Telling stories for a living
Het is er gisterenavond eindelijk van gekomen om mijn foto’s die ik gedurende de LIME workshop gemaakt heb door Lightroom te halen en te uploaden naar mijn Flickr-account. Hier en daar heb ik enkele foto’s gecropped, een beetje met de tone gespeeld en hier en daar een zwart-wit conversie gedaan (soms omdat er teveel ruis op zat).
Zoals altijd, feedback is welkom – ik kan er maar uit leren!
Vorige zondag was het zo ver: met een tiental mensen bevonden we ons in een gerenoveerde schuur in Vlaams-Brabant, meer specifiek “The Barn” in Steenokkerzeel, de uitvalsbasis van Bert Stephani, één van de twee fotografen achter het Squeeze The Lime concept.
Het was de eerste “Become friends with your DSLR” die door Bert en Pieter gegeven werd, maar dat was er eigenlijk niet aan te merken. Pieter was misschien iets stiller dan wat we gewoon zijn van hem, maar daar zat zijn griepaanval van de week voordien zeer waarschijnlijk voor iets tussen ;-).
Anyway, na de nodige tassen koffie (al een geluk dat het winteruur diezelfde nacht ingevoerd werd, waardoor er nog een extra uurtje slaap in zat) en een stukje fruit als ontbijt, waren we klaar om aan de dag te beginnen. Op de bovenverdieping van de schuur stond een Macbook Pro met projector en projectiescherm klaar, waarmee Bert het concept van LIME – Learn Inspire Motivate Experience – uitlegde. Heel erg kort gezegd: share the knowledge. Twee mensen weten meer dan één mens, drie mensen weten meer dan twee mensen en zo verder. Deze filosofie is in mijn ogen de enige juiste, want waar Bert en Pieter ze toepassen in hun expertisegebied – fotografie, zie ik diezelfde filosofie meer en meer opduiken in mijn vertrouwde wereld – ICT. Persoonlijk vind ik deze manier van redeneren de enige juiste, want no way in hell is het mogelijk om als “single entity” alles te beheersen. Tips & tricks van anderen brengen je altijd vooruit en mensen die nog steeds vasthouden aan hun “eiland-denken” zitten mijn inziens in een neerwaartse spiraal die vroeg of laat in hun gezicht ontploft.
Na de introductie van wie ze zijn, waar voor ze staan en wat ze willen bereiken, konden we starten met de workshop zelf. De manier waarop Bert en Pieter te werk gaan is met behulp van slides (die erg veel Steve Jobs gehalte hebben – which is a good thing!) enkele basisprincipes uit te leggen zoals waarvoor een diagrafma dient en sluitertijden en andere basisbegrippen die je echt moet kennen. Daarna komt er steevast een “experiment” wat in feite een opdracht is waarin je de net opgedane theoretische kennis in de praktijk tracht te brengen. Tijdens deze experimenten cirkelen zowel Bert als Pieter rond tussen de studenten zodat je heel snel hulp kan inroepen indien nodig. In totaal waren er vijf experimenten (de M-stand, belichting, regel der derden, concept / verhaal,…) waarna je eigenlijk de basis van fotografie in je persoonlijke “knowledge base” hebt zitten. Het enige dat je hierna nog kan helpen om beter te worden is oefening, oefening en nog eens oefening.
Heb ik nu iets geleerd gedurende deze workshop? Zeker en vast! Om te beginnen werk ik nu met mijn DSLR in de “M” stand, terwijl ik voordien zo goed als altijd in de “A” stand (Aperture oftewel diafragma) werkte. Af en toe switchte ik eens naar de “S” stand (Shutter oftewel sluitertijd) en dan vooral als ik snelbewegende voorwerpen (lees: airshow, GT2) wou fotograferen. Door een simpele, verstaanbare uitleg gecombineerd te zien met hands-on experience en assistentie waar nodig, lukt het mij nu om resultanten te verkrijgen op de “M” stand die gelijkwaardig zijn aan mijn vorige foto’s op de minder manuele standen. Sweet!
Naast het manueel instellen van diafragma en sluitertijd, stel ik de ISO waarden ook manueel in (dit deed ik al voordien) en staan alle extra features van mijn D60 op “disabled”. Sommige van die features hebben wel een meerwaarde, maar doordat ze in mijn plaats denken, zorgen ze ervoor dat ik niet altijd de foto’s krijg die ik dacht te krijgen omdat de camera mijn idee soms verkeerd interpreteert. En wanneer ze mijn doel wel juist interpreteren, zorgen ze er voor dat ik minder snel bijleer omdat de camera mijn fouten soms wegtovert.
