Telling stories for a living

Day: December 3, 2008

De laatste dag van mijn ingekorte SAN opleiding zit er bij deze dus alweer op (ik ben ondertussen ook al terug in ons Belgenlandje) en ik kan zeggen dat het goed was. Heel veel nieuwe dingen heb ik niet geleerd, maar hier en daar is er toch een licht geworpen en heb ik dingen kunnen testen en proberen die je in productie nu eenmaal niet kan uitproberen (zoals je SAN omgeving volledig “invalid” zetten en dan gans de configuratie terugzetten met behulp van SSSU).
Wat ik ondertussen al wel ondervonden heb (en dat wordt alleen maar erger naarmate ik langer in het vak zit) is dat ik hoe langer hoe minder bijleer op cursussen. Niet dat de cursussen slecht zijn of zo, maar vaak heb ik door zelfstudie (o.a. door het net af te schuimen , fora’s na te pluizen, vaklectuur te lezen) al heel veel zelf geleerd. Cursussen lijken mij interessanter voor mensen die tijdens hun job enkel bezig zijn met wat ze kennen, maar nooit op zoek gaan naar nieuwe dingen (al dan niet in hun vrije tijd). 
Door voorgaande feiten, vind ik cursussen vandaag de dag veel minder fijn om naar toe te gaan dan een paar jaartjes geleden. Toen was dat zo van “yihaa, feeding the brain” en een weekje offsite gaan bijleren, maar tegenwoordig doe ik eigenlijk liever aan autodidactiek (of hoe zeggen ze dat?) en ondervind ik dat ik daar in feite heel veel uit leer.
Soms verveel ik me dan eens tijdens de cursus, maar waar anderen dan alles proberen te onthouden wat ik al lang wist, kan ik mezelf verdiepen in de details die ik niet op het internet of in boeken heb teruggevonden en de lesgever daarover vragen stellen (met als gevolg dat die gasten soms ook effe moeten nadenken ipv alles af te ratelen). 
Anyway, drie dagen cursus is meer dan genoeg. Vroeger vond ik vijf dagen net iets te weinig, vandaag denk ik dat ik twee dagen ideaal vind, maar er soms nog drie nodig heb om rond te komen.
En wat hebben we vandaag geleerd?

  • Continious Access – oftewel het dupliceren van uw gegevens van SAN A naar SAN B en al de mogelijke varianten
  • RSM – Replication Storage Manager – oftewel het queue’en (zeg maar jobs creëren met behulp van RSM scripts) van het aanmaken van snapshots / snapclones en alle varianten daarrond om die dan bijvoorbeeld aan een andere host (lees: server) te presenteren en er dan een backup van te maken.
  • Best practises – zit er in elke cursus wel bij zeker? Meestal pure logica… 
  • Monitoring van je SAN omgeving – en dan vooral de performantie en wat er gebeurd als je van controller wisselt, als je write-back in plaats van write-through toepast,… Boeiende materie die je in feite toelaat om te bewijzen dat “die trage applicatie” niets te maken heeft met de SAN :-).
En daarmee zijn de twee theorieboeken en het labo boek netjes afgerond en ben ik klaar om de verworven kennis in de praktijk te gaan toepassen. Duimt u mee?

Bon. Ik kom dus thuis en ik zie de levering van Apple die me staat op te wachten in het bureau. Ongeduldig als ik ben doe ik de doos open, echter mijn oog ziet al dat er op de Apple doos zelf geschreven staat “2.0GHz CPU…”, waarop ik in mezelf denk “tiens, ik heb toch 2.4GHz?”.
Ach, zal een standaard doos zijn denk ik al geweten sussend…
De “packing list” ziet er ook goed uit. Alles zoals ik besteld heb. Het zal wel goed gelopen zijn.
En dan doe ik de doos open. Neeeeeeeuuhh!! Het is wel degelijk de verkeerde Macbook die men in de doos gestoken heeft! In plaats van de duurste variant heeft men mij de goedkoopste opgestuurd, met Duitse handleiding en vaneigens een Duits toetsenbord (QUERTZ ipv AZERTY)! Godverdomme Apple, hoe moeilijk kan dat toch zijn om een bestelling correct uit te voeren? De mensen van de inpakkingsdienst hebben mij dus een Duitse versie van de Macbook opgestuurd in plaats van een Belgisch exemplaar. Sterk. 
Anyway, ik bel dus naar de Apple Store waar men mij zegt dat ze mij een mailtje gaan sturen met gegevens zodat ik deze verkeerde Macbook kan terugsturen én dat men mij ook een nieuwe Macbook gaat opsturen, degene die ik besteld EN betaald heb (verschil van 400€). De dame aan de andere kant van de lijn bevestigt dat ze de nieuwe Macbook al gaan opsturen en dat ik dus niet eerste de oude moet terugsturen… Hoe ik die levering kan volgen? Die zal opduiken in uw bestaande account… right. Niet dus. 
En dat mailtje heb ik ook nog niet ontvangen. En natuurlijk zijn ze nu gesloten. En bij Applecare kunnen ze mij niet helpen – U hebt onze Sales nodig meneer.
Morgenvroeg hang ik terug aan de lijn, vraag ik nogmaals bevestiging dat ze mijn nieuwe Macbook al opgestuurd hebben, meld ik dat ik nog geen mailtje gekregen heb voor de verkeerde Macbook te kunnen retourneren én ga ik ook is vragen of ik geen compensatie krijg… want ik heb wel degelijk betaald en zij hebben verkeerd geleverd. Aha!
En dat ze nu maar niet denken dat ik deze Macbook al opstuur alvorens ik mijn nieuwe in handen heb (of tenminste kan zien dat hij verstuurd is via de Apple site). 
Wat denkt u ervan?
En als de mensen van Apple soms meelezen: nu is het moment om uw marketing / sales team in actie te laten schieten en deze “Apple Expierence” positief te laten aflopen.

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