeg, maar niets bleek minder waar. Mijn lichaam past zich blijkbaar gestaag aan en legt de lat telkens hoger. Een fijn gevoel zeg ik je!
19 Januari 2016
Vandaag is het dinsdag 19 januari 2016 en vanavond heb ik les 23 van in totaal 30 stuks succesvol afgerond. Het huidig loopschema van in totaal 35 minuten ziet er als volgt uit:
11 minuten lopen
2 minuten wandelen
11 minuten lopen
2 minuten wandelen
8 minuten lopen
1 minuut wandelen
Omgerekend komt dit uit op 30 minuten lopen en 5 minuten wandelen. De looptijden worden telkens langer en de wandeltijden steeds korter met als doel om bij les 29 de volle 30 minuten te lopen zonder wandelpauze.
Les 24 is identiek aan bovenstaande les en vanaf les 25 verandert het schema opnieuw (bij Start 2 Run werken ze altijd in bundels van drie lessen die identiek zijn).
De slimmeriken onder ons hebben dus al uitgerekend dat ik ergens volgende week mijn vooropgesteld doel van 30 minuten lopen zonder wandelpauze zou moeten bereiken. Mijn doel was om in die tijdspanne 5km te lopen, maar dat impliceert een gemiddelde snelheid van 10km/h en aangezien ik nu de loopstukken aan 8km/h afwerk met telkens de laatste minuut aan 10km/h, gaat dat er nog niet inzitten vrees ik.
Op zich ben ik al super tevreden dat ik op iets meer dan een maand van NUL naar 30 minuten lopen aan een gemiddelde tussen de 8 en de 10km/h gegaan ben!
What’s Next?
Ik ben er nog niet uit dat ik na de laatste les de focus ga leggen op die 5km in 30 minuten of dat ik van start ga met het volgende lessenpakket, waar je opbouwt naar 10km lopen op een uurtje.
Misschien combineer ik beide wel… we zien wel.
In ieder geval ben ik best trots op wat ik tot nu al bereikt heb! De trein is vertrokken en ik vertik het om het te laten stilvallen. Met andere woorden: ik blijf mijn #runningman project verder zetten en durf te dromen van de 10 miles (16km dus) te kunnen lopen tegen de zomer.
Misschien is het te hoog gegrepen, misschien is het haalbaar. Maar ik leg de lat daar en worst case kan ik ze altijd verlagen. Maar aangezien mijn motivatie blijft toenemen en ik zoals eerder gezegd nogal eigenzinnig ben, zie ik mezelf dat doel niet verlagen tenzij het écht niet anders kan (lees: ziekte of kwetsuren).
Het is trouwens ook leuk om op social media te “likes” en bemoedigende woorden mee te pikken. Het publiek draagt je effectief vooruit, dus thanks folks 🙂.
En u, hebt u goede voornemens gemaakt en zijn ze nog altijd actief ;-)? Of misschien ook beginnen lopen?
We schrijven 31 December 2015. De allerlaatste dag van het jaar. En traditioneelkijkikdanterug op het voorbije jaar terwijl op de achtergrond #DeTijdloze speelt.
Tradities zijn belangrijk en moet je in ere houden. Dixit mezelf.
Het voorbije jaar was een goed jaar met de nodige veranderingen, maar allemaal ten goede met alweer stappen vooruit!
De Lijst Van 2015
Het eerste jaar waarin ik meer op Androidtoestellen gewerkt heb dan op Apple exemplaren. Op vlak van mobiele toestellen dan toch.
Ook het jaar waarin ik op de valreep terug naar Apple gemigreerd ben, maar daarover de komende dagen meer.
Een sportief jaar, want ik kocht mijn eigenste WaterRower en ook nog een heuseloopband. Rond deze tijd in 2016 verwacht ik als nieuw en herboren voor u te staan!
Niet onbelangrijk: 2015 bracht een nieuwe job met zich mee! Na vele jaren in de distributie eindelijk de ambitie van de vendor kunnen verwezenlijken. #WeAreVCE
Het jaar waarin er heel wat IoT toestellen geïntroduceerd werden ten huize Unexpected: smart lampen, smart stopcontacten, thermostaat, IP camera’s,… en veel van die zaken nog eens ondersteund met IF(TTT) scriptjes. Kom ik in 2016 ook nog op terug.