Naast het technische aspect was de workshop ook gewoon erg leuk. De aanwezigen waren allemaal met een serieus positieve mindset naar de schuur gekomen waardoor er vlug een “samen leren, samen sterk” mentaliteit in de groep zat. En aangezien zo goed als alle experimenten in groepjes van drie gedaan werden, kwam dat nogal goed uit ;-). Ik heb zelfs mensen leren kennen die ik zelf volg op Twitter (en omgekeerd) maar waarbij we niet van elkaar wisten wie ons virtueel alterego was…
Deze Squeeze The Lime workshop was voor mij een echte meevaller waar ik op een dag echt wel veel vooruitgang heb geboekt. Zoals Bert en Pieter al zeiden: het is belangrijk dat je de opgedane kennis zoveel mogelijk toepast, want als je na zo een workshop je DSLR aan de kant legt voor een paar weken, dan ga je er minder uithalen dan verwacht. De dag van de workshop heb ik net geen 400 plaatjes geschoten – de in mijn ogen goede resultaten komen asap op mijn Flickr pagina – en heb ik mijn Nikon D60 echt wel op een andere manier leren gebruiken.
Mission accomplished voor de mannen van LIME en een aanrader voor iedereen die meer met zijn DSLR wil doen dan op “Auto” modus werken.
Gisterenavond was ik samen met een paar andere bloggers in de Belga Queen te Brussel uitgenodigd door de mensen van Sonos om te komen kijken naar hun nieuwste product, de Sonos S5.
Wegens een paar onverwachte wegenwerken en wat file was ik een kwartiertje later dan voorzien, waardoor ik ook meteen de laatste was om op het event toe te komen. De mensen van Sonos, Siska van het PR bureau LVT Benelux die de bijeenkomst georganiseerd had, Stef, Houbi, Asfaltkonijn en CuttingEdge waren al ter plaatse.
Direct na mijn aankomst begonnen de Sonos vertegenwoordigers met hun uitleg van wie ze zijn, waar ze voor staan en hoe ze proberen dat doel te bereiken. Sonos is een Amerikaans bedrijf dat zich al ettelijke jaren bezig houdt met het ontwikkelen van audio apparatuur met het oog op het beluisteren van je muziekcollectie, onafhankelijk van waar je je bevindt in je huis.
De reden van de launch “dinner” was zoals ik al zei, de introductie van hun nieuwste product – de Sonos S5. De S5 kan je volgens mij het best plaatsen tussen de high-end iPhone / iPod docks zoals de Bose en B&W varianten, maar dan met een extra functionaliteit: netwerkplay. Bij een gewoon dock is het de bedoeling dat je iPhone of je iPod op het dock aangesloten wordt en dat de muziek op die manier door de speakers knalt. Op zich is dit een fijne oplossing, maar niet als je enkel een iPhone hebt. Want zolang je iPhone aan het dock hangt, kan je niet bellen, mailen, sms’en,… whatever. Ideaal heb je dus een extra iPod liggen die op het dock kan aangesloten blijven.
Sonos werkt op een andere manier en gaat de netwerktoer op. Het toestel wordt aangesloten op je netwerk via UTP en vanaf dan kan ie alle muziek van het netwerk afspelen: vanop een NAS, je iTunes library op de Mac / PC, een externe schijf,… maakt niet uit. Als je daarnaast bijvoorbeeld nog een extra S5 koopt voor een andere ruimte (of een ander Sonos product, want alles werkt samen met elkaar) dan is het niet nodig om telkens op nieuw een aansluiting op je netwerk te voorzien.
Het eerste toestel zorgt ervoor dat al de andere Sonos apparaten via een wireless netwerk toegang krijgen tot de muziek. Dit netwerk is gebaseerd op de 802.11N standaard, waardoor snelheid en afstand in principe geen probleem vormen. Vanzelfsprekend blijf je beperkt door de wetten van de fysica waar een ander 802.11N netwerk ook door beperkt is: vier verdiepingen overbruggen of muren met gewapend beton of iets gelijkaardig, hebben géén gunstig effect op een draadloos netwerk.
Je kan dus bijvoorbeeld in de woonkamer naar rockmuziek luisteren terwijl op de tweede S5 in het bureau klassieke muziek afspeelt. De eerste S5 zorgt voor toegang tot de muzieklibrary voor al de andere S5’s in het netwerk. Daarnaast is het ook perfect mogelijk om alle S5’s synchroon te laten spelen. Dus als je bijvoorbeeld in de woonkamer en het bureau een toestel hebt, dan speelt de muziek op beide toestellen synchroon. Het volume valt ook gelijmatig te verhogen of te verlagen (interessant als je een feestje geeft en meerdere toestellen gebruikt), maar kan even goed apart worden geregeld.
