Gisterenavond is het er dan toch van gekomen: ik ben tot bij een Kinepolis complex geraakt zodat ik eindelijk naar de nieuwste Harry Potter film kon gaan kijken, nl. Harry Potter and the Half-Blood Prince.
Niet zo lang geleden heb ik alle voorgaande films nog eens herbekeken en ook de boeken heb ik gelezen (met uitzondering van het laatste deel, dat al meer dan anderhalf jaar op de kast ligt te wachten), dus waar ik vooral geinteresseerd in was, was de manier waarop de filmmakers het boek zouden vertalen naar het grote scherm.
Op gebied van in beeld brengen, effecten, muziek,… valt er niets te klagen. De sfeer van de film is erg duister en de acteurs zijn duidelijk “groot” geworden en gegroeid in hun rol. Het “kinderlijke” is er af en naar mijn bescheiden mening zijn de recentste Harry Potter films zeer goede werken die zonder twijfel een plaatsje krijgen naar die andere steengoede films zoals de LOTR trilogie.
Maar het is niet allemaal rozegeur en maneschijn… althans niet voor mij. Ik vond dat de film eigenlijk te kort was, ook al heeft het allemaal meer dan twee uren geduurd. Opeens staat de aftiteling op het scherm en zit je nog met taloze vragen opgescheept die in het boek wél een antwoord krijgen, maar in de film niet. Zo kom je op het einde wel te weten wie de half-bloed prins is, maar waarom hij zo genoemd wordt, daar heb je het raden naar… in het boek wordt dit bijvoorbeeld wél uitgelegd. Misschien verwerken ze het wel in de volgende films, maar als een film een bepaalde titel heeft, dan verwacht ik toch dat ze die titel iets meer toelichten.
All in all was het een erg leuke film die niets meer heeft van de meer op kinderen gefocuste films die ze in het begin maakten. Alles is duister en scary en het plaatje klopt – de films groeien duidelijk mee met hun publiek. Persoonlijk vond ik de vorige film beter, maar desalnietemin blijft deze nieuwe telg zeker een aanrader voor de fans, maar ik denk dat zij die de boeken nog niet gelezen hebben misschien op hun honger gaan blijven zitten…