Redelijk wat miles gevlogen (toch voor mijn doen): Ierland, US of A (Las Vegas en Texas) en dan nog Frankrijk en als ik me goed herinner nog eens naar het Verenigd Koninkrijk geweest ook. Update: uiteraard Riga ook bezocht.
Na vele jaren VW-rijder te zijn, heb ik de voorwiel aangedreven vehikels achter me gelaten en heb ik voor het eerst een RWD beestje. Plezant rijden moet ik zeggen.
Tomorrowland en Rock Werchter meegepikt. Waarmee het doel van twee festivals per jaar nog altijd gehaald wordt.
De nodige stand-up comedy gezien en voor 2016 zijn er ook al genoeg tickets besteld. Aanrader voor wie er nog nooit mee in aanraking kwam.
Op muzikaal vlak heeft Spotify overuren gedraaid, heb ik mijn Rdio test abonnement net op tijd opgezegd (ze gingen kopje onder en werden overgenomen), kwam Deezer effe piepen wegens FLAC ondersteuning (maar ging het ook weer weg wegens te zot om enkel daarvoor bij te betalen t.o.v. Spotify) en heb ik recent nu ook Apple Music. Dat laatste bevalt wel en als je volledig op Apple werkt, is het best interessant. Volgend jaar in de gaten houden, want Spotify heeft mogelijk iets te vrezen.
De SONOS familie groeide dit jaar trouwens van één naar drie PLAY:1 speakers en ik denk dat de verzameling in 2016 nog wat expansie gaat krijgen…
Video en 4K doen hun intrede met mijn GoPro Silver Edition, mijn OnePlus One en zeer recent mijn iPhone 6S Plus en iMac 21.5″ Retina.
Elke computer in huis gebruikt flash storage. Enkel nog een paar spinning drives in extra disks of NAS-systemen. Die laatste hebben dit jaar trouwens 97% van de tijd uit gestaan wegens alles in de befaamde “Cloud” hebben.
TV-gewijs zijn blijven hangen: House Of Cards, Suits, OISTB, Reizen Waes en Safety First.
Ik luisterde al naar podcasts voor 2015, maar dit jaar kwam er een serieuze boost in het aantal luisterminuten. En ik voorspel dat dat in 2016 nog gaat stijgen.
Aan-huis-recepten-plus-ingrediënten zoals HelloFresh werden getest en goed bevonden. Snel, makkelijk, gezonder dan afhaal-whatever en nog best te betalen.
Voornemens 2014 Recap
De voornemens van vorig jaar spraken over meer tijd met de vrienden spenderen, Paleo / gezond(er) leven terug oppikken en dit blog minder verwaarlozen. Ik denk dat ik op alle punten ben vooruitgegaan, maar het doel is nog niet bereikt en dus staan die puntjes gewoon terug op de agenda voor 2016.
In 2013 deed ik van #Project30 en dat ging nog twee keer dertig dagen verder, maar daarna kwam er toch rek in dat verhaal, al heb ik er veel dingen van meegenomen die ik nog elke dag toepas in mijn eetgewoonten.
Het jaar voordien deed ik eens van #Project365: elke dag een foto delen die me later naar die dag zou terugbrengen. En daarvoor deed ik een jaartje van elke dag een blogpost, al was daar geen hashtag aan gekoppeld.
What’s Next?
Voor 2016 heb ik alvast een nieuw plan / project in gedachten, maar dat ga ik nog heel effe voor mezelf houden om de haalbaarheid in te schatten – serious challenge alert! Wordt zonder twijfel vervolgd…
Verder verwacht ik komend jaar professioneel serieuze stappen voorwaarts te zetten. Niet dat ik zo snel van job ga veranderen, maar eerder groeien in de nieuwe job en informatie verwerken en omzetten tot kennis. Daar kijk ik met volle teugen naar uit.
Een niet onbelangrijk voornemen voor 2016: minstens 6 niet werkgerelateerde boeken lezen. Ik heb altijd graag gelezen, altijd veel gelezen, maar toch laat ik hier teveel liggen. Minder TV en meer papier in 2016. Of e-inkt ;-).
Aftellen
En daarmee sluit ik 2015 blogsgewijs af.
De bakens voor 2016 zijn uitgezet, het voorbije jaar is goed bevonden en dat wil dus zeggen dat ik elkeen van jullie in de eerste plaats wil bedanken voor een deel uit te maken van mijn 2015! Geniet van het gezelschap vanavond, wees voorzichtig op de weg en met veel plezier zie ik jullie terug in 2016.