Verder is het ook mogelijk om internet radio af te spelen, want de Sonos S5 ondersteunt o.a. Last.FM, Napster, Rhapsody, Deezer en nog vele anderen, zodat er altijd wel een radio station is dat je leuk vindt. Persoonlijk heb ik daar minder interesse in en verkies ik mijn eigen library als bron, maar ik kan me perfect voorstellen dat internet radio iets is waar velen plezier aan beleven. Voor internet radio heb je trouwens geen computer nodig, de Sonos S5 zorgt zelf voor de internetconnectie (zolang ie aangesloten is aan je router natuurlijk!).
Last but not least heeft de S5 ook een audio-in, waardoor je elke mogelijke audiobron aan het toestel kan aansluiten. Ook deze muziek wordt aangeboden aan alle andere S5 apparaten in het netwerk. Als je dus een DAB receiver of iets gelijkaardigs in de woonkamer hebt staan, kan je deze “feed” ook beluisteren in de werkruimte.
En hoe bedien je al dit leuks nu eigenlijk? Er zijn verschillende oplossingen: via de computer (maar dit is eigenlijk niet interessant, want een oplossing zoals de Sonos S5 vind ik juist interessant omdat ik er de computer niet voor nodig heb – interessant voor andere familieleden die niet zo computer-minded zijn), via een gratis App op je iPhone of iPod Touch (de meest interessante oplossing, als je natuurlijk één van beide toestellen hebt) en als laatste via de Sonos Controller 200. Die laatste is een soort afstandsbediening met een VGA-touchscreen dat in feite alle opties van de iPhone / iPod applicatie biedt. Voordeel van deze controller is dat wanneer je zelf niet thuis bent, anderen de S5 kunnen bedienen zonder een computer te gebruiken. Het nadeel aan dit toestel is de redelijk hoge prijs: 349€. Voor die prijs denk ik dat ik liever een iPhone koop (mits beetje opleg) of een iPod Touch (die goedkoper is en toch nog andere functionaliteit biedt). De controller ondersteunt trouwens Twitter, dus je kan er tweets mee sturen als je wil ;-).
Na een avondje “off the record” chit-chatting bleef ik achter met een goed gevoel rond Sonos, in de zin dat ik echt wel het gevoel kreeg dat ze met een grote passie trachten om een kwalitatief product af te leveren en dat ze niet zomaar een onafgewerkt product op de markt gooien met het oog op snelle winst.
De S5 klonk naar mijn subjectieve mening goed tot zeer goed: mooie klanken, goede bass, mogelijkheid tot een hoog volume zonder vervorming whatsoever. Andere bezoekers van de Belga Queen Brussels keken trouwens af en toe eens op wanneer we de kracht van de S5 probeerden in de Bier Bar ;-).
De mogelijkheid om de producten onderling met elkaar te laten “spreken” is ook erg knap en werkt zeer goed (we hadden twee S5’s ter beschikking om dit te testen), waardoor ik me perfect kan voorstellen dat er mensen zijn die er twee of meer kopen om deze doorheen het huis te verspreiden. Een vorm van audio-domotica zeg maar.
De vraag die jullie natuurlijk allemaal bezig houdt is zonder twijfel “wat moet dit moois nu allemaal kosten?”. De Sonos S5 moet 399€ per stuk opleveren, wat niet goedkoop is, maar wel in dezelfde categorie zit als de high-end docks voor iPod / iPhone out there, met de wetenschap dat de S5 in feite meer is dan enkel een dock. Internetradio is een mogelijkheid die je altijd kan gebruiken, maar de netwerkmogelijkheden komen natuurlijk pas tot hun recht wanneer je twee of meerdere toestellen hebt van Sonos, wat de prijs natuurlijk direct de hoogte in jaagt. Doe daar nog een Sonos Controller bij en je spreekt al gauw over 1200€ als je twee S5’s en een controller koopt, het type configuratie dat mij persoonlijk het meest aanspreekt.
Het is duidelijk dat zulke producten niet gericht zijn op “Jan met de pet” maar eerder op mensen die op zoek zijn naar kwalitatief geluid met extra mogelijkheden en daar ook iets meer voor willen betalen. En in dat geval denk ik dat de prijs eigenlijk best meevalt, want de andere docks zitten ook rond de prijscategorie van 400€.
