Month: August 2006

Het moet gezegd worden: Zaventem is nu niet bepaald de meest bruisende stad van Vlaams-Brabant… Voor de trendy café’tjes, originele resto’tjes en ander leuks, moet je afzakken naar onze hoofdstad of een andere stad van belang. Echter, er is wel één café waar ik de laatste tijd (sinds ik terug dichterbij woon) veel vrije uurtjes doorbreng: Kafe Neion in de Hoogstraat. Het publiek varieert er kwa leeftijd tussen de 18 en de 35 dus dat zit wel goed, de crew is dik in orde, de prijzen zijn in mijn ogen democratisch, er is een goeie resident DJ (enkel op vrijdag & zaterdag) en de sfeer zit er altijd wel in!

Dat gezegd zijnde, kan er nog wel een beetje éxtra reclame bij zeker ;)? Aanstaande vrijdag, 1 september, is het “Disco Night” ten huize Neion. Concreet: 70s, 80s, hier en daar een foute plaat en natuurlijk de klassiekers van weleer! Nog geen plannen? Misschien eens tijd om deze keet te ontdekken… en wie weet loop je wel iemand “unexpected” tegen het lijf.

Geschreven al luisterend naar Under The Bridge van Red Hot Chilli Peppers

De voorbije weken hebben veel veranderingen met zich meegebracht: ik woon terug thuis, op amoureus vlak loopt alles rustig maar gestaag zoals het zou moeten lopen, carrièregewijs mag ik écht niet klagen en in de vriendenkring zit de sfeer er goed in! Wat heeft een mens nog meer nodig om gelukkig te zijn? Voor mij zijn alle “blanks” toch redelijk goed ingevuld :).

Na een jaartje van huis weg te zijn, is het natuurlijk wel eventjes aanpassen als je terug onder het ouderlijk dak gaat wonen, maar na zo een jaartje weg zijn, kan je ook erg goed evalueren wanneer je het ergens super hebt… en aangezien ik nu teruggekomen ben, kan het hier niet slecht zijn eh ;).

Anyway, na dat jaartje weg zijn, vond ik het tijd om de grote kamer (jaja, heb er twee) een opknapbeurt te geven: de nieuwe kleurtjes en papiertjes staan tegen de muur, de verlichting ligt klaar te wachten om aan de muur gevezen te worden en de nieuwe vloer is zo goed als gelegd. Op een uurtje of drie 15m² lamiaat gelegd, niet slecht voor de eerste keer denk ik zo (weliswaar met dank aan het zusje en de schoonbroer voor de goede hulp)? Komend weekend hoop ik al de meubeltjes een plaatsje te kunnen geven en dan zijn we gesettled eh.

Of hoe iemand’s leven op een periode van weken 180 graden kan draaien…

Geschreven al luisterend naar Shiny Happy People van R.E.M. 

Wat is liefde eigenlijk? Is dat het gevoel dat je krijgt wanneer je iemand in je leven hebt waarvan je denkt, daarmee wil ik voor altijd verder? Je maatje, je toeverlaat, je yin als jij de yang bent, de persoon die je ondersteunen zal op het moment dat je zelf niet meer kan? En als dat dan liefde is, wat zou er in godsnaam tussen twee personen die die gevoelens koesteren voor elkaar, kunnen komen? Overwint liefde alles? Sommige zeggen van wel, andere zijn dan weer zeker van niet en beschouwen liefde als iets tastbaar, als een fijn gevoel dat meegenomen is, maar niet vanboven op je lijstje staat…

Ik denk dat er op de wereld twee soorten mensen rondlopen: gevoelsmensen en verstandsmensen. De gevoelsmensen volgen hun hartje no matter what, ook al zegt hun verzameling hersencellen dat ze de verkeerde beslissing nemen, want liefde overwint toch alles, nietwaar?
En dan heb je de verstandsmensen, degenen die trachten hun hartje te isoleren in een mantel van gewapend beton, kogelvrije vesten en een onzichtbaar, ondoordringbaar sci-fi schild. Zij vertrouwen op de radicale kant van het leven, op hun hersenpan, want alles heeft toch een reden, overal zit toch een logica achter? Voor hen is een relatie een kunstmatig iets, een verzameling van instellingen en parameters die op een bepaalde stand staan.

Ik ben een gevoelsmens, mijn hartje bepaalt het pad en de rest komt wel vanzelf. Liefde is voor mij niet 1+1=2, neen, liefde is iets magisch, iets wat je nooit volledig kan controleren en waar vaak geen logica of rede achter zit, maar gewoon… een goed gevoel, diep vanbinnen.

En wat doe je dan wanneer een gevoelsmens en een verstandsmens elkaar tegenkomen op hun levenspad, allebei wetende dat ze voor elkaar bestemd zijn, maar waar de verstandsmens blijft worstelen met die magie en probeert om radicaal te zijn…

Geschreven al luisterend naar Cry van James Blunt

Hoe kunnen dingen die gisteren zo dichtbij waren, vandaag plotseling zo ver weg zijn? En waarom zijn het meestal de leuke dingen, dingen waar je naar uitkijkt en verlangt, die zo ver weg zijn? Vele uren heb ik al verspild met na te denken, vele mensen hebben al hun visie gegeven, maar nog steeds heb ik geen antwoord gevonden dat de vraag uit mijn hoofd doet verdwijnen… Waarom?