Telling stories for a living

Day: March 15, 2009

Jep, het is er dan toch van gekomen. Ik ben gezwicht voor de immense druk op mijn schouders en ben gisteren naar de dichtsbijzijnde Apple Store gereden om mijn iPhone 3G te gaan afhalen die ik de dag voordien had gereserveerd (better safe than sorry?). Het is een “black” versie met 16GB geheugen geworden – zwart omdat ik de witte eigenlijk niet zo mooi vind en ook omdat ik al gelezen heb dat de externe shell minuscule krakjes zou durven krijgen en die zijn zichtbaar bij de witte en onzichtbaar bij de zwarte iPhone’s.
Over opslagcapaciteit heb ik lang zitten twijfelen, want op mijn iPod Touch heb ik 32GB waarvan ik er maar 7GB gebruik en aangezien daar in feite al meer playlists mee sync’en dan ik effectief vaak gebruik, zou een 8GB iPhone moeten volstaan voor mijn apps en de playlists met muziek die ik echt altijd mee wil hebben. Anderzijds is het prijsverschil niet zo heel groot (525€ VS 614€) en aangezien de capaciteit niet uitbreidbaar is (althans niet zonder te beginnen solderen en andere garantievernietigende acties) zou ik mezelf tegen het hoofd slaan als er binnen X-tijd zaken beschikbaar komen voor de iPhone waardoor ik tegen de 8GB capaciteit aanloop. En dus is het maar de 16GB editie geworden hé.

iPhone 3G

Een “kale” iPhone lijkt mij net iets te riskant (laten vallen, exposure aan alles en iedereen aangezien ik nogal veel gebruik maak van mijn huidige “ex” smartphone) en dus moest er een bescherming bijgekocht worden. Ik had al genoeg onderzoek verricht om te weten wat ik wou en de keuze tussen een zeer dunne skin (enkel goed tegen krassen, maar niet tegen een dropkick) en een clamshell is in het voordeel van het laatste beslist.
Mijn oog was gevallen op de Griffin Clarifi gevallen – een clamshell met nice extra’s. De verpakking bevat de clamshell die de zijkanten en de achterkant beschermen alsmede een screenprotector die je oneindig aantal keer kan verwijderen en terug aanbrengen. Handy! Al de aansluiting en de knopjes blijven vrij dus je wordt op geen enkel vlak beperkt in de mogelijkheden. Als je gebruik maakt van een dock, kan je de onderkant en afschuiven, al is dat niet zo makkelijk want die shell is uit rubber vervaardigd en dat wringt nogal tegen ;-).
Een heel leuke extra aan de Griffin Clarifi is de aanwezigheid van een extra lens aan de achterzijde. Deze lens kan je in a breeze voor de iPhone camera schuiven om macro-foto’s scherper te maken. En het werkt nog ook! Check de review op iLounge voor met- en zonder-foto’s en je zal zien dat de close-up’s met de lens voor de camera net iets scherper zijn. Fun! Ter info, volgens Griffin zelf zou een “gewone” iPhone 18″ nodig hebben als minimale afstand om nog scherp te kunnen fotograferen, met de Clarifi zou dit 4″ zijn.
Ik heb er ook de Apple iPhone Dock bijgekocht, een slimmed-down versie van de Universal Dock (en 15€ goedkoper dacht ik) met als enige verschil dat er geen Apple Remote bij zit (heb ik al en ik wil die toch niet gebruiken met het docking station) en dat je er enkel een iPhone in kan zetten in tegenstelling tot de Universal die, zoals de naam al doet vermoeden, al de Apple producten onderdak kan bieden.
Eens thuis gekomen, was het allemaal redelijk straight forward (zoals zo vaak met Apple producten): uitpakken, aan de Mac hangen en klaar. Enkel nog aanduiden wat je wil sync’en en eventjes wachten. Aangezien ik al een iPod Touch heb, ben ik al vertrouwd met de werking (en dan nog, het wijst zichzelf echt wel uit) en heb ik ook al een verzameling van leuke games en apps die vaneigens ook naadloos op de iPhone zijn overgezet. Een van mijn topfavorieten, die op mijn iPod Touch 1G niet werkte wegens geen microfoon, is Shazam – een free app die je toelaat om muziek te herkennen door ernaar te luisteren. Zo zalig! Op café zitten, in de auto,… eender waar en een supernummer horen maar de naam niet kennen. Shazam opstarten en 10 seconden later heb je de uitvoerder, de trackname, mogelijke remixen en zelfs pre-listen links en een buy mogelijkheid in iTunes. On-ge-lo-fe-lijk! Dat is voor mij “smart” phone.
We zijn nu één dag verder en ik zou al voor geen geld van de wereld willen terugkeren naar het Windows Mobile platform. En ja, ik draaide er de nieuwste versie op nl. Windows Mobile 6.1. Maar elke paar dagen mocht ik dat toestel wel een rebooten, of hing er een applicatie vast, of kreeg ik error boodschappen rond het geheugengebruik,… maakt niet uit. En de basic touch en feel van het OS is ook verre van waar Apple staat. Mijn toestel was een HTC Touch Cruise, een model zonder keypad dus en in feite bedoelt om te gebruiken zoals de iPhone. Met de vingers dus. Maar het probleem is dat Windows Mobile vandaag nog altijd niet gemaakt is om zonder stylus te bedienen. Plain simple. Met de HTC interface gaat het al beter, maar dan nog is de reactietijd niet wat de iPhone levert. Logisch, want er zitten veel meer layers tussen die allemaal resources gebruiken tiens. Windows Mobile 7 zal misschien beterschap brengen, maar aan de hand van screenshots die nu al rondgaan, ziet het er nog altijd niet zo handy uit als de Apple oplossing. En ik ben géén Apple fanboy, integendeel. Ik heb er twee jaar opzitten met Windows Mobile, dus ik denk dat ik echt wel kan zeggen dat ik weet waarover ik spreek zowel op vlak van stabiliteit, user-interface, applications,…
Tijdens TechDays ’09 heb ik trouwens overvloedig op Twitter gepost en ook daar kwamen de tekortkomingen van de Windows Mobile snel bovendrijven. Onhandige toepassingen. Sorry Microsoft, no hard feelings, maar ik heb een vermoeden dat ze er te laat achter gekomen zijn en nu hopeloos achterop hinken. Windows Mobile 7 mag er dan wel aankomen eind dit jaar, maar Apple zit ook niet stil en heeft iPhone OS 3.0 aangekondigd en stelt dit 17 maart voor aan een groep devs. WM7 probeert de huidige iPhone bij te benen, maar afhankelijk van wat Apple gaat tonen in Cupertino volgende week, zou het wel is goed kunnen dat ze weer lichtjaren achteruit geschoten worden daar in Redmond…
We’ll see, maar voorlopig is er maar één koning: Apple’s iPhone 3G.