Zou ik er eentje kopen? Op dit moment niet, wegens het feit dat ik volop bezig ben met “het bouwproject” en nu dus geen nood / plaats heb om zo een opstelling te plaatsen. Moesten jullie het toestel graag in levende lijve aanhoren of overgaan tot aankoop, dan moet je spijtig genoeg nog eventjes geduld uitoefenen. De wereldwijde release van de S5 is op 10 november en in eerste instantie zal je de toestellen in de Apple Store, Saturn en FNAC kunnen bewonderen. Later worden hier nog winkels aan toegevoegd.
Thanks aan de mensen van Sonos, Siska van LVT en de collega-bloggers voor een fijne avond in het teken van muziek, zonder twijfel voor herhaling vatbaar.
Het is iets na 8u op zondagmorgend – normaal gezien niet een uur dat je mij uit bed kan vinden, tenzij voor één of andere goede reden. Vandaag is er gelukkig zo een reden: een workshop van Squeeze The Lime met Bert Stephani en Pieter Van Impe. Ik volg beide fotografen al een tijdje op Twitter en heb hun werk en projecten met bewondering bekeken, maar de doorslag om mij in te schrijven kwam er op hun workshop tijdens Belgium Digital Live.
Als vandaag minstens even plezant en leerrijk wordt als dat uurtje op BD Live, dan wordt het een superdag! Vanzelfsprekend hoort u er meer over vanavond of morgen ;-).
En neen, ik ben niet vergeten dat het uur veranderde naar het winteruur vannacht. Een uurtje langer slapen, gratis?! Hoe kan je zo iets vergeten?
Geniet van jullie zondag!
De mannen van Enchanté hebben mij vandaag op de hoogte gebracht van een nieuwe en leuke wedstrijd waar zoals gewoonlijk leuke prijzen mee te verdienen vallen. Deze keer gaat het over een wedstrijd van de mensen van Eurostar waarmee ze hun 15-jarig bestaan in de verf willen zetten. Er wordt een trein ingelegd waarin er maar liefst 750 “Eurostar groentjes” oftewel mensen die nog nooit met de Eurostar naar Londen zijn gereisd, mee ontgroend worden. Ze werden geselecteerd met behulp van verborgen camera filmpjes enz en de wedstrijd die voor ons nog open staat is de volgende: je kan deze mensen uitwuiven, een fijne reis wensen,… met behulp van een zelfgemaakte videoboodschap.
De leukste filmpjes worden beloond met een duo-ticket heen en terug naar Londen met de Eurostar. Kwestie van de London Virgins gezelschap te houden ;-).
Waar wachten jullie nog op? Haal die FlipHD, D90, VadoHD, iPod Nano,… boven, bedenk een leuke goodbye boodschap en misschien kan je zelf ook mee!
In mijn vorige blogpost had ik al verteld dat de meegeleverde headphones (incl. microfoon) van mijn iPhone 3G min of meer de geest gegeven hadden (een oortje dat los komt en de mic die af en toe niet werkt). Toen ik mijn Beats ben gaan afhalen in de Apple store te Leuven (beter gekend als Easy-M), heb ik mijn originele headphones dan maar ineens binnengestoken voor herstelling / vervanging onder garantie. Per slot van rekening is mijn iPhone nog maar acht maandjes oud en is er nog garantie op het toestel.
Niet dus. Daarnet kreeg ik telefoon van Easy-M dat ze mijn headphones naar Mobistar hadden gestuurd voor herstelling / vervanging (blijkbaar is Mobistar naast importeur ook reparateur?) en daar kreeg men te horen dat ze de headphones niet herstellen en dat dit voor hen niet onder de garantie van de iPhone valt!
WTF? Dus ik betaal 620€ voor een toestel met meegeleverde koptelefoon die apart nog geen 25€ kost en als er aan die laatste iets scheelt, dan stuurt Mobistar zijn klanten dus regelrecht de boom in. Schitterende service als je het mij vraagt… maar ik ben niet anders gewoon van onze groene vrienden aan de Reyerslaan. Blijkbaar vertikken ze het daar steevast om hun klanten iets of wat service aan te bieden (tenzij je een hefboom zoals de ombudsman voor telecommunicatie gebruikt, dan gaat opeens alles). Trouwens, ik vraag mij serieus af of ze niet verplicht zijn om toch garantie aan te bieden (wettelijk minimum en zo?). Eens de voorwaarden op de factuur nalezen vanavond.
De gasten van Easy-M kunnen er niet veel aan doen veronderstel ik… tenzij mij eventueel op hun kosten een nieuwe headset geven, maar vermoedelijk zijn ze dan de marge al kwijt die ze in der tijd op mijn iPhone gemaakt hebben. Doch, het zou een schitterende service geweest zijn waar ik met veel plezier positieve reclame voor gemaakt had. Een gemiste kans dus. En als blijkt dat de garantievoorwaarden toch vermelden dat ik recht heb op garantie, dan zijn ook zij in de fout gegaan. Maar dat moet ik dus nog uitzoeken…
En nu? Veel opties heb ik niet meer. Ik ga in ieder geval een beleefde brief aan Apple Benelux sturen met mijn verhaal. De kans is groot dat ik er zelfs geen antwoord op krijg, maar niks doen levert ook niets op en als er genoeg mensen aankaarten wat voor slechte service hun distributeur aan zijn klanten levert, dan doen ze er misschien iets aan op lange termijn. De mensen die na mij komen kunnen er maar goed mee zijn.
In tussentijd ga ik mij een nieuwe Apple headset met ingebouwde microfoon kopen, want om te telefoneren zijn die dingen redelijk handig. Maar ik ga die headset niet bij Easy-M of Mobistar of Apple België kopen, want dan beloon ik al de tussenschakels die mijn geld niet waard zijn. In plaats daarvan ga ik mijn nieuwe headset gewoon op eBay kopen in de UK. Orgineel, zelfde product en met een beetje zoekwerk nog goedkoper dan bij de lokale Apple winkels.
Moest ik toch nog een reactie mogen ontvangen van Apple, dan zal ik deze met plezier delen met jullie. In tussentijd, wees gewaarschuwd voor de klantonvriendelijke service van de groene, mobiele ster.
Niet echt natuurlijk! Hehe. Het zit zo: sinds een paar weken doet mijn “headset” van mijn iPhone 3G een beetje raar. De linkse earplug valt soms uit elkaar (de lijm die het ding bij elkaar houdt is gelost denk ik) en de remote op de draad die je toelaat om de iPod functie te bedienen, maar ook om telefoongesprekken te beantwoorden en te beëindigen doet het niet altijd. En vandaag werkte de microfoon ook niet.
Genoeg miserie! Ik gebruik mijn iPhone dagdagelijks van ‘s morgens tot ‘s avonds om te bellen, om te twitteren, om mijn mails te lezen, RSS feeds te lezen, muziek te luisteren, games te spelen, foto’s te maken,… you name it. Een half werkende headset is redelijk lastig als je zoveel naar muziek luistert als mezelf en het voordeel van handsfree te bellen als je rondloopt, vervaagt ook wanneer het ding niet werkt zoals het moet…
Het toeval wil dat ik een paar weken terug een Beats by Dr Dre van Monstercable had besteld. Deze “over ears” koptelefoon is het paradepaardje van Monstercable en wordt ook door Apple aangevoerd als het summum der headsets. Vaneigens ben ik niet zo naïef om dit te geloven en ik weet ook wel dat er andere gereputeerde merken zijn die minstens even goed materiaal afleveren (denk maar aan Sennheiser waar ik ook twee headsets van heb, en erg tevreden over ben).
Waarom kies ik er dan voor vraagt u zich ongetwijfeld af? Gedeeltelijk uit nieuwsgierigheid: is het ding echt zo goed als men beweert. Reviews zeggen van wel, maar zeggen ook dat de Beats veel te duur is. Naast nieuwsgierigheid is het ook zo dat de Beats een remote heeft die net zoals de originele headset van Apple, het toelaat om muziek te skippen, pauzeren, terug te gaan, vooruit te gaan,… en eveneens telefoonsgesprekken te beantwoorden en te beeindigen. Ongetwijfeld hebben andere merken hier ook een oplossing voor, maar bovenstaande redenen waren voor mij genoeg om tot aankoop over te gaan ;-). De gadget-freak in mij zeker?
Enfin, vandaag dus naar de Apple Store: eerst mijn kapotte headset aan de service afgegeven en men vermoed dat ik een nieuw exemplaar zal krijgen (dat ik nu niet direct nodig heb maar toch… spare parts rule!). Na het nuttige was het tijd voor het aangename: mijn Beats afhalen bij de verkoop. Omdat ik eerst nog naar de kapper moest, kon ik de koptelefoon niet direct aan mijn kritische blik onderwerpen en moest ik wachten tot ik thuis was.
Thuis gekomen snel snel richting bureau om zoals een kind op Sinterklaas zijn cadeautjes te openen! Eerst en vooral is de Beats “op zijn Apple’s” ingepakt: een knappe doos met compartimentjes en boekjes, veel extra kabels (adapters, vliegtuigadapter, verlengsnoer, convertor voor van die dikke aansluitingen) en een doekje om de Beats op de blinken (dat heb je met pianolak afwerken – vingers en stof alom!). Ah, en er zit ook een stevige opbergdoos bij met musketon om je Beats overal veilig mee naartoe te nemen! De installatie is erg straight-forward: de twee meegeleverde AAA batterijen in de headset, kabeltje insteken en luisteren maar.
De headset werkt trouwens niet zonder batterijen. Sommige merken bieden je de keuze: noise-cancelling als ie aanstaat of gewone headset als ie uit staat. Beats doet hier niet aan mee. Hoelang de batterijen meegaan weet ik nog niet, maar dat hoort u later wel, als ik het intensief gebruikt heb.
Eerst heb ik een paar tracks op de iPhone erdoor gejaagd: Paramore hun live-album – The Final Riot (aanrader!), de nieuwe cd van Editors en een paar stevige techno tracks met “deep bass”.
En en en? De koptelefoon rocks serious butt! De klanken zijn zeer goed te noemen en de bass klinkt geweldig. Je hebt helemaal niet het gevoel dat je naar een koptelefoon luistert, maar eerder dat je naast de artiest staat te luisteren op één of ander concert! Sublieme ervaring die ik met geen enkel ander product kan vergelijken, ook niet met mijn net geen 400€ kostende Sennheiser wireless headset (die nochtans erg kwalitatief klinkt en tot gisteren mijn geliefkoosde headset was).
De noise-cancelling werkt ook erg goed waardoor je volledig op kan gaan in de muziek (wel mee opletten in het verkeer!). De ingebouwde remote kan zoals gezegd alles wat Apple’s headset kan, maar het systeem werkt beter. Het knopje is veel kwalitatiever en geeft betere feedback van je acties.
Later op de avond heb ik de headset aangesloten op de Macbook en een aflevering van CSI gekeken (eveneens impressive, net zoals de muziektestjes) en een beetje muziek gemixt met “djay”. Alles toppie en niks dan lof!
Is er dan niets negatief aan Beats by Dr Dre? Toch wel. De prijs. Voor de “Dr Dre experience” moet je net geen 300€ ophoesten, een serieus bedrag voor een koptelefoon en zonder twijfel veel te duur voor de meesten onder ons.
Voor mij is het de investering meer dan waard omdat ik zoals gezegd bijna altijd naar muziek loop te luisteren. Mensen die hun iPhone / iPod (of andere muziekspeler, want Beats werkt even goed op andere toestellen) maar sporadisch gebruiken, kopen beter een goedkopere Sennheiser die toch ook kwalitatief zijn. Voor de audiofielen, filmliefhebbers, amateur-DJ’s,… is Beats by Dr Dre een aanrader.
Ideaal zou je de test moeten doen en er eentje op je hoofd zetten, maar tot op heden heb ik nog geen store tegengekomen die ze in demo hebben staat. Moest je er toch eentje vinden, bereid je dan voor om geld op de toonbank te leggen… want ik garandeer dat je verkocht gaat zijn!
PS: ze hebben ook goedkopere modellen (Solo) en earplug varianten, dus misschien zijn die betaalbaarder en toch kwalitatief. Het bekijken waard…
Vorige week maandag was ik samen met een hoop andere bloggers / influencers (@mschenk, @pvw2180 en @steffest) (waarvan er trouwens enkele hun kat gestuurd hebben… proper!) uitgenodigd bij Microsoft voor een preview van hun nieuwste variant van Windows Mobile, vanaf nu Windows Phone genoemd. In feite gaat het hier om Windows Mobile 6.5, maar omdat er aan Windows Mobile nogal een negatief smaakje kleeft (niet geheel onterecht vind ik persoonlijk) heeft de marketingsafdeling van de softwaregigant ervoor gekozen het kind een nieuwe naam mee te geven. Good thinking.
Over de technische details ga ik niet doordrammen, daar kan je hier en hier al genoeg over lezen. Over wat ik gezien heb wil ik wel een woordje schrijven natuurlijk. Om te beginnen wil ik graag melden dat ik vele jaren een Windows Mobile gebruiker geweest ben: mijn Compaq iPaq 3950 (die tevens als GPS dienst deed) heb ik twee jaar meegezeuld en mijn HTC Touch Cruise heb ik toch ook anderhalf jaar dagdagelijks gebruikt. Of beter gezegd, ondergaan. Want laat ons eerlijk zijn – Windows Mobile 6 was “ok” maar verre van fantastisch. Traag. Onstabiel. Niet geschikt om zonder stylus te gebruiken. Ingewikkelde menu’s. En ga zo maar door… Het was eigenlijk meer een “business OS” voor de zakelijke gebruikers, maar ook daar had Microsoft serieuze concurrentie met Blackberry en Palm.
Na anderhalf jaar op de HTC was ik het eerlijk gezegd beu en was het tijd voor iets nieuws. Android was toen nog een gerucht en aangezien ik reeds drie maanden in de wolken was van mijn eerste Apple ervaring, werd het een iPhone 3G die ik tot op heden nog altijd gebruik. Laat ons meteen zeggen dat de iPhone ook nog niet perfect is: gesloten systeem (al heeft dat ook voordelen natuurlijk), soms ook niet van de snelsten (maar ten opzichte van WM6 vliegt het!) en het moet gezegd, toch vooral handig als je een Mac als computer hebt. Het werkt allemaal wel onder Windows, maar de integratie is toch op zijn best in combinatie met een Mac.
Toen ik dus van Miel (@coolz0r) een uitnodiging kreeg voor het preview event van Windows Phone, was ik er als de kippen bij om op de invite in te gaan. Zou Microsoft klaar zijn om in de ring te springen met Apple’s iPhone, Google’s Android en Palm’s Pre? Kort gezegd: neen. Spijtig genoeg niet, want meer concurrentie is altijd een pluspunt en je vastpinnen op één merk is op voorhand verloren.
Maar Windows Phone is nog niet op niveau met zijn directe concurrenten. De GUI ziet er wel knap uit en het home screen is handig (met de gemiste oproepen, sms’jes,…) maar als je een paar niveau’s afzakt in het OS, kom je al snel toch terug in aanraking met de meer vertrouwde interface van weleer. De traagheid hebben ze er wel uitgekregen had ik de indruk en als ik Jeroen Van Hees (Mobility Business Group Lead @ MS België) mag geloven, zijn de memory problemen ook van de baan. Vroeger moest je je smartphone elke paar dagen eens herstarten of je had gewoonweg geen geheugen meer vrij.
De touchscreen werkt ook veel beter dan op mijn HTC, maar het is toch nog niet zoals een iPhone of een Android vind ik. Vaneigens zijn die bevindingen subjectief en heb ik er niet naast gestaan met een chronometer of zo, maar als je als klant een toestel koopt en er in de winkel vijf minuutjes mee prult, dan heb je ook een subjectieve mening waar je op af gaat. Windows Phone doet trouwens ook nog niet van “multi-touch”.
Verder belooft men een 50% langere levensduur van de batterij, wat een vette troef is. Batterijen lang doen meegaan is trouwens niet evident, want iedereen zit op wifi, 3G, bluetooth,… en dan slinken die dingen als sneeuw voor de zon! Daarnaast heeft Windows Phone ook flash ondersteuning (wake up Apple!!!).
Windows Marketplace is het antwoord op de App Store. Het heeft een paar troeven, waarvan de grootste naar mijn mening de 24 uren niet tevreden geld terug garantie voor alle applicaties die betalend zijn. Ik heb de online shop in demo gezien en het werkte wel, maar het was nog niet zo ver als Apple met hun App Store.
Mijn mening is dus bondig gezegd de volgende: Microsoft heeft al hard gewerkt om Windows Mobile te doen vergeten en met Windows Phone is er een stap in de goede richting genomen. Maar zoals Steve Ballmer zelf al gezegd heeft, zijn ze er nog bijlange niet. Ik heb vooral het gevoel dat Windows Phone – oftewel Windows Mobile 6.5 – vooral op de markt gekomen is omdat ze nog niet klaar zijn met Windows Mobile 7, waarmee ze betere wapens tegen de concurrentie hopen te hebben. Pas als dat OS uit komt, denk ik dat er een vergelijking tussen Apple en Google op zijn plaats is (en Palm / Blackberry in mindere mate). Maar die bedrijven zitten natuurlijk ook niet stil! Als ik het goed begrijp, is Windows Phone de eerste deftige “upgrade” van het OS sinds 2007. Op die tijd heeft Apple serieuze vooruitgang geboekt, heeft Google Android op de markt gezet en heeft Palm de Pre ontwikkeld. En Blackberry heeft ook erg leuke toestellen gemaakt met touch. Wat heeft Microsoft de voorbije twee jaren gedaan om niet meer dan dit te kunnen tonen? Resources op Vista / Seven gezet? Ik heb er geen flauw idee van..