De voorbije jaren waren rond deze periode telkens een moment van frustratie. Een moment van achter een laptop of twee klaar zitten, dikwijls in confcall met enkele vrienden.
Allemaal met één enkel doel: tickets proberen te kopen voor Tomorrowland. Enkele jaren terug kocht ik nog gewoon mijn toegangspas aan de kassa zelf… om maar te kaderen hoe dat festival gegroeid is de voorbije vijf jaar.
Vorig jaar was ik de enige van vier die überhaupt het scherm gezien heeft om tickets te kiezen. De rest is nooit zover geraakt. Uiteindelijk ging het mis omdat de servers van Paylogic de stormloop van betalingen niet aankonden, waardoor mijn betaling geweigerd werd en ik terug mocht aanschuiven in de queue… met het gekende resultaat: Tomorrowland is uitverkocht, sorry!
Dit jaar zaten we opnieuw klaar. Opnieuw was ik de enige die succes had, maar tot mijn grote verbazing verliep deze keer alles pico bello en hebben we dus voor het eerst sinds jaren tickets voor Tomorrowland kunnen bemachtigen!
Onnodig te zeggen dat de vreugdekreetjes door de telefoon gierden :).
Op Twitter kreeg ik een paar keer de vraag “how I did it?” dus bij deze: niets speciaals gedaan eigenlijk. Rond 10:50 ingelogd op de website met mijn persoonlijke pre-registratie link en vanaf dan niets gedaan behalve wachten. Geen refresh. Niets. Omstreeks 11:09 versprong het scherm en kon ik kiezen. Op dat moment waren alle tickets nog beschikbaar trouwens.
De site gaf trouwens aan dat ik vanaf dat moment 15 minuten had om het ganse proces inclusief betaling te voltooien… een gewaarschuwd koper is er twee waard denk ik dan (met het oog op de internationale verkoop volgend weekend)? Good luck aan zij die volgend weekend nog eens proberen. Tot in juli voor degenen die al bij de lucky few zijn!
Neen, geen computernetwerken. Ik doel met de titel van mijn blogpost op de relaties tussen mensen. Mensen connecteren met elkaar, altijd en overal. Een vriend, een buurman, een collega op het werk… zelfs de mensen waarmee je op de bus zit en die je niet kent.
Wat je meestal merkt in die “human networks” is dat de wereld toch wel erg klein is. Hoe vaak ben je al niet iemand tegengekomen die je nooit eerder zag, maar waarvan blijkt dat je gemeenschappelijke vrienden hebt? Mij overkomt het regelmatig. Er is trouwens een theorie dat iedereen op onze planeet verbonden is in maximaal zes “hops”… de “Six degrees of separation” theorie dus.
Als ik inzoom op mijn dagelijkse leefwereld – zijnde de IT-omgeving – dan kan ik niet anders dan volmondig akkoord gaan. Je begint als starter bij bedrijf A waar je collega’s hebt. Mensen komen, mensen gaan. Op een bepaald moment verander je zelf van job – “Hallo bedrijf B”. Opnieuw heb je collega’s, soms al eens een oude bekende, maar soms ook niet. Per slot van rekening ben je nog maar een paar jaar aan de slag.
Bovenstaand principe herhaalt zich voortdurend – ofwel verander je zelf ofwel veranderen de mensen rondom je. Hierdoor krijg je een kruisbestuiving tussen al die bedrijven en zeker in een “klein” land als België, waar er maar zoveel IT bedrijven zijn, kom je op de duur “oude bekenden” tegen. Soms als “nieuwe” collega, soms als klant en soms als leverancier.
Is dat een nadeel? Helemaal niet. Tenzij je misschien zelf een slechte reputatie meedraagt, want vroeg of laat (en meestal vroeg) is je “naam” al gekend alvorens je ergens binnenkomt en aangezien je maar één eerste indruk kan maken, is het kalf dan eigenlijk al half verdronken.
Neen. Ik zie daar eerder voordelen in. Je “peers” verspreiden zich met de jaren, waardoor je na verloop van tijd overal wel iemand kent. Als je dan over een bepaald onderwerp / product / merk / … informatie nodig hebt, dan ben je maar een tweet, e-mail, sms, telefoontje of one-2-one verwijderd van dat vitaal stukje kennis.
Vandaag had ik zo een momentje. Ik had informatie nodig en ik had een “pappenheimer” die ik kon aanspreken. Thanks!
Recente Comments