Mits een beetje vertraging wegens zo goed als geen tijd gehad om te bloggen, volgt hier mijn laatste bijdrage aan mijn TechDays ’09 blogposts. De tweede dag was bijna in de soep gevallen door een ongeval onderweg waardoor we (ik ging mijn twee andere collega’s elke dag oppikken aan het station van Mechelen) bijna te laat waren. Bijna, want we waren al bij al nog netjes op tijd, maar besloten toch de eerste sessies te skippen wegens niet interessant voor ons of wel interessant maar al eerder gezien op een andere sessie of event.
De rest van de dag verliep vlot en opnieuw met een berg interessante sessies van onder andere Rhonda J. Layfield, een serieus gemotiveerde vrouw die het nog is goed kan uitleggen ook (ik zag haar sessie rond SYSVOL replicatie, een op het eerste zicht niet zo interessant onderwerp (saai?) maar de manier waarop zij dat vertelde, deed me echt zin krijgen om in de replicatie-problemen te vlienge :-). Om maar aan te tonen dat een goede spreken een sessie kan maken (en omgekeerd, een slechte kan ze kraken, maar dat heb ik niet mogen meemaken op dit event). Rhonda schrijft trouwens techboeken met Mark Minasi, een serieus gekend schrijven van techboeken  (o.a. de Mastering Windows 200x boeken die hun gewicht in goud waard zijn). Een tech-celebrity dus ;-).
Een andere sessie die me bijgebleven is, is de sessie van Kurt Roggen over group policies. Tevens een boeiende en ook wel belangrijke sessie voor sysadmin’s me dunkt. Kurt doet dat goed, hij brengt het met veel enthousiasme en in mijn ogen is hij een van de betere Belgische presentatoren (of hoe heet je zo een mensen die keynote’s geven?).
Daarna zat TechDays ’09 er op voor mij, want de laatste sessies vielen minder in mijn interessegebied en aangezien ik later op de avond nog naar de ICT Networking Drink te Brussel ging, kon in de extra tijd om daar te geraken goed gebruiken.
TechDays ’09 was een gigantisch succes, zowel voor de aanwezigen als voor Microsoft en hun partners. Het event is niet gratis, maar het is elke euro meer dan waard in mijn ogen. En aangezien de meeste IT’ers de entrance fee kunnen verhalen op hun bedrijf, zou geen enkele Microsoft techguy hier mogen ontbreken. Je wordt op twee dagen bijgebracht wat er nu allemaal mogelijk is, maar ook wat de komende 12 maanden in te pipeline zit en waar je misschien meer aandacht moet aan geven. En al dit zonder te vervallen in marketing-keynotes, want de sessies zijn wel degelijk technisch en onderbouwd met live demo’s.
Voor mij was het een succes en bij leven en welzijn zal ik er volgend jaar opnieuw bij zijn. En laat ons hopen dat er dan wat meer mensen Twitter kennen ;-).
PS: Katrien De Graeve was zo vriendelijk om mij via Twitter (jep, again Twitter) te laten weten dat de prijzen van de Microsoft Surface 12000€ voor de consumer edition en 13000€ voor de versie met SDK zijn. Thanks @Katriendg voor de feedback!

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