Ik ben geen fanboy van Apple, noch van Google of andere merken, maar ik denk dat voor de consumenten onder ons, Windows Phone niet het gewenste OS is. Apple en Google zijn de concurrentie hier ver vooruit, Palm heeft een goede basis maar richt zich toch net iets meer op de zakelijke markt en in die laatste heeft Blackberry / RIM al een serieuze voet tussen de deur.
Desondanks vond ik het wel een erg fijn event waarna er nog tijd was voor pizza en bier in combinatie met een rondje XBOX360. Meer moet dat niet zijn. En het was fijn om weer wat nieuw volk dat ik al effe lees / volg via het net, in real life te mogen ontmoeten!
Microsoft heeft alle aanwezigen trouwens beloofd om de nieuwe Windows Phone toestellen in bruikleen te geven, waardoor er een “real life” hands-on experience mogelijk is. Zodra ik mijn toestel in handen heb en er een paar dagen mee heb kunnen experimenteren, horen jullie er meer over!
Check in tussentijd trouwens deze wedstrijd, waar je door een applicatie te ontwikkelen voor Windows Phone schitterende prijzen kan winnen! Ben je een dev of ken je er een die wil helpen? Inschrijven en meedoen! Microsoft moedigt mensen aan op apps te bouwen en als je je hier inschrijft, krijg je opleiding en een testtoestel + SIM kaart. Niccceee!!
Thanks @coolz0r en Microsoft voor de uitnodiging. Check mijn Flickr account voor enkele foto’s van het op het event.
If money was not an issue… dan zou ik het wel weten! Vergeet de Panamera (spuuglelijk) en de Quattroporte (te gewoon). Meet the Rapide van Aston Martin.
httpv://www.youtube.com/watch?v=Uj4frDjUUHY
Ik ben een fan van TV-series, meer dan van films als ik er zo over nadenk: CSI, NCIS, House, Simpsons, American Dad, The Unit, Desperate Housewives, Grey’s Anatomy, The 4400,… kortom alles passeert de revue en de ene serie vind ik al beter dan de andere.
Vlaamse TV-series geef ik ook een kans: Witse, Flikken, Sarah, Jes, Code 37, Vermist, Los Zand,… maar meestal haak ik al af na één of twee afleveringen omdat ik de verhaallijnen niet sterk genoeg vind (ze hebben hier nu eenmaal niet de middelen die ze over de oceaan hebben).
En dat ze de middelen niet hebben om elke week 2 gebouwen op de blazen, sterke CGI-effecten toe te voegen, superlocaties uit te kiezen,… daar heb ik begrip voor. Veel begrip zelfs, want sommige series slagen er in om met veel minder geld dan hun Amerikaanse collega’s, toch serieus kwaliteitswerk af te leveren – bijvoorbeeld Katarakt of Van Vlees & Bloed.
Maar waar ik me wel mateloos aan stoor (en dat heeft niets met geld te maken), is de verkeerde casting! Een goed voorbeeld is Jes: een luchtige serie over vrienden in Brussel. Allemaal heel tof, maar zo goed als alle personages hebben een Oostvlaams accent! Als je dan een serie maakt over Vlaamse jongeren in Brussel, zou het dan geen idee zijn om toch mensen te casten die geloofwaardig overkomen? En ja, er mag een Gentenaar tussen zitten, want per slot van rekening zijn er ook Oost-Vlamingen die naar Brussel gaan wonen. Maar allemaal? Pfff.
Nog een voorbeeld: Code 37, de nieuwe “politie-reeks” van VTM met Veerle Baetens in de hoofdrol als hoofd van een team zeden-politie-agenten. De acteurs spelen hun rol goed, de verhaallijn(en) beginnen iets of wat goed te worden (vond het in den beginne maar tegenvallen), er is duidelijk een meer Amerikaanse manier van schrijven en filmen toegepast (wat ik persoonlijk een vooruitgang vind), maar ik stoor me opnieuw aan één belangrijk detail: Code 37 volgt flikken in de stad Gent, maar een voor een spreken ze met een Antwerps accent. Net zoals de personages die tijdelijk opduiken (neem nu de aflevering van vorige week als voorbeeld): één voor één mensen van “de stad”.
Versta me niet verkeerd, ik heb niets tegen Antwerpenaren. Maar als je een serie opneemt die zich afspeelt in Gent, zou het dan niet geloofwaardiger zijn dat de meeste flikken Oostvlaams klinken? Of is hun korps volledig opgebouwd uit “import-flikken”?
© 2024 Unexpected.be
Theme by Anders Noren — Up ↑
Recente Comments