Vroeger toen ik jong(er) was, waren de dagen dat “de kermis” in ons dorp / gemeente neerstrijkte echte “hoogdagen”. Er werd weken op voorhand naar uitgekeken, besproken welke attracties we zeker zouden testen (of vooral niet testen – angsthazen dat we waren) en afspraken gemaakt over wanneer en met wie er naar “de foor” gegaan werd.
Vandaag, anderhalf decennia later, kan “de kermis” mij nog weinig boeien. Een portie smoutebollen is nog een van de betere redenen om mij naar de kermis te bewegen. De attracties spreken me niet meer aan wegens veel te duur voor wat het maar is, terwijl pretparken zoveel meer te bieden hebben voor een in verhouding veel aantrekkelijkere prijs.
En dan heb ik het nog niet over het veiligheidsaspect. Ongetwijfeld worden die attracties aan controles onderworpen en weten de kermiskraamhouders wel waar ze mee bezig zijn, maar ergens in dat hoofd van mij is er altijd een stemmetje dat zich afvraagt of elke bout wel goed genoeg aangedraaid is of nog niet versleten is met dat ze die attracties wekelijks in en uit elkaar vijzen.
De gezelligheid, de lichtjes, de botsautomuziek: graag! Actief de attracties uittesten, niet echt mijn ding meer. Of misschien ben ik gewoon “oud” geworden, was het vroeger allemaal veel beter en zoek ik nu excuses omdat ik een grote angsthaas ben ;-)